Ibayong pagtindi ng krisis pangkabuhayan
Habang umiigting ang krisis sa pulitika ng naghaharing sistema, walang tigil ang pagsidhi ng krisis sa ekonomya at pagtindi ng paghihirap ng mamamayang Pilipino. Ang mabilis na lumalalang paghihikahos ng mamamayang Pilipino ay nagtutulak sa kanila na ipaglaban ang kanilang mga pangkabuhayang interes at dalhin ito sa larangang pampulitika at rebolusyonaryong pakikibaka.
Hindi nakapagpapakalma sa kumakalam na sikmura ng mamamayan ang isiniwalat ng gubyerno na mga estadistikang nagdedeklara ng "pag-unlad" ng ekonomya. Ang ipinamamaraling 6.4% umanong paglago ng lokal na produksyon noong unang tatlong buwan ng taon ay lumilikha lamang ng ilusyon ng pagsulong at huwad na larawan ng pag-unlad ng ekonomya.
Sa katunayan, ang ekonomya ng malakolonyal at malapyudal na sistema sa Pilipinas ay lugmok sa permanenteng krisis. Nananatili itong atrasado, agraryo at di industriyalisado.
Naghihikahos ang mamamayang Pilipino at araw-araw ay lumulubha ang kanilang paghihirap. Patuloy na sumisirit ang mga arawang gastusin sa pamumuhay, laluna ang mga saligang pangangailangan ng mamamayan. Samantala, ang napakababang nakatakdang minimum na sahod ay wala pa sa kalahati ng halagang kailangan ng isang anim-kataong pamilya para mabuhay nang disente. Patuloy namang lumiliit ang halagang nabibili ng piso. Samantala, palaki nang palaki ang bilang ng mga walang hanapbuhay.
Nagngingitngit sa galit ang mamamayang Pilipino sa harap ng patuloy na lumalalang sitwasyong pangkabuhayan at kabiguan ng gubyerno na harapin ang mga problemang ito.
Naririyan ang napakaraming hinaing:
- ng mga manggagawa, sa napakalaki at patuloy na lumalaking disempleyo; sa lumalalang kaswalisasyon ng paggawa; sa pagtangging itaas ang napakababa at di nakabubuhay na sahod; sa paglabag sa kanilang mga karapatang mag-organisa at magwelga sa pagawaan;
- ng mga magsasaka, sa pangangamkam ng mga panginoong maylupa, kumprador burges, dayuhang empresa at reaksyunaryong estado sa kanilang mga lupain, sa kawalan ng tunay na reporma sa lupa, sa pagbaha ng mga dayuhang produktong agrikultural sa bansa at pagpatay sa lokal na agrikultura;
- ng mga karaniwang kawani ng gubyerno, sa napakababang sweldo, sa maramihang tanggalan bunga ng pribatisasyon at denasyunalisasyon ng mga korporasyon ng gubyerno, sa mga pangungurakot at panggigipit sa kanila ng mga burukrata sa gubyerno;
- ng mga kabataan at estudyante, sa palaging pagtataas ng matrikula at iba pang gastusin sa pag-aaral, sa mababang kalidad ng edukasyon at pagtutuon nito sa pagluluwal ng mumurahing tagapaglingkod sa mga imperyalistang korporasyon;
- ng nakararaming mamamayan sa lunsod, sa kawalan ng hanapbuhay, sa mga demolisyon ng tirahan at kawalan ng permanente at disenteng matitirhan ng mga maralita, sa tuluy-tuloy na pagtaas ng singil sa tubig at kuryente sa kabila ng pagkabulok ng mga serbisyong ito at ng malubhang kakulangan sa serbisyong pangkalusugan at pagtaas ng presyo ng gamot, sa sobrang pagtataas ng presyo ng mga saligang pangangailangan ng mamamayan, sa walang tigil na pagtaas ng presyo ng mga produktong petrolyo at mga karaniwang bilihin, at sa mga karagdagang buwis na ipinapataw ng gubyerno.
Nanggagalaiti ang mamamayan sa kasakiman ng mga imperyalista at lokal na mga naghaharing uri; sa patuloy na panghihimasok ng gubyernong US at mga pandaigdigang ahensya nitong International Monetary Fund, World Bank at World Trade Organization at sa pagpapataw ng mga ito ng mga patakarang nagsisilbi lamang sa interes ng mga imperyalista at mga lokal na galamay nila; sa asal-tutang pagsusunud-sunuran ng reaksyunaryong gubyerno sa mga imperyalistang patakaran ng liberalisasyon, deregulasyon, pribatisasyon at denasyunalisasyon na ibayong nangwawasak sa mga produktibong pwersa at ekonomya ng bayan; sa patuloy na pagpapabaya ng gubyerno sa mga estratehikong industriya at serbisyong panlipunan at pagpapaubaya ng buong kontrol sa mga ito sa kamay ng malalaking buwayang dayuhan at lokal na kapitalista; sa daan-daang bilyong pisong nalulustay sa pagbabayad ng mga utang ng gubyerno at ng mga kumprador burges, sa napakalaking gastusin ng militar at sa mga pandarambong, gawaing kriminal, korapsyon at iskandalosong luho ng malalaking burukratang kapitalista; sa ibinubunga ng lahat ng mga ito na ibayong pambubusabos sa mamamayan.
Hahantong at hahantong ang mga ito sa paglaban ng mamamayan. Haharap at haharap ang reaksyunaryong gubyerno sa mga protesta at pakikibakang sisiklab sa buong bansa.
Mabilis na sumusulong ang kilusang masa at armadong rebolusyonaryong pakikibaka. Kaalinsabay nito, sumasambulat ang isang pampulitikang krisis na nagbabadyang yumanig sa rehimeng naka-upo sa poder.
Ang pag-iibayo at pagpapalawak ng paglaban ng mamamayan para sa mga mahigpit na kinakailangang kagyat na kaluwagan mula sa mga hagupit ng kasalukuyang krisis pang-ekonomya ay tumutuon sa saligang pang-ekonomya, pampulitika at panlipunang mga suliraning nasa ugat ng kasalukuyang sumisidhing krisis.
Ang pangmatagalang kalutasan sa paghihirap ng mamamayan ay nakasalalay sa pagwawakas ng kasalukuyang bulok, mapagsamantala at mapang-aping sistemang malakolonyal at malapyudal. Tanging ang pagtatag ng bagong rebolusyonaryong kaayusan na malaya, demokratiko, progresibo at tunay na nagsisilbi sa interes at kagalingan ng mamamayan ang ganap na lulutas sa krisis at mag-aahon sa bayan mula sa kahirapan at kaapihan.
|
