Komite Sentral, Partido Komunista sang Pilipinas
Hulyo 1992

Hinggil sa Pagbabase sa Lunsod at Burukratismo

Ang organisasyon ng Partido at mga organisasyong masa sa Metro Manila at iba pang kalunsuran ay una at nagpapatuloy na pinanggagalingan ng mga proletaryong rebolusyonaryong kadreng may pinag-aralan at may ilang kasanayang propesyunal at teknikal, para sa kanayunan sapul pa ng pag-uumpisa ng armadong rebolusyon.

Noong ideklara ang batas militar noong 1972, malaking bilang ng kasapi ng Partido at aktibistang masa ang gusto sanang pumunta sa iilan pa lamang na sonang gerilya. Subalit iilan lamang ang kinayang saluhin noon ng mga sonang ito. Kaya, may malaking bilang ng kadre ng Partido at aktibistang masa na napilitang lubos na manatili sa kilusang lihim sa kalunsuran sa loob ng ilang sentral na organong istap at namumunong organo sa rehiyon, laluna sa Metro Manila.

Nang nagkaroon ng makabuluhang pagdami ng mga larangan at sonang gerilya noong 1974, ang mga kasapi ng Partido at mga aktibistang masa na kumilos muna sa Metro Manila ay daan-daang ipinadala sa iba't ibang rehiyon. Ang linyang ito sa disposisyon ay nakatulong sa pagpapalakas ng armadong rebolusyonaryong kilusan at naglatag ng batayan para sa pagpapanibagong-lakas ng ligal na demokratikong kilusan sa pambansang saklaw.

Bunga ng aktwal na pagkabuwag ng namumunong organo at ng organisasyon ng Partido sa Maynila-Rizal noong 1979, kinuha ng sentral na pamunuan ang responsabilidad sa Partido at kilusang masa sa rehiyong pambansang kabisera; at nagsimulang magtayo at magbase doon ng mga sentral na organong istap na gumagamit ng mga dating detinidong pulitikal at mga kadre ng Partido na nasa listahan ng mga hinahanap ng kaaway. Ang gayong pagbabase sa syudad ay binigyang-matwid din ng labis na pagpapalaki sa gawaing lunsod na bunga ng konsepto ng tatlong estratehikong koordinasyon.

Di nagtagal, ang mga bulnerableng tauhang ito ay nasaklaw ng epektibong pagmamanman at mga pandadakip ng kaaway noong maagang bahagi ng mga taong 1980. Pero hindi natutunan mula doon ang leksyon na ang gayong tipo ng kadre ay hindi dapat ibinabase sa Metro Manila para magpatakbo ng mga sentral na organong istap na nakabase sa kalunsuran; at mayroong mga organong hindi sa Metro Manila, kundi sa kanayunan dapat nagbabase.

Ang sinunod na linyang pang-organisasyon ay kabaligtaran ng linya noong mga taong 1970 na ang mga kadreng produkto ng kalunsuran ay sistematikong itinatalaga sa kanayunan upang palakasin ang armadong rebolusyon at iligtas din ang mga kadre ng Partido na lantad na at hinahanap ng kaaway.

Pinayagan ng mga namumunong organo ng Partido na mag-ipon ng bulto ng mga kadre ng Partido ang mga organong istap o ang mga istrukturang administratibo na nakabase sa kalunsuran. Maging ang pangkalahatang kumand (dating tinatawag na pambansang istap militar) ng BHB ay nagbase sa Metro Manila mula pa noong mga taong 1980. At mula 1986 umiral ang kaisipang padaliin ang pagputok ng insureksyong lunsod at magpalabas ng mga atas sa hukbong bayan sa kanayunan mula sa malaking syudad sa pamamagitan ng modernong kagamitan sa komunikasyon. Walang katapusan ang mga ispesyal na proyektong pwedeng gamiting matwid sa pananatili ng pangkalahatang kumand ng BHB sa Metro Manila. Ang mga proyektong ito ay hindi ipinagkatiwala sa mga tanggapan o tauhang mas ligtas at mas epektibong makatitigil pa sa kalunsuran.

Sa kabila ng lahat ng salita para sa digmang bayan, lumalaki ang impluwensya ng linyang salungat dito na pumipinsala sa Partido at rebolusyonaryong kilusan. Ang ganitong maling linya ay hindi kailanman lubusang napuna, laluna ang tungkol sa pangyayaring ang mga pangunahing pinuno ng nakabase-sa-kalunsurang komisyon at iba pang organong nangangasiwa sa Mindanaw, kung saan unang ipinatupad ang linya, ay naitaboy mula sa isla o napilay na ng kaaway noon pa mang 1984.

Ang pangkalahatang kumand ng BHB, kasama ang ibang sentral na organong istap ng Partido, ay naggumiit sa Metro Manila ayon sa maling linya ng "pagpusisyon" ng sarili para sa napakatagal nang hinihintay na "biglang pagpihit" ng sitwasyon na pwedeng magpaputok sa insureksyong lunsod. Hila ng ginhawang dulot ng "hi-tech" na mga kagamitang elektroniko sa kalunsuran na magagamit sa pagpapadala ng mga atas para sa mga pambansang opensiba sa hukbong bayan sa kanayunan, ang tendensya ay itulak ang mga sentralisadong kampanya at ispesyal na proyekto na sumasagasa sa pamunuan ng Partido at hukbo sa mga rehiyon at teritoryo. Kaugnay ng linyang ito ang pagkakalulong sa mga ispesyal na proyekto, na itinuturing na esensyal sa pagkalap ng lohistika—mula sa itaas o mula sa labas ng bayan—para sa adelantadong pinalaking mga pormasyong militar na hindi kayang suportahan ng lumiliit na baseng masa.

Ang ilang kumand sa rehiyon ay nagbase rin sa kalunsuran.

Kaalinsabay, ang pagtatayo ng mga istap sa iba't ibang antas ng kumand -- rehiyon, larangang gerilya, batalyon at kumpanya—ay lumalamon sa nakapako at nababawasang bilang ng mga kadre ng Partido.

Kapag nagsasalita tungkol sa "regularisasyon" ang ilang elemento, ang aktwal na sinasabi nila ay ang pagtatayo ng mas maraming antas ng istap at burukratisasyon. Ang kanilang disenyo ng regularisasyon sa papel ay lubhang malayo na sa tauhang naririyan. Sa anu't anuman, ang hilig sa pagtatayo ng mga istrukturang administratibo at pagpapabigat ng mga istap sa itaas ay lumikha ng malalang burukratisasyon sa loob ng Partido.

Ang pagpapaandar sa istruktura ng istap at pangangasiwa na lubhang mabigat sa itaas ang umuubos sa oras at lakas ng mga namumunong kadre at komite na dapat sana'y nagbibigay ng higit na pansin sa mga usapin sa patakaran, pagpapalakas sa ideolohiya at malalimang pag-aaral sa rebolusyonaryong praktika para sa paggabay sa kumprehensibong pagpapaunlad sa buhay at gawaing Partido. Lubhang tumagal at lumaki muna ang mga pinsala bago lubos na natukoy at nalapatan ng matatag at mapagpasyang hakbang sa pagwawasto ang maling linyang bumabagabag sa Partido at ang paulit-ulit na mga malalang pagkakamali sa kampanyang anti-impiltrador (na ang pinakahuli ay naglagay sa panganib ng mismong buhay ng Partido).

Walang tuluy-tuloy na pagdami ng mga kadre ng Partido na lumalahok sa gawaing masa at nagpapaunlad sa saligang buhay Partido sa batayang antas sa kalunsuran man at kanayunan. Habang mas umaangat sa mga organong namumuno at istap ang mga kadre ng Partido, lalo silang nalalayo at nahihiwalay sa saligang buhay Partido at lalong nababawasan ang mga kasapi ng Partido sa batayang antas. Isang resulta ang pagkaligta sa pagrerekrut ng mga kasapi ng Partido.

Mula kalagitnaan ng mga taong 1985 tumigil ang kabuuang paglawak ng kasapian ng Partido at nagsimula pang unti-unting lumiit mula 1988. Lumiit ang bilang ng narerekrut sa Partido taun-taon kaakibat ng kabuuang pagtamlay ng paglawak kung hindi man pagliit pa ng mga organisasyong masa sa kanayunan at kalunsuran. Samantala, lumaki ang bilang ng kasaping nawawala bunga ng pagkamatay, pagkahuli, pananamlay o pagkaputol ng ugnay gawa ng mga operasyon ng kaaway. Dapat partikular na pansinin din ang ibayong pagliit ng narerekrut mula sa kabataang estudyante at mga intelektwal, na mahalagang pinagmumulan ng napauunlad na mga kadre ng Partido.

Sa matagal na panahon, ang limitadong gawain sa pagrerekrut ng mga kasapi ng Partido ay higit na ginagawa ng mga organong istap ng Partido at mga grupo ng Partido sa mga organisasyong masa na napipilitan dala ng mga pangangailangan sa istap. Sa kanilang desperasyon, madalas pa ngang umaasa sila sa pagpapakilos sa mga matagal nang tiwalag sa Partido o pagrerekrut ng mga hilaw na elemento mula sa kilusang kabataan o saanman uubra nang hindi maagap na nasusuri at naitataas ang kanilang kamulatang pang-ideolohiya at antas pampulitika. O di kaya, kumukuha sila ng mga tauhang di-kasapi ng Partido at binibigyan ang mga ito ng mga tungkulin at responsabilidad (kabilang iyong mga reserbado para sa mga kasapi ng Partido) nang hindi man lang inaasikaso ang pagbibigay sa kanila ng edukasyon sa Partido at ang pagrekrut sa kanila sa Partido.

May paglaganap ng mga ligal na tanggapan at institusyon, kaakibat ng pagdami ng mga organong istap at may tuluy-tuloy na pagkukumpol sa mga ito ng mga tiwalag o halos-tiwalag na sa Partido at sa kilusang masa. Nahahatak din sa mga ito ang papalaking bilang ng dating bilanggong pulitikal, sa halip na bumalik sa tuwirang gawain sa piling ng masa at sa kanayunan kung saan lubhang kailangan sila. Ang gawain at buhay Partido sa mga tanggapang ito ay madalas na nakabaon sa mga kalakaran at gawaing upisina, malayo sa masa at sa kilusang masa at kung saan ang petiburgis na mga pananaw, gawi, maluwag na disiplina at pagnanasa sa kaginhawahan ay malakas at madalas na hinahayaang hindi natutunggali.

Ang tunguhing ito sa loob ng Partido ay nakarating maging sa gawaing internasyunal, kung saan nakakumpol sa mga upisina at institusyong ligal ang mga kadre, halos walang tuluy-tuloy na nagsasagawa ng tuwirang gawaing propaganda at pag-oorganisa sa hanay ng mga kababayan sa ibayong-dagat, at malala ang pagkaligta sa kumprehensibong gawain at buhay Partido. Sa nakaraang ilang taon maraming kadreng nakabase sa kalunsuran ang mas gustong matalaga sa ibayong-dagat (sa mga bayang Kanluranin sa partikular) kaysa pumunta sa kilusang lihim at lalupa sa kanayunan.

Ang mga organong istap sa isang banda ay mahusay na sanayan ng mga kadre ng Partido. Subalit, may mga elementong naiaangat sa mga nakatataas na organong istap at nahihirang pa nga sa mga namumunong organo dahil lamang sa nanggaling sila sa mga organong istap, kahit walang sapat na karanasan at kakayahan sa gawaing Partido at gawaing masa at mababa ang antas pang-ideolohiya, pampulitika at pang-organisasyon. Natututo silang mamalakad sa pamamagitan ng pagkakahirang muna bilang mga "upisyal pampulitika" o "kalihim".

May paglaki ng mga istap sa halip na pagpapaunlad ng saligang buhay Partido at sistematikong pagrerekrut ng mga kasapi ng Partido mula sa mga abanteng elemento ng rebolusyonaryong kilusang masa sa loob ng panahon ng kandidaturang itinakda sa Saligang Batas. May matagal na pagkaantala sa pagpapapasok ng mga kandidatong kasapi at pagkatapos mayroon na namang matagal na pagkaantala sa pagbibigay ng kinakailangang batayang edukasyon at pagsubok na gawain para maging ganap na kasapi ng Partido.

Ang karaniwang ipinapalagay na gawaing pang-organisasyon ay ang madalas na reorganisasyon at paulit-ulit na pag-oorganisa ng iyon at iyon ding limitadong bilang ng mga kasapi ng Partido sa suson-suson ng mga komite, komisyon, task force, kalihiman at iba pa. Ang mga isyu at tungkulin, bagama't mahusay nang nasasaklaw o kayang saklawin ng isang organong nakatayo na, ay nagiging dahilan pa sa pagtatayo ng mga bagong lupon. Madalas ang rigodon ng mga kadre at pagbaklas-pagbuo ng mga bag-as ng mga organo, bagay na lalong umaabala sa pagharap at pagpapaunlad ng mas mahahalagang trabaho. May mga nasasapatan o nalululong sa simpleng mga gawaing administratibo, pagkontak at pagkoordina. Nag-iisip o kumikilos sila na para bang ang mga ito na lang ang kabuuan ng gawaing pang-organisasyon at buhay Partido.

Sa usapin sa ideolohiya, pulitika at teknika, ang mga tauhan ng mga organong istap ay hindi masasabing laging superyor sa mga kadreng namumuno sa mga nakabababang organisasyon ng Partido at mga organisasyong masa. Pero sa tulong ng awtoridad ng Partido at ng namumunong organong kinakabitan nila, pinananaig nila ang kanilang sarili sa mga kadre ng Partido na namumuno sa mga nakabababang organisasyon ng Partido, mga organisasyong masa at mga ligal na institusyon.

Ang mga organong istap ang pinagmumulan ng mga "pampulitikang upisyal" at "hirang" na mga kalihim, na bumubuo ng mga suson ng iisang-kataong awtoridad sa pagitan ng mga nakatataas at nakabababang organo, batay sa aroganteng paliwanag na wala ni isa sa mga nakabababang organo o yunit ang nasa pamantayang maging kagawad ng nakatataas na organo o yunit.

Ang sistema ng mga "pampulitikang upisyal", na masamang kopya ng isang mahusay na sistema sa hukbong bayan (mahusay, dahil ang pampulitikang upisyal ay nakasanib sa yunit sa hukbo), ay inalis noong 1986. Pero ang mga promotor ng burukratismo ay bumaling lang sa ibang pangalan, ang "kalihim" na hinirang ng nakatataas na organo at hindi nakasanib sa organo o yunit na inuupuan niya bilang "kalihim".

Ang sistemang "PO", laluna sa isang sitwasyong madalas na sa bibig ang transmisyon ng mga mahalagang patakaran at desisyon, ay nag-engganyo ng labis na pagsalig ng mga nakabababang namumunong komite sa "PO", nagpahina sa sistemang komite ng Partido at nakasira sa ugnayan ng mga nakabababa at nakatataas na kolektibo ng Partido.

Kaakibat ng pagdami ng mga sentral na organong istap na nakabase sa lunsod at pagsikil sa buhay Partido at mga organisasyong masa sa batayang antas dala ng lumalalang burukratismo, lumaganap sa mga nakabababang antas ng Partido ang pangambang mag-inisyatiba at magpahayag ng mga pananaw.

Hangga't mayroon pang mga kadre at kasapi ng Partido na umaasikaso sa batayang gawaing Partido at gawaing masa at hangga't may mga organisasyong masang patuloy na lumalaki o maaari pang lumaki, mayroong batayan para sa pagbaka sa burukratismo at pagtataguyod ng kumprehensibong buhay sa ideolohiya, pulitika at organisasyon sa batayang antas, kaysa sa isang nakakahong tipo ng buhay sa istrukturang administratibo o burukrasya.

Ang mga sangay at grupo ng Partido sa mga unyon ng mga manggagawa, organisasyon ng mga magsasaka, organisasyon ng mga estudyante at kabataan, hukbong bayan, samahan ng kababaihan, mga aktibistang pangkultura at iba pa ay dapat tumitiyak na umiiral ang kumprehensibong buhay at pag-unlad ng Partido at humihimok sa kasalukuyang mga kasapi ng Partido at masang kasapi nila na magtayo ng mas marami pang lokal na organisasyong masa na magiging batayan sa pagtatayo ng mas marami pang lokal na sangay ng Partido.