Ang pagpataw ng bagong "Pax Americana"
Ang tuwirang pangongolonya ng US sa Iraq ay palatandaan ng malaking mga pag-aayos ng mundo sa pagsisikap ng US na ipataw sa buong daigdig ang "Pax Americana" � ang konsepto ng isang pandaigdigang kaayusang nakapailalim, itinatakda at pinakikinabangan ng marahas na kapangyarihan ng imperyalismong US.
Mas agresibo at tahasan ang imperyalismong US sa paggamit ng paraang militar upang muling baguhin ang imperyalistang paghahati sa daigdig, bigyang-daan ang pagsaklot ng US sa mga pinaglalawayang karagdagang teritoryo at saklaw ng impluwensya, at ibayong ipataw ng nagsosolong superpower ang hegemonya at interes nito sa buong daigdig.
Ang paglusob sa Iraq ay alinsunod sa patakarang "preemptive strike" ng rehimeng Bush. Alinsunod sa patakarang ito, inaangkin ng US ang "karapatang" unahan ng pag-atake ang alinmang bansa, gubyerno o organisasyong banta umano sa seguridad ng US, anupaman ang sabihin nitong batayan. Sa kaso ng Iraq, isinangkalan ang pagtatago umano nito ng mga weapons of mass destruction gayong hindi ito napatunayan bago o kahit matapos na masakop at halughugin ng US ang bansa.
Lubusang nasa kontrol at kapasyahan ng US ang proseso ng pagtatayo ng bagong gubyerno sa Iraq. Palalahukin lamang ng US ang ilang susing papet na Iraqi upang masabing ang bagong gubyerno ay kumakatawan sa mamamayan. Balak ng US na maipwesto at matiyak muna ang sistema ng paghahari at pandarambong nito sa yaman ng Iraq at ang katapatan sa US ng bagong gubyerno bilang unang hakbang sa transpormasyon ng Iraq tungo sa isang malakolonya.
Sa pamamagitan ng direktang pagkontrol ng US sa yamang langis ng Iraq na pangalawang pinakamayaman sa buong mundo, higit na makokontrol na nito ang suplay ng langis sa Middle East, mapawawalang-saysay o mamamanipula na nito ang Organization of Petroleum Exporting Countries (OPEC) at ng namamayaning kontrol sa suplay ng langis sa daigdig.
Bago ito, sinaklot ng US ang Afghanistan na nagbigay dito ng estratehikong impluwensya at kontrol sa Central Asia at Caspian Sea Region. Mula rito, napalalim ng US ang kontrol sa mga daluyan ng langis mula sa mga lugar na ito patungong Arabian Sea at South Asia.
Sinisipat din ng US na magkaroon ng signipikanteng pagkontrol sa reserbang langis sa Latin America, sa partikular sa Venezuela, na patuloy na tumatanggi sa denasyunalisasyon ng industriya ng langis.
Kasunod ng Iraq, pinag-iinitan naman ngayon ng US ang Syria at Iran. Ang Iran ay mayaman din sa langis. Ang Syria ay isa sa mga pangunahing nag-eeksport ng repinadong langis mula Iraq, bukod sa sarili nitong produksyon ng langis. Kasabay ng paggegera ng US sa Iraq, binomba rin ng US ang pipeline ng langis ng Syria na dinadaluyan ng langis mula Iraq at sa gayon nabawasan ng 40% ang eksport ng langis ng Syria. Ngayon pa lamang, tinitiyak na ng US na may sapat itong mga tropa at base sa paligid ng naturang mga bansa para sa posibilidad ng paglulunsad ng isa na namang "golpe de gulat" na pananalakay at pananakop.
Hindi rin malayong ituon ng US ang digmang agresyon sa mga bayan sa Latin America na may gubyernong palaban sa US o kaya'y may malakas na rebolusyonaryong kilusan laban sa US. Pinoproblema ng US ang anti-imperyalistang gubyernong Chavez sa Venezuela na tumatangging baklasin ang pambansang kontrol sa langis ng bansa. Kaya aktibong nanghihimasok ang US para maibagsak ang gubyernong ito. Nais din ng US na masarili ang langis sa Colombia, kaya aktibo itong nakikialam sa kontra-rebolusyonaryong gera sa bansa sa ngalan ng kampanya laban sa droga.
Kating-kati rin itong tuwirang manghimasok sa armadong kontrarebolusyon laban sa mga rebolusyonaryong pwersa sa Pilipinas. Ang rebolusyonaryong kilusan sa Pilipinas ay itinuturing ng US na isa sa pinakamakabuluhang banta sa interes nito sa Asia-Pacific.
| 
