Gumagapang sa kahirapan ang Pilipinas dahil binabayo ito ng walang puknat na krisis ng malapyudal at malakolonyal na sistema. Magmula pa noong dekada ‘50, pabulusok na ang manupaktura at agrikultura ng bansa. Lumiliit ang ini-empleyong manggagawa at humantong sa -0.1% ang paglago ng agrikultura. Hindi nakapagtataka kung bakit 15 milyones nang Pilipino ang nandoon sa labas ng bansa upang makipagsapalaran ng kabuhayan.

Ang hindi mapigilang pagtaas ng implasyon ay nagresulta rin ng pagtaas ng presyo ng basehang pangangailangan na labis nagpapahirap sa mamamayan. Sa Western Visayas, umabot sa 10.6 % ang implasyon na mataas pa sa National Capital Region na 8.7% lamang. Nitong nakaraang 2022, umabot na sa 244 beses na tumaas ang presyo ng gasolina.

Sa kanayunan, karamihan ng mga magsasaka ay hindi na nakatanim ng palay, dahil sa sobrang pagmahal ng abono, pestisidyo at iba pang pangangailangan sa pagsasaka. Umabot sa P1,800/sako ang 21-0-0 at ang Urea umabot sa P3,300/sako. Dahil sa kawalan ng kapital sa pagsasaka nagpalit ng pananim para makamenus sa malaking gastusin ang mga magsasaka. Napako sa mababang presyo ang palay habang patuloy na tumataas ang presyo ng bigas. Maliban na nawalan na sila ng kakayahang isusteni ang pagsasaka, sila’y biktima pa ng pangangamkam ng lupa dahil sa programa ng gobyerno sa eko-turismo. Natataranta na sila sa paghahanap ng alternatibong mapagkakikitaan pareho ng konstruksyon, pananakada, kasambahay at iba pang trabaho maliban sa pagsasaka. Lalong lumaganap ang nakawan at iba pang kontra-sosyal na gawain, katulad ng sugal, droga at prostitusyon.

Naging inutil ang gobyerno ni BBM na tugunan ang kalagayan at problema ng mamamayan. Importasyon ang solusyon ni Marcos. Sa kabila na agrikultural ang katangian ng Pilipinas, nag-import ito ng bigas, kalamay, bawang, sibuyas, baboy at isda. Kahit ultimo na asin ay nag- import pa. Dahan- dahan nitong pinapatay ang lokal na produksyon na hindi nga inaayudahan ng gobyerno ni BBM ang pagpapaunlad nito. Abala ang presidente ng GRP sa pamamalimos sa Japan, Singapore, Switzerland at iba pang bansa para ilako ang Pilipinas. Walang hiya na ipinagmamalaki pa ni Marcos ang pagtaas daw ng 7.6% na GDP ng bansa sa taong 2022.

Upang sagkaan ang paglaban ng mamamayan sa hindi makatarungang polisiya, patuloy na minimilitarisa ng rehimen ang Pilipinas lalo na ang kanayunan. Walang humpay ang malakihang operasyon ng kumbinadong pwersa ng PNP at AFP. Patuloy na tumataas ang bilang ng kaso ng paglabag sa karapatang pantao sa porma ng panlilinlang, pananakot at pagkulong. Dinidepensahan nito ang nabubulok na sistema na nagsisilbi lamang sa paghahari ng panginoong maylupa, malaking burgesya kumprador at imperyalistang US.

Walang maliwanag na kinabukasan na maaasahan ang mamamayan sa paghari ng pangkating Marcos-Duterte. Habang walang sariling industriya at pagpapaunlad sa agrikultura ang bansa, hindi maaasahan ang ekonomiya na magsilbi para sa interes ng mamamayang Pilipino. Makatarungang solusyon ng mamamayan ang lumahok sa Demokratikong Rebolusyon ng Bayan para mabago ang kanilang kapalaran.