Limang dekada makalipas ang malakas na daluyong ng kilusang masa na tinaguriang First Quarter Storm ng 1970, lalong nalantad ang ibayong pagkabulok ng malakolonyal at malapyudal na lipunang Pilipino na nagbubunsod ng higit na paborableng sitwasyon para sa pagsulong ng digmang bayan. Sa diwang ito, nararapat na balikan ng sambayanang Pilipino ang mga aral at kabuluhan ng makasaysayang sigwa sa paglaban sa noo’y nagbabadyang diktadura at pagpapalakas ng digmang bayan.

Dumaluyong sa unang kwarto ng 1970 ang walang katulad na sigwa ng mga kilos-protesta ng patriyotikong kilusang masa para sa pambansang kalayaan at demokrasya. Isa itong malawak na kilusang propaganda at rebolusyong pangkultura para sa digmang bayan. Ang mga protestang ito na nilahukan ng daan-libong mga manggagawa, magsasaka, kabataan, mga progresibo’t makabayang intelektwal ang sumambulat sa mga lansangan ng Maynila mula Enero hanggang Marso ng 1970. Para itong apoy na kumalat sa mga mayor na syudad at kabayanan sa buong bansa na lantarang nananawagan ng rebolusyon o digmang bayan bilang sagot sa kahirapang dinaranas ng mamamayan.

Ang malakas at malawak na kilusang masang ito ay iniresulta ng halos isang dekada ng malawakang pagmumulat, pag-oorganisa at pagpapakilos ng nagbabangong pambansa-demokratikong kilusan para labanan ang rehimeng US-Marcos I. Todong ibinuyangyang ni Marcos Sr. ang likas na yaman at malalawak na lupain ng bansa sa dayuhang pandarambong habang isinusubo sa gerang agresyon ng US sa Vietnam ang mga sundalong Pilipino. Garapalan ang kanyang pangungulimbat sa kaban ng bayan sa anyo ng dambuhalang mga kikbak sa mga proyektong imprastraktura at ekoturismo. Inilubog niya sa utang ang bansa at isinadsad ang halaga ng piso. Bukod sa luho ng kanyang pamilya, kabilang sa pangunahing mga nakinabang ang kanyang mga kroni (Enrile, Benedicto, Cojuangco, Floreindo, Cuenca, Tan, Silverio at Ongpin) at pinapaborang mga heneral at opisyal ng AFP-PNP. Sa kabilang panig, lugmok sa karalitaan at labis na naghihikahos ang mamamayang Pilipino na nagtitiis sa napakababang sahod at murang presyo ng produktong bukid habang sumisirit ang implasyon ng mga pangunahing bilihin at serbisyo. Ipinamalas ng First Quarter Storm ang lakas at daluyong ng paglaban ng mamamayang Pilipino sa rehimeng Marcos at ginawang pagpapakapapet nito sa imperyalismong US. Higit nitong pinaalab ang pambansa at demokratikong aspirasyon ng mamamayang Pilipino na magiging daan sa mabilis na paglakas ng rebolusyonaryong pakikibakang pinamumunuan ng Partido Komunista ng Pilipinas.

Hindi nalalayo sa mga kalagayang ito ang kinakaharap ng bagong henerasyon ng mga Pilipino. Isa na namang Marcos ang naghahari sa estado-poder na tulad ng kanyang ama’y lulong sa pagpapalakas ng kapangyarihan sa pamamagitan ng pagpapakatuta upang makapagpayaman. Kahati ang kampon ng singpasista’t magnanakaw na mga Duterte, higit na mas malalaking parte ng pondo ng bayan ang kinukulimbat nila sa kapinsalaan ng serbisyo’t utilidad na kinakailangan ng mamamayan. Bukod pa rito ang pondong inilalaan nila para busugin ang mga asong ulol na heneral at opisyal ng AFP-PNP at NTF-ELCAC para panatilihin ang kapit nila sa poder at supilin ang lahat ng anyo ng paglaban ng bayan.

Nahaharap ngayon ang bayan sa walang-kaparis na krisis sa pumapaimbulog na presyo ng mga pangunahing bilihin, petrolyo at iba pang gamit sa produksyon habang walang signipikanteng pagtaas ang sahod ng mga manggagawa at halos wala nang halagang katumbas ang produktong bukid ng mga magsasaka. Sa halip na isalba ang bumubulusok na agrikultura ng bansa, todong inilalarga ng rehimeng US-Marcos ang ibayong liberalisasyon sa kalakalan, denasyunalisasyon ng yamang-likas at kalupaan ng Pilipinas, pribatisasyon at deregulasyon ng mga pampublikong serbisyo at ulitidad. Sa gitna ng malawakang pagkawasak ng kabuhayan ng mga magsasakang sinalanta ng matitinding pagbaha sa Mindanao, Visayas, Mindoro at Palawan, abalang-abala si Marcos sa paglalako sa Pilipinas sa dayuhang pandarambong sa sunud-sunod na mga byahe sa ibang bansa pagpasok ng taon. Samantala, kibit-balikat at tengang-kawali ang kanyang rehimen sa panawagan ng mga manggagawa na itaas ang pambansang minimum na sahod para makaagapay sila sa kasalukuyang presyuhan ng bilihin. Inutil at walang sariling tinig ang lehislatibo at hudikatura na nagsisilbing tagapagbigay-pahintulot lamang sa lahat ng naisin ng rehimen. Lahat sila’y nagkakaisa sa pagpapatupad ng mga anti-mamamayang patakaran, kapalit ng pakinabang sa yaman at kapangyarihan. Para sa mamamayan, mas masahol pa sa paghambalos ng mga kalamidad ang delubyong hatid ng kasalukuyang rehimen at amo nitong imperyalismong US sa kanilang kabuhayan at kaligtasan.

Kasabay nito ang pamamayani ng pasismo at brutal na pag-atake ng estado sa lahat ng demokratikong karapatan ng mamamayan. Walang sinasanto ang mga nauulol na armadong pwersa ng estado, ang mga nakikibakang mamamayan na tutol o hahadlang sa pagsasakatuparan ng mga balakin ng rehimen ay target ng armadong panunupil. Sa halip na pagkain, bala at kanyon ang tugon nila sa hinaing ng mga nagugutom na magsasaka at pambansang minorya sa kanayunan. Itinuturing na kriminal at terorista ang lahat ng indibidwal, grupo at entidad na magpapahayag ng disgusto sa gubyerno. Sa halip na parusahan, tinatanggap ng mga berdugong namumunong opisyal ang pinakamalalaking pabor at pabuya. Kaya naman hindi na kataka-takang tumitindi ang inggitan at agawan sa pusisyon sa loob ng AFP at ang lumalalang demoralisasyon at pagkakadisogranisa sa hanay ng mga karaniwang kawal ng AFP.

Makalipas ang limang dekada, nanatili at labis pang nahinog ang kalagayan para higit na palakasin ang pambansa-demokratikong kilusan na magbabagsak sa tatlong salot ng lipunang Pilipinong nagpapahirap sa sambayanan. Dapat kumilos ang bayan sa kanilang milyon para tutulan at labanan ang lahat ng anyo ng pang-aapi at pagsasamantala ng ilehitimong rehimen at imperyalismong US. Tulad ng ipinamalas ng mga aktibista ng FQS, dapat nilang pangibabawan ang takot at matapang na tumindig at lumaban para sa kanilang mga karapatan at kaligtasan. Kasabay nito, dapat pag-ibayuhin at buong-giting na lumaban ang rebolusyonaryong pwersa, pangibabawan ang lahat ng balakid at kahirapan at makipagkaisa sa malawak na masa ng sambayanan para sa lahatang-panig na pagpapalakas ng demokratikong rebolusyong bayan.###