Malaking bagay para sa mga manggagawa ang ₱100 subsidyong pandagdag sa arawang sahod, laluna sa mga industriya at serbisyong “esensyal” sa panahon ng pandemya. Marami sa kanila ang walang katiyakan sa trabaho, tumatanggap ng wala pa sa arawang minimum, at nakapailalim sa kaayusang “no work, no pay.”

Kabilang dito si Andrea, manggagawa sa isang restawran na nagbubukas-sara depende sa antas ng lockdown. Isang taon na siyang kontraktwal at nakapako sa ₱336 ang kanyang sahod.

Bentahe rin ito kay Bob, manggagawa ng ahensyang kinokontrata ng isang kumpanya sa internet, na sumasahod lamang ng ₱400 kada araw.

Kung mamarapatin, dapat nga ay ₱200 ang umento, ayon kay Mon, isang delivery rider na kumikita ng ₱500 kada araw. Sa kanyang pananaw, hindi naman ito imposible lalupa’t malaki ang kinikita ng kumpanya dahil marami ang nakaasa sa kanilang serbisyo.

Bagamat sumasahod ng ₱1,300/araw, pabor din sa ₱100 umento ang manggagawa sa call center na si Karla. Aniya, dapat lamang ibigay ang umento para naman makahabol kahit papaano sa nakabubuhay na sahod ang mayorya ng mga manggagawa.