Pinakamataas na parangal at pagpupugay ang iginagawad ng Revolutionary Council of Trade Unions kay Jude Fernandez sa pag-aalay niya ng kanyang buhay, lakas, tapang at talino para pangunahan at isulong ang pakikibaka para sa umento sa sahod, kasiguruhan sa trabaho, karapatan sa pag-oorganisa, at paglaya ng mga manggagawa at mamamayang Pilipino mula sa pagsasamantala at pang-aapi ng imperyalismo, pyudalismo at burukrata kapitalismo. Isa siya sa nagsilbing matatag na haligi ng kilusang paggawa, guro para sa kapwa unyonista at organisador, at inspirasyon sa lahat ng pakikibaka ng mga manggagawa at mamamayang Pilipino.

Dalawang buwan na mula nang pinaslang si Ka Jude ng berdugong PNP, CIDG at Philippine Army noong Sept 29 sa kanyang tinutuluyang bahay sa Binangonan, Rizal. Walang-kahihiyang ginamit ng mga pasistang galamay ni Marcos Jr. ang parehong modus ng extra-judicial killing ng nagdaang rehimeng Duterte sa pagpaslang sa di-armadong mamamayan, mga aktibista at rebolusyunaryo. Ang naratibong “nanlaban” habang inaaresto ay bulok at lumang tugtugin na ng mga pasistang elemento. Pinatunayan ng mga residente na pinasok ng mga berdugo ang tinutuluyang bahay ni Ka Jude at dalawang beses siyang binaril.

Ang pagpaslang kay Ka Jude ay ang ika-72 na kaso ng pagpatay mula noong 2016 at ika-apat naman sa panahon ng rehimeng US-Marcos. Ngunit magpasahanggang ngayon ay walang nananagot sa alinmang mga kaso. Hugas-kamay ang rehimen at pilit na pinagtatakpan ang sunod-sunod na pasistang atake sa mga manggagawang lumalaban. Patunay ito ng kahungkagan ng hustisya at demokrasya sa bansa hanggat nananatili ang isang bulok na estado.

Kaisa ang mga rebolusyonaryong manggagawa sa patuloy na gumugunita sa mga aral at alaala ni Ka Jude. Inialay niya ang buong buhay upang magsilbi sa masang anakpawis at sambayanang PIlipino. Hindi matatawaran ang kanyang naiambag sa kasaysayan ng kilusang paggawa, at walang anumang pangyuyurak na gawin ng rehimen ang makakadungis nito.

Simula pa ng kabataan ni Ka Jude, malinaw sa kanya ang nais niyang gawin sa buhay – ang magsilbi sa mamamayan. May panahong ninais niya na maging misyonaryo at magpunta sa kanayunan upang makapagsilbi sa mas maraming naghihirap at nangangailangan.

Dalawang taon matapos ideklara ang Martial Law, pumasok si Ka Jude sa kolehiyo at naging lider-estudyante sa University of the Philippines – Los Banos noong 1974. Sumali siya sa iba’t ibang organisasyon at dito namulat sa tunay na kalagayan ng lipunan. Dito na rin niya makikita ang kawastuhan ng pakikibaka para sa mga batayang karapatan at tunay na demokrasya sa bansa.

Mula sa pagigigng lider-estudyante, pinili niyang tumungo sa hanay ng mga manggagawa upang doon makipag-aralan at mag-organisa. Naging organisador siya ng mga manggagawa sa Timog Katagalugan at isa siya sa nagpasimula ng muling pagsikad ng kilusang paggawa sa rehiyon. Noong 1979, pinangunahan niya ang pagtatayo ng pinakaunang unyon sa ilalim ng tunay, palaban at makabayang unyonismo sa Franklin Baker at Sunripe sa Magdalena, Laguna. Pagdating ng 1981, aabot na sa kalakhang bahagi ng Laguna ang kanyang pag-oorganisa at sunod-sunod na naitayo ang mga unyon sa iba’t ibang pagawaan. Ang mga unyon na ito ang nagsilbing maskulo upang ikasa ang mga matutunog na welga na siyang bumasag sa katahimikan sa rehiyon noong Martial Law. Kaya naman itinuturing siya bilang isa sa mga naunang nagpunla ng mga binhi at gumuhit ng kasaysayan ng kilusang paggawa sa probinsya.

Higit na lalawak ang aabutin ng pag-oorganisa at pamumuno ni Ka Jude sa kilusang paggawa sa sumunod pang mga dekada. Mula 1980s hanggang 90s ay aabutin na rin pati ang Cavite, Quezon at iba pang karatig na erya sa Timog Katagalugan. Sa unang dekada naman ng 2000 ay nakipamuhay ito sa piling ng masang anakpawis sa Gitnang Luzon. Ang kanyang mga karanasan at mga aral na natutunan ay malugod niyang ibinahagi at isinapraktika sa Gitnang Luzon kasama pa rin ang mga manggagawa, mga magsasaka at manggagawang-bukid. Dito higit niyang pinatunayan ang kawastuhan ng mahigpit na pagsandig at pagtutulungan ng uring manggagawa at ng uring magsasaka sa pagsusulong ng mga demokratikong karapatan. Pinakamatingkad ang naging pamumuno ni Ka Jude sa laban ng mga manggagawang bukid sa Hacienda Luisita.

Sa huling mga taon ni Ka Jude, hindi nagmaliw ang kanyang diwang palaban at rebolusyonaryo. Patuloy nitong pinangunahan ang kampanya para sa makabuluhang umento sa sahod at panunumbalik ng National Minimum Wage. Gayundin ang paggigiit para sa pagpapabasura ng kontraktwalisasyon at laban sa iba pang mga iskema para higit na pababain ang halaga ng sahod ng mga manggagawa. Mula na rin sa mayabong niyang karanasan, palagiang nakapanguna sa kanya ang pagtutulak na muling isikad ang pagtatayo ng mga unyon at mga asosasyon ng manggagawa lalo sa pinakamalalaki at pinakaestratehikong pagawaan na pagmamay-ari ng mga imperyalista at ng malalaking monopolyo kapital. Lagi nitong hinahamon at hinihikayat ang mga manggagawa na muling tahakin ang landas ng militanteng pakikibaka sa pamamagitan ng pagsusulong ng kilusang welga. Sa ganito lamang tunay na maipagtatagumpay ng uring manggagawa ang inaasam nitong makabuluhang umento sa sahod at iba pang demokratikong kahingian.

Pumanaw man si Ka Jude, hinding-hindi malilimutan ng mga rebolusyonaryong manggagawa at masang anakpawis ang kanyang alaala at mga naging ambag. Buhay na isasapraktika at higit na papaunlarin ng mga rebolusyonaryong manggagawa ang mga aral na kanyang itinuro upang makamit ang minimithing batayang karapatan hanggang sa paglaya ng buong uring manggagawa mula sa tanikala ng imperyalismo.

Nag-iwan si Ka Jude, ang kanyang buong buhay na inialay sa uring manggagawa at sambayanang Pilipino, ng mahigpit na hamon na magsisilbi ring tanglaw. Buong determinasyon at buong sikhay na tatanganan ng RCTU ang mga mapanlabang tungkulin para sa pagpanibagong-sigla ng kilusang paggawa. Isinusumpa din na gagawin ang lahat ng makakaya upang isikad at dalhin sa mas mataas na antas ang pakikibaka ng uring manggagawa.

Ang RCTU kasama ang uring inaapi at pinagsasamantalahan ay patuloy na kikilos hanggang sa makamit ang hustisya para kay Ka Jude at sa lahat ng rebolusyonaryonaryong martir at bayani ng sambayanan. Pananagutin natin ang pasistang rehimeng US-Marcos Jr sa lahat ng pagpapahirap at pasistang atake nito sa mga manggagawa at mamamayang Pilipino.

Nagkakamali ang reaksyunaryong estado sa pag-aakalang matatakot o titigil sa pagkilos ang mga manggagawa dahil sa pagkabuwal ni Ka Jude Fernandez . Lalo lamang nitong pinaypan ang umaapoy na galit ng mga manggagawa at pinatibay pa ang determinasyon na baguhin ang lipunan. Sa bawat organisador at unyonista na pinapaslang, daan-daan ang papalit upang ipagpatuloy ang pakikibakang kanilang nasimulan.

Sa gitna ng sigaw ng katarungan para kay Ka Jude at iba pang biktima ng pasistang rehimeng US-Marcos Jr., lalo lamang nahuhubaran ang rehimeng US-Marcos Jr. bilang kurap, pahirap sa manggagawa at sambayanan, at tuta ng imperyalistang US at nagkakaladkad sa Pilipinas sa pakikipagbangayan ng US sa karibal nitong imperyalistang Tsina.

Ang papalalang krisis na kaakibat ng bulok na mala-kolonyal at malapyudal na lipunang Pilipino ay lalong nagtutulak sa manggagawang Pilipino na mamulat at yakapin ang rebolusyonaryong landas. Hinihimok sila na magtayo ng mga rebolusyonaryong unyon, at muling isikad ang kilusang welga sa iba’t ibang panig ng bansa na yayanig sa mga kapitalista at reaksyunaryong estado. Ibayong dadami ang mga rebolusyonaryong manggagawa na tatangan ng armas para ipagtagumpay ang demokratikong rebolusyong bayan tungong sosyalismo.

Manggagawa, magkaisa! Makibaka, huwag matakot!

Hustisya para kay Jude Fernandez at sa lahat ng biktima ng terorismo at pasismo ng rehimeng US-Marcos Jr!

Ibagsak ang imperyalismo, pyudalismo, burukrata-kapitalismo!

Manggagawa, tumungo sa kanayunan! Isulong ang pambansa-demokratikong rebolusyon tungong sosyalismo! Sumapi sa Bagong Hukbong Bayan!