Kung ako'y mamatay, oo, marami nga Ang mag-iiyakan: di lang kamag-anak Kundi kaibigan sa iniwang lunsod- Dating kaeskwela, kasama sa trabaho, At intelektwal na mahilig sa tula. At lalong lalo na ang mga magsasaka At manggagawang sa aki'y nagbuhos Ng kasaysayan ng pait nilang buhay.   Oo, matutuwa ako kung magpunta Silang lahat sa aking luksa at libing, Kung punuin nila ang buong lansangan Sa huling martsa ng aking kabaong Na nababalot ng banderang pula Na may maso't karet o tatlong bituin. Higit pa kung sila'y magsimulang magtanong: "Para kanino, bakit siya namatay?"   Subalit pareho lang sa akin kung Sa kasukalan lang ako malugmok Upang ibaon ng uod at damo Nang walang alaala, walang pangalan. Sapat na kung masang minahal ang magbangon: Magwasak sa ating piitang bulok! Lumikha ng lipunan ng liwanag, oo! Liwanag na sa loob kung ako'y mamatay.