Kami, ang mga kasapi ng MINDORO (rebolusyonaryong organisasyon ng mga katutubong Mangyan sa Mindoro) ay nakikiramay sa pamilya at kamag-anak nina Ka Tagub/Roche at Ka Teng/NY/MC. Sila ang mga tunay na mártir at bayani ng Hanunuo Mangyan na inialay ang kanilang kaisa-isang buhay upang ipaglaban ang lupaing ninuno at karapatan sa pagpapasya sa sarili ng mga katutubong Mangyan at iba pang pambansang minorya bilang bahagi ng pakikibaka ng sambayanang Pilipino para sa pambansang kalayaan at demokrasya. Namartir sila habang magiting na nakikipaglaban sa marahas, malupit at mapanlinlang na atake ng 203rd Brigade-PNP-MIMAROPA sa ilalim ng rehimeng US-Marcos-Duterte.

Si Ka Roche/Tagub na kilala sa tunay na pangalang Peter Rivera, taga Sityo Kalinisan, Barangay Bayotbot, San Jose ay namartir matapos na madakip at tuluyang pinatay ng kaaway habang gumagampan ng rebolusyonaryong gawain noong ika-13 Nobyembre sa Sityo Layang-layang, Barangay Malamig, Gloria. Samantala, si Ka Teng/NY/MC, kilala sa tunay na pangalan na Kure Lukmay, taga Sityo Kilapnit, Barangay Panaytayan, Mansalay ay namartir habang magiting na lumalaban sa 76th IB na umatake sa kanilang yunit noong ika-19 ng Nobyembre sa Sityo Tugas, Barangay Sabang, Pinamalayan, Oriental Mindoro. Kasabay niyang namartir sa labanan na ito si Ka Esang at kilala sa tunay na pangalang Abegail Bartolome na naganap ng 8:40 ng umaga.

Sa gitna ng pagdadalamhati, ibinibigay namin ang pinakamataas na pagsaludo at parangal sa aming mga mahal na katribu na nagsikap mag-ambag para sa aming mga katutubo. Subalit hindi na lamang ang aming lahi at etnolingwistikong grupo ang nakikinabang sa pinaghirapan nila kundi ang buong sambayanang Pilipino dahil dinala nila ang laban sa antas ng pambansa-demokratikong adhikain.

Kahanga-hanga ang pag-ambag ninyo Kasamang Tagub at MC upang malutas ang kahirapan, pagkaatrasado, pinagsasamantalahan, sinusupil at ang mababang pagtrato ng lipunan sa ating mga katutubong Mangyan. Ang kalagayang ito ay talagang nanunuot sa lahat ng bahagi ng ating buhay. Ang mga problemang ito na mula’t sapul ay dinaranas na sa panahon pa ng ating mga ninuno ay napakabigat na pasanin. Sa pagtagal ng panahon ay lalong bumibigat at lumalala pa. Nagkaroon lamang tayo ng lakas sa ekonomya at kapangyarihang pampulitika mula ng umugat at lumakas ang Partido Komunista ng Pilipinas, Bagong Hukbong Bayan at rebolusyonaryong kilusan sa masang Kamangyanan. Dahil dito, malayo na ang inabot ng ating sitwasyon ngayon kumpara sa nakaraan dahil libu-libong ektaryang lupaing ninuno ang ngayon ay nasasarili at napapakinabangan na ng mga Mangyan. Tumaas ang antas ng kaalaman at kasanayan ng ating mga kapawa Mangyan hindi lamang sa literasiya kundi sa kaalaman sa lipunan at rebolusyong Pilipino at pagsusulong ng ating pakikibaka.

Ganoonman, hindi natigil sa pagsasamantala, pang-aapi at pag-aanglahi ang dayuhan at kasabwat nilang lokal na mapagsamantalang uring malalaking burgesya-kumprador at panginoong maylupa. Muling nawawala na sa ating mga kamay ang lupang ninuno at likas na yaman na dating hawak ng ating mga angkan at pamayanan. Ang ating pagkaatrasado ay lalong sinasamantala at lalong minamaliit. Ang mga produkto natin ay binabarat. Sa matagal na panahon ay pinabayaan ng gobyerno, at ngayon naman, nagpapasok ng mga proyekto sa ating mga lupain pero ang kapalit nito ay ang pagpasok ng kaniilang mga negosyo na sa kaduluhan ay magpapalayas sa ating mga lupain.

Kumikilos tayo upang ipaglaban ang ating mga hinaing, magpahayag ng saloobin sa sama-samang paraan. Dinadala ang ating mga problema sa lokal na gobyerno hanggang sa Malacañang. Pero kaagad na sinusupil, tinatatakan na maka-NPA at mga rebelde. Saan tayo ngayon dudulog para mapakinggan?

Kung sa pagtrato, pinakamalala ang panunupil sa kamay ng mga sundalo’t kapulisan bilang mga utusang aso ng mga naghahari upang ang mga katututbo ay pagharian. Mula sa pagkatakot sa mga naghahari at marirok, natuto na tayong lumaban. Hindi na natin mabata ang paglulunsad ng digma laban sa ating tribu sa walang tigil na mga pambubugbog, walang patumanggang pagpapaputok at pambobomba sa ating mga pamayanan at bukid, ang sapilitang pagpapasuko kahit walang nilabag na batas at tahimik sa ating paghahanapbuhay.

Tama kayo Ka Tagub at Ka MC na dapat baguhin na ang kalagayang ito! Tama kayo na mahalagang bahagi ng ating paglaban ang armadong paglaban upang ang pinakapuno ng kasamaan na ating dinaranas ngayon ay mawala na. Tama kayo na dapat magkaisa tayo sa pagsusulong ng pambansang kalayaan at demokrasya, dahil kailangang magkaisa hindi na lamang ang mga Mangyan kundi dapat tayong magkatulungan ng mga kababayan at kasandugo. Hindi mabubuhay ang mga Mangyan nang hiwalay sa iba pang mahihirap na masa ng sambayanang Pilipino at lalo na sa kapwa natin mahihirap na Mindoreño.

Kung hindi malulutas ang problema ay mamanahin pa ito ng susunod na mga salinlahi ng mga angkan at pamayanan. Habang ang sistema ng ating bayan ay pinangingibabawan ng mga panginoong maylupa, malalaking burgesya komprador, mga burukrata kapitalista na kumukontrol sa gobyerno, at nagpapagamit sa imperyalismong US at iba pang dayuhan, ang mga katutubo at buong sambayanan ay mananatiling api at pinagsasamantalahan, binubusabos at minamaliit.

Kaya Ka Tagub at Ka MC, ituturing namin kayong mga tunay na bayani ng katutubong Mangyan at modelo ng mga kabataang Mangyan. Amin kayong ipagtatayo ng bantayog sa aming mga puso. Magiging panandang bato kayo sa ating mga lupain upang ipaalala sa ating henerasyon at sa mga darating pa na may kadugo tayong nagmahal, tunay na nagmahal sa ating lahi, sa ating kinabuksan at sa ating bayan.

Pumayapa kayo Ka Tagub at Ka MC, kaming saksi sa inyong kabayanihan ay hindi magpapabaya at malugod na babalikatin ang iniwan ninyong mga gawain sa rebolusyon. Libu-libong kabataang Mangyan ang hahawak ng mga sandatang inyong nabitawan.###