Komite Sentral, Partido Komunista ng Pilipinas
July 1992

Ang Suliranin ng Ultrademokrasya

Ang burukratismo ay nagbubunga ng ultrademokrasya. Kung wala nang mga daluyan ng malayang talakayan sa loob ng Partido na labas sa mga hangganang administratibo, ang tendensya ng mga kasapi ng Partido ay maglabas ng kanilang iniisip sa labas ng mga hangganang iyon at sa labas na rin ng Partido. Kung walang kumprehensibong buhay sa ideolohiya, pulitika at organisasyon, ang mga kasapi ng Partido sa isang antas ng organisasyon ay madaling magkaroon ng pakiramdam na ang buhay nila ay nakakahon at pinatatakbo ng utos mula sa itaas. Kung kaya't tumututol sila sa pamamagitan ng pagiging ultrademokratiko o liberal.

Noong ang kamaliang boykot ng 1986 ay binabatikos at hindi naresolba nang ilang buwan, naalis ang tarangka sa pagdaluhong ng ultrademokrasya sa iba't ibang antas ng Partido at sa hanay ng mga kasapi ng Partido sa kabuuan. Ang Komiteng Tagapagpaganap, sa komposisyon nito noon, ay nasukol. Lumakas ang liberalismo at kawalang-disiplina sa anyo ng iresponsableng pagpapakalat (hanggang sa labas ng Partido) ng mga internal na impormasyon at usapin; pamumuna at pagdadakdak sa labas ng mga kaukulang pulong ng Partido; maluwag na paghawak sa mga patakaran; estilong barkadahan sa relasyon ng mga kadre at iba pa. Ang ilang sentral na organong istap ay umastang tila mga kumprehensibong sentro ng pampulitikang awtoridad. May mga elementong naglathala ng mga publikasyon at nagtaguyod ng sariling linya, tulad ng "kritikal na pagsuporta sa 'liberal-demokratikong' rehimeng Aquino" at linya ng armadong insureksyong lunsod na kakumbina ng adelantadong pagpaparami ng mga di-masusustineng mas matataas na pormasyong militar. May pagtatagusan ng mga pananaw sa ideolohiya at pulitika sa pagitan ng mga ultrademokratikong elemento sa Partido at mga populista, mga elementong liberal, mga "sosyal demokrata" at iba pang petiburgis na elemento sa labas ng Partido na nagtulung-tulong sa pagkondena sa kamaliang boykot ng 1986.

Sa kundisyong umiiral ang ultrademokrasya, may mga elementong responsable sa ibayong mas malaking pagkakamali at kapahamakan sa Mindanaw na nakasakay sa kampanya laban sa kamaliang boykot ng 1986. Sila ay nanahimik o di kaya'y nagpaliit sa mga problema at pinsalang damang-dama na sa Mindanaw. Ang ilan sa kanila ay mayroon pang mukhang magsabi na dapat sanang ang mamamayan ay nakaagaw ng kapangyarihang pampulitika o nakabahagi rito kasama ang iba pang pwersa kung hindi lamang may pagkakamali sa boykot noong 1986. Ang nakita at nasingil lamang ng Politburo ay ang kamaliang boykot ng Komiteng Tagapagpaganap.

Tunay na maraming malayang talakayan at debate bago mabuo ang konsensus o magbotohan sa mga organong namumuno at istap ng Partido. Sa mga namumunong organo, natural na mas masaklaw ang mga pinapaksa kaysa sa mga organong istap. Sa mga organong istap, may elemento ng ispesyalisasyon, pero ito ay laging kunektado sa pangkahalatang balangkas ng rebolusyonaryong pakikibaka.

May mga palagay na ang lider ng Partido na nangungulo sa mga pulong ay isa lamang tagapamagitan na ang pangunahing tungkulin ay walang iba kundi hayaang makalahok nang pantay-pantay humigit-kumulang ang bawat isa sa talakayan. Sa katunayan, ang mga kalahok sa mga pulong ay umuubrang umulit nang umulit sa parehong punto at magpakasawa sa pagsasalita. Kahit ang mga ideyang malinaw na mali ay kumukuha ng mas malaking oras kaysa sa tama. Sa gayon, nagaganap ang mga pulong na sobrang haba at kumakain ng malaking panahon, lakas at rekurso ng mga dumadalo at ng Partido.

Isa pang sanhi ng mga pulong na sobrang haba ang pagkukulang na pag-ibahin ang mga pulong na para sa gawain at para sa pag-aaral, timbangin ang mga paksang ipapasok sa adyenda at itakda ang direksyon ng pulong. Ang talakayan sa pambansang kalagayan o ilang isyung pambansa ang madalas na pinakamahusay na tipo ng talakayang makukuha sa mga pulong na ito. Masyadong malaking panahon ang ginugugol sa pagtalakay sa mga usaping administratibo o mga proseso sa organisasyon. At kapag tinatalakay ang mga relasyong personal tulad ng mga suliranin ng mag-asawa at mga paratang ng pagkakasala sa kasarian, hindi lamang ilang pulong na sobrang haba ang nagaganap kundi matagalang serye ng mga ito. Dapat na may mas mahusay na paraan ng paghawak sa mga ito at pag-iwas sa mga abala sa normal na daloy ng gawain.

Isa pang sanhi ng pulong na sobrang haba ang pagkasira ng sistema sa pag-uulat, na sa kalakha'y bunga rin ng kapabayaan ng mga namumunong organo ng Partido. Dahil walang sistema ng regular at ispesyal na mga ulat, ang mga pulong plenaryo sa iba't ibang antas ay ginagamit para ipaabot, tipunin at buuin ang mga ulat mula sa mga nakabababang yunit. Ang resulta, bukod sa labis na haba ng mga pulong, ay ang laganap na padaskul-daskol na pag-aaral at beripikasyon ng mga ulat, malaking peligro sa makaisang-panig na pagtatasa at pagbabalak ng gawain ng Partido, at tendensyang maliitin o hindi matukoy ang mga suliranin bago lumala at magpatung-patong ang mga ito.

Nakapalaking panahon ang nababawas sa gawain sa pulitika at organisasyon. Ang ganitong kawalan ay nakikita at iniaangal ng mga kadre ng Partido. At di hamak na mas malala pa ang kawalan ng panahon para sa edukasyong teoretikal at pulitikal. Lulong sa mga pulong pampulitika at administratibo at sa gawaing papel ang pinakamasigasig na mga kasapi ng Partido at malaki na ang ibinaba ng antas ng kaalamang teoretikal at pulitikal.

Sa relasyon ng mga nakatataas na namumunong organo o organisasyon sa mga nakabababang organo o organisasyon, namamayani ang isang-direksyong mula-itaas-pababang bertikal na tipo ng burukratismo. Umiral ang ganoong tipo ng burukratismo sa mahahalagang pagkakataon, gaya sa pagbalangkas at pagpapatupad ng desisyon ng KT sa boykot ng eleksyong 1986. Sa napakahaba nang panahon, ang mga kinatawan ng mga sentral na organong istap ay tila mga "big boss" at tagapamudmod ng kwarta tuwing sumisipot sa mga pulong ng mga kinatawan ng mga organisasyong masa para magtulak ng mga aksyung masa.

Gayunman, mas maraming kaso ng ultrademokrasya kung saan ang mga organong istap lamang at nakabababang namumunong organo ay gumagawa ng mahahalagang desisyon kahit labag sa linya ng Partido, nang hindi iniintindi ang pagkonsulta sa nakatataas na namumunong organo. Ang Komisyon sa Mindanaw ay nagbalangkas at nagpatupad sa linyang Pulang Purok - Puting Purok, at may mga nakabababang komite at kadre ng Partido doon na pumasok sa mga lokal na tigil-putukan, nang walang pagkonsulta sa at pagkuha ng pahintulot ng sentral na pamunuan. Ang UFC ay pumasok sa isang "balangkas ng prosesong pangkapayapaan" na humahamak sa NDF at nakasasama sa interes ng rebolusyonaryong kilusan. Naidaos ang Kongreso ng NDF nang hindi napasadahan ng KT o ng KP ang mga dokumento at plano. Sa pangunguna ng isang indibidwal na namumunong kadre, binuo at ipinatupad noong 1990 ang malalaking plano sa kilusang masa, aksyong militar at nagkakaisang prente na nakaangkla at nagtataguyod sa linya ng armadong insureksyong lunsod, nang lingid sa kaalaman ng sentral na pamunuan. Nagawa ng ANG BAYAN ang maglathala ng mga artikulong taliwas sa mga desisyon ng sentral na pamunuan at labag sa linyang anti-rebisyunista ng Partido.

May mga elementong sulat nang sulat ng mga dokumento sa "estratehiya", "oryentasyon" at "patakaran" na lumilihis at umaatake sa linya ng Partido. Nagagawa pa nilang gamitin ang ilang sentral na organong istap para itaguyod ang maling linya sa pambansa at pandaigdigang saklaw. Sa kabila ng pananalantang likha ng kanilang linya, patuloy nilang ipinangangalandakan ito.

Dahil sa pagtangging ipatupad ang desisyong boykot na ginawa ng sentral na pamunuan kaugnay ng eleksyong 1978 at pamamahagi sa ibang rehiyon ng papel tungkol sa kanilang pusisyon, ang mga kagawad ng komite ng Partido sa Maynila-Rizal ay pinatawan ng aksyong pandisiplina. Dahil sa pagkakamali sa boykot at hindi pagtawag ng pulong ng Kawanihang Pampulitika para pag-usapan ang boykot sa eleksyong 1986, nakita ng noo'y tagapangulo ng Partido na kailangan siyang magbitiw sa tungkulin.

Pero may mga elementong napapabayaang umatake nang umatake sa linya ng Partido sa pamamagitan ng paglalathala ng mga artikulo sa pambansa at pandaigdigang antas (mula Praktika hanggang Debate), pagbatikos sa linya ng Partido at paghamak ng mga rebolusyonaryong pwersa sa harap ng kaaway. Ginagamit nila ang mga tauhan, relasyon at pasilidad ng Partido para atakihin ang linya ng Partido at hindi pa sila nasisingil sa kanilang mga aksyong anti-Partido.

Sa balatkayo ng pagganti sa burukratismo, may mga elementong nagsusulsol sa ultrademokrasya sa layuning tutulan at salungatin ang mga batayang prinsipyo, linya at patakaran ng Partido; magkalat ng maling impormasyon sa kasapian ng Partido; pasamain, galitin at halukayin ang Partido. Ang ultrademokrasya o liberalismo ay kasinsama ng burukratismo. Ito ay maaaring makalito, makasirang-dangal, makapaglagay sa peligro at makawasak pa nga sa isang rebolusyonaryong partidong magpapahintulot nito.

May pagtagos sa loob ng Partido ng mga impluwensya ng liberalismo, populismo, sosyal demokrasya at iba pang petiburgis na tunguhin at maging ng propagandang imperyalista at modernong rebisyunista (lalo na tipong-Gorbachov). May mga ultrademokratikong elementong umaatake sa namumunong papel ng proletaryado, sa sosyalistang perspektiba ng rebolusyong Pilipino, sa demokratikong sentralismo at iba pang batayang prinsipyo ng Partido. Ang ilan sa kanila ay umaabot sa sukdulan at naggigiit pa sa Partido na lumampas na sa balangkas ng Marxismo-Leninismo o magsantabi na sa mga Marxista-Leninistang prinsipyo nito dahil pundamentalismo diumano ang patuloy na magtaguyod sa mga ito. Hinihingi rin nilang talikdan ng mga namumunong organo ng Partido ang kanilang mga responsabilidad.

Katulad ng kanilang musmos na paggigiit na si Stalin ang may pananagutan sa lahat ng maling nangyari noong panahon ng mga rebisyunistang rehimeng anti-Stalinista, kahit noong matagal nang namatay si Stalin, gusto nilang bahiran ang Partido ng mantsa ng Stalinismong ayon sa bulgar na pakahulugan nila dito. Hindi kailanman pahihintulutan ng Partido na wasakin ito mula sa loob ng mga taong nais ikahon ito sa anumang mapanlait na bansag at niyong mga nagtatangkang tuligsain ito sa pamamagitan ng mintis na paghahalintulad. Alam na alam natin kung paanong sa likod ng balatkayo ng lubos na pagtatakwil kay Stalin, ipinalaganap ni Gorbachov ang linya ng pagtalikod sa buong pinagdaanan ng kasaysayang Sobyet, sa Leninismo at sa sosyalismo.

Kabilang sa mga nagsusulsol sa ultrademokrasya ang ilang elementong responsable sa mga lansakang paglabag sa mga karapatang sibil at sa brutal na pagbiktima sa malaking bilang ng kasapi at di-kasapi ng Partido. Determinado ang Partido na papanagutin sila sa mga malubhang paglabag sa disiplina sa organisasyon at mga karapatang sibil ng mamamayan, gaaano man karami ang isyung kanilang palakihin para makaiwas sa kanilang responsabilidad at gaaano man karami ang kanilang magamit na anti-Partidong "pakikipagsalubong" sa iba pang mga promotor ng ultrademokrasya.