Gikundena sa Partido Komunista ng Pilipinas (PKP) ang rehimeng Duterte tungod sa tripleng pagluib niini sa nasud ug grabeng pagpaulipon sa mga imperyalistang US sa bag-o lang nga sunod-sunod nga pagpirma sa mga pag-amendya sa Public Service Act, Foreign Investments Act, ug Retail Trade Liberalization Act. Ang maong neoliberal nga mga balaod dugang mipalig-on sa ekonomikanhong interes sa imperyalista ug mitukmod sa nasud ngadto sa ekonomiya dili makabarog sa kaugalingon.

Ang pag-amyenda sa Public Service Act (Republic Act 11659) nga gipirmahan ni Duterte niadtong Lunes magtugot sa mga langyawng kapitalista nga hingpit nga makapanag-iya ug maka-opereyt sa telekomunikasyon, domestic shipping, railways ug subways, airlines, expressways ug tollways ug mga tugpahanan nga naghatag dalan alang sa mga langyawng kapitalista sa hingpit nga pagkontrol sa mahinungdanong imprastraktura sa nasud. Nasudnong soberanya ug seguridad ang mga rason sa mga nasud nga nagtahud sa kaugalingon sama sa US ug China nga did-an ang mga langyawng kapitalista nga kontrolon kini nga mga natad sa pamuhunan. Base sa kasinatian sa nasud ubos sa todong pribatisasyon, kining bag-ong balaod mosangpot sa mas taas nga gasto sa transportasyon ug komunikasyon.

Ang Foreign Investments Act (RA 11647), nga gipatuman ni Duterte niadtong Pebrero, nagpaubos sa gikinahanglang kapital ngadto sa $100,000 o ₱5,000,000, ug ang gikinahanglang trabahante ngadto sa 15 (gikan sa 50) aron hingpit nga makapanag-iya og makaopereyt sa lokal nga negosyo. Ang kalambigit nga gi-update nga “foreign investment negative list” karon mag-abli usab og dugang ekonomikanhong luna para sa mga langyawng kapitalista lakip na ang turismo ug agrikultura nga maghatag dalan sa pagpalapad sa mga plantasyon ug mga proyekto sa ekoturismo nga mipalayas sa mga mag-uuma sa ilang yuta.

Ang Retail Trade Liberalization Act (RA 11595), nga gipirmahan ni Duterte niadtong Disyembre 2021, magtugot na sa mga langyawng kapitalista nga mamuhunan og ubos sa ₱10 milyon (gikan sa ₱127 milyon ubos sa orihinal nga balaod niadtong 2000) aron makatukod ug retail store (tindahan sa baligyang minudo) sa Pilipinas, nga siguradong moresulta sa dili patas nga kumpetisyon sa hatunga ug gagmayng mga retailer nga Pilipino, ug ang dugang nga promosyon sa langyawng mga palaliton imbes sa mga lokal nga produkto.

Ang embahada sa US, American Chamber of Commerce ug uban pang langyawng mga kamara sa Pilipinas, uban sa ilang mga lokal nga ahente sa Employers Confederation of the Philippines (Ecop) ug uban pang lokal nga dagkung grupo sa negosyo ang labing nalipay niini nga mga balaod. Dugay na silang nanawagan alang niini nga mga lakang kauban ang ilang gipangayo alang sa pag-amyenda sa Konstitusyong 1987 nga naglimita sa mga langyawng kapitalista ngadto sa 60% nga pagpanag-iya sa mga lokal nga negosyo.

Pinaagi niining mga neoliberal nga pag-amyenda, gitugutan na karon ang mga langyawng dagkung kapitalista nga makapanag-iya og 100% sa mga lokal nga negosyo ug sa halos tanang aspeto sa ekonomiya mismo, gawas sa “industriya sa depensa.” Nagsunod kini sa sunud-sunod nga mga palisiya sa milabayng mga dekada nga naghatag og dugang nga katungod sa ekonomiya sa nasud ug kontrol sa ekonomiya ngadto sa mga langyawng kapitalista.

Kining tulo ka lakang nagdala sa nasud balik sa panahon sa Parity Rights Amendment ubos sa Bell Trade Act of 1946 nga nagtugot sa langyawng Amerikano sa patas nga katungod sa pagpahimulos sa ekonomikanhong rekurso sa nasud, lakip ang uban pang mga palisiya nga mihigot ug misakop sa ekonomiya sa nasud ngadto sa US.

Kining mga neoliberal nga lakang mao ang pinakaulahing mga kasabutan ug balaod sa ekonomiya nga gidikta sa US sa milabayng 75 ka tuig nga naghatag dalan sa mga kumpanyang Amerikano ug mga alyadong imperyalista sa paghulma, pagdomina sa nasud isip tinubdan sa baratong hilaw nga materyales (kahoy, mineral, tubo, saging, lubi, pinya) ug permanenteng pagkandado ang nasud sa kasamtangang dili industriyalisado, atrasado ug agraryong kahimtang.

Ang reaksyunaryong Konstitusyong 1987 adunay mga probisyong “proteksyunista” isip tubag sa kusganong demanda sa pagpalambo sa usa ka nasyunalistang ekonomiya nunot sa paspas nga pagkadaot sa ekonomiya tungod sa dikta sa IMF ug World Bank sa panahon sa diktaduryang US-Marcos. Bisanpaman, dayag kining gitamakan sukad sa ulahing bahin sa dekada 1980 sa misisunod nga itoy nga mga rehimen pinaagi sa mga balaod ug mga lakang sama sa balaod sa automatic debt appropriation (awtomatikong paggahin sa badyet para ipangbayad sa utang), ang serye sa IMF nga “debt restructuring” (pag-usab sa mga kundisyon para mabayran ang utang) nga miresulta sa pagkibhang sa gasto alang sa katilingbanong serbisyo, ang Electric Power Industry Reform Act, ang kanunayng paggamay sa “Negative List” sa mga lugar sa pamuhunan nga gitagana alang sa mga Pilipino, ang pag-apil sa nasud sa GATT ug World Trade Organization (GATT/WTO), ang Oil Deregulation Law ug ang makapatay nga mga palisiya sa liberalisasyon sa import, lakip na ang pinakabag-ong balaod sa liberalisasyon sa importasyon sa bugas, nga ang tanan miresulta sa pagbaha sa sobrang imported nga mga produkto sa kaalautan sa lokal nga gagmayng mga tiggama ug mga prodyuser sa agrikultura.

Pinaagi sa pagtangtang sa tanang proteksyon sa lokal ug independyenteng gagmayng mga kapitalista, ang pag-amyenda sa mga neoliberal nga balaod sa rehimeng Duterte nagpasabot sa pagkapukan sa nasudnong burgesya, pagkamatay sa nagkinaugalingong ekonomiya ug dugang pagdaot sa sosyo-ekonomikanhong kahimtang sa katawhan.

Ang maong mga neoliberal nga mga lakang labaw pang magpagrabe sa pagsalig sa nasud sa langyawng kapital ug utang ug ang pag-silbi niini sa pag-eksport sa mga manupaktura nga ubos ang dugang-bili nga nakalambigit sa pangkalibutang linya sa asembliya nga kontrolado sa mga multinasyunal nga korporasyon. Pagrabehon niini ang kawalay kapasidad sa nasud nga mobarog sa kaugalingong mga tiil.

Ang mga tigpasiugda niining neoliberal nga mga lakang nagsaad nga ang pagsulod sa mas daghang langyawng kapitalista magmugna og trabaho ug maghatag sa katawhan og mas dakung benipisyo sa mga serbisyo sa transportasyon ug telekomunikasyon. Apan sayon lamang kining ipanghimakak sa konkretong kasinatian sa katawhan ubos sa todong liberalisasyon sa mga pangpublikong kagamitan sama sa pag-apud-apud sa tubig ug elektrisidad sa milabayng mga dekada, diin ang mga lokal nga subsidyaryo ug mga kasosyo sa langyawng mga kumpanya mohakop og daku kaayong kantidad pinaagi sa pagpapas-an sa minilyong konsyumer sa nagkataas ng gasto.

Ang maong mga neoliberal nga lakang ginaduso sa mga langyawng monopolyo kapitalista sa ilang desperadong katuyuan nga ablihan ang tanang posibleng natad sa pagpamuhunan taliwala sa malungtarong krisis sa pangkalibutang sistemang kapitalismo kung asa adunay sobrang suplay ug mga igbabaligya, sobrang akumulasyon sa dili mabaligya nga kapital ug paghagba sa tantos sa ganansya. Ang maong neoliberal nga mga balaod ni Duterte usa ka desperadong panawagan alang sa hakog sa ganansya nga mga langyawng kapitalista nga mamuhunan sa Pilipinas aron grabeng pahimuslan ang semikolonyal ug semipyudal nga sistema.

Kinahanglang padayong ipataas sa katawhang Pilipino ang ilang nasudnong demokratikong pangayo ug iduso ang ilang panawagan alang sa nasudnong industriyalisasyon ug reporma sa yuta isip mahinungdanong mga palisiya sa pagpalambo sa ekonomiya, pagmugna og mga trabaho, pagpaminus sa pagsalig sa langyawng kapital, ug pagpataas sa kapasidad sa nasud sa paghimo usab og mga batakang panginahanglan. isip bag-ong matang sa mga igbabaligya.

Kinahanglang sawayon sa katawhang Pilipino ang nasudnong pagluib sa rehimeng Duterte pinaagi sa tulo ka neoliberal nga mga lakang nga modugang sa langyawng monopolyo kapitalistang dominasyon ug imperyalistang kontrol sa ekonomiya, ug padayong ilunsad ang tanang porma sa pakigbisog ug rebolusyonaryong pagsukol alang sa nasudnon ug katilingbanong kalingkawasan.