Nagpapasaring sa pahayag ng Partido at ng iba’t iba pang mga organisasyong nalugod sa Oslo Joint Statement, pinuna ni Sec. Carlito Galvez, dating heneral ng militar at ngayo’y Presidential Peace Adviser, ang mga panawagang tanggalin ang CPP/NPA/NDFP at si NDFP Negotiator Luis G. Jalandoni sa “listahan ng terorista” ng Gubyerno ng Republika ng Pilipinas (GRP), gayundin ang pagpapalaya sa mga nakakulong na mga negosyador at konsultant ng NDFP.

Nais ni Galvez na isaisantabi ang mga panawagang ito sa pagsasabing “hindi dapat magkaroon ng mga pre-kondisyon” para umusad ang usapang pangkapayapaan. Pero si Galvez at kanyang mga kauring militar itong paulit-ulit na nagsasalita kaugnay ng wala pa namang “pinal na kasunduang pangkapayapaan” at kasabay nito ay naggigiit na dapat “magsimula sa umpisa” ang usapang pangkapayapaan. Napakaraming kailangang ipaliwanag ni Galvez sa mamamayan.

Una, kailangan niyang ipaliwanag sa publiko kung paanong uusad ang usapang pangkapayapaan nang hindi tinatanggal ang CPP/NPA/NDFP sa “listahan ng mga terorista” ng GRP nang hindi nilalabag ng GRP ang madalas-inuulit nitong patakarang na “hindi kami nakikipagnegosasyon sa mga terorista.” Hindi ba napakasama namang tingnan kung makikipagnegosasyon sila kay Ka Luis habang tinatawag siyang “terorista?”

Dapat ding ipaliwanag ni Galvez sa publiko kung paanong makauusad ang usapang pangkapayapaan sa NDFP kung ang mga konsultant pangkapayapaan at tauhan nito na kailangan gumawa ng mga pananaliksik at pagsusulat ay patuloy na nakabimbin na paglabag sa kanilang ginarantiyang mga karapatan sa ilalim ng Joint Agreement on Safety and Immunity Guarantees (JASIG).

Inilinaw na ni NDFP Negotiating Panel chair Julie de Lima na ang mga ito ay hindi pre-kundisyon, kundi mga isyung kinakailangang pagtalakayan bago ang pormal na mga usapan.

Tunay nga na ang mga ito ay praktikal na mga isyu na kung hindi matutugunan ay gagawing labis na mahirap na isipin man lamang kung paanong makauusad ang usapang pangkapayapaan, pareho sa perspektiba ng GRP (sa buladas na “hindi kami nakikipagnegosasyon sa mga terorista”), at sa NDFP (“hindi kami makapag-negosasyon mula sa mga kulungan.”)

Ang mga isyung ito ay sumasalamin din sa higit na pundamental na mga katanungan kaugnay ng negosasyong pangkapayapaan. Kung hindi nga nais ni Galvez na marinig ang tungkol sa panawagang tanggalin ang “teroristang designasyon” sa CPP/NPA/NDFP, makikinig pa kaya siya sa batayan at kagyat na mga kahingian ng mamamayan para sa reporma sa lupa at pambansang industriyalisasyon at iba pang susing hakbangin para sa hustisyang panlipunan at pambansang soberanya?

Nais lang ba ni Galvez na itrato ang usapang pangkapayapaan bilang usapang “pagpapasuko,” na alam na alam namin na matagal nang gusto ng militar at ng US? Kung kapitulasyon ang tanging gusto ni Galvez at ng AFP, dapat nilang kaagad malaman: hindi kami papayag!