Dama namin ang inyong hinagpis ngayon. Maging kami ay kumukulo ang galit sa kahayupan at kabrutalan ng duwag na militar at pulis. Silang mga tunay na teroristang walang ibang kayang gawin kundi mandahas at pumatay ng mga walang kalaban-laban. Masakit sa loob na ang ating mga nanay, tatay, anak, kapatid at kaibigan—mga pinakamamahal sa buhay ay tinuring na mas masahol pa sa hayop. Para sa militar, pulis at pasistang estado wala silang halaga kung buhay at mas may pakinabang pa kung patay na. Ang bawat bangkay ng ating minamahal ay itinumbas lamang ng mga berdugo sa dagdag-kitang kanilang maibubulsa at pampakapal ng hungkag nilang achievement report. Aanhin natin ang libreng kabaong, o ilang plastic ng grocery na abuloy nila kung ang kapalit naman nito ay ang sarili mismo nating mga buhay? Alam naming walang salitang makapaglalarawan ng sakit at pighating nararamdaman ninyo ngayon.

Ngunit kung may isang bagay mang maipapangako ang buong Bagong Hukbong Bayan sa Kabikulan sa inyo, ito ay na hindi kailanman titigil ang Pulang hukbo hanggat hindi natin nakakamit ang katarungan para sa lahat ng biktima ng pasistang estadong ito. Hindi titigil ang buong rebolusyonaryong kilusan hanggat hindi natin napagbabayad nang mahal lahat silang napakarami nang inutang na dugo mula sa atin. Silang nagnakaw sa ating mga kalayaan at karapatan, nagkakait sa atin ng karapatang mabuhay at naglulugmok sa atin sa kumunoy ng kahirapan, kagutuman at karahasan. Anuman ang sakripisyo at hirap na kaharapin ng rebolusyonaryong kilusan sa landas ng pakikidigma, hindi ito makapipigil sa paglalagablab ng pagnanais at panata ng bawat isang rebolusyonaryo na magpatuloy sa laban hanggang makamit natin ang tunay na tagumpay. Sa loob ng lampas limang dekada, nakasama ninyo kami sa labang ito. Makatitiyak kayong kahit sa loob pa ng ilang taon sa hinaharap, kasama ninyo pa rin kami sa bawat panahon. Hindi tayo makalilimot. Hindi tayo magagapi.

Tiyak na darating ang panahon ng pagtutuos at paniningil. Dahil inagaw na nila ang lahat mula sa atin – buhay, kabuhayan, dangal, laya, karapatan, pangarap at kinabukasan wala nang ibang matitira kundi ang pagnanais na bawiin ang mga ito. Sa pagkasaid ng luha at takot, ang tanging kapalit ay ang tapang. Kung wala na tayong ibang pagpipilian kundi ang mamatay nang inaalipin nila o ang mamatay mula sa mga bala nila, piliin natin ang mabuhay at ang magrebolusyon. Hindi sa lahat ng oras tayo ay api at pinagsasamantalahan. Sa pagpili natin sa rebolusyon, pinipili nating lagutin ang tanikalang matagal na nilang iginagapos sa atin. Laging bukas ang pintuan ng rebolusyonaryong kilusan para sa inyo at sa malawak na sambayanang pinapatay sa bala at sa gutom ng bulok na estadong ito. Hihintayin namin kayo.

Isulong ang digmang bayan, katarungan para sa lahat ng biktima ng karahasan ng estado!
Hawakan ang armas, ipagtanggol ang buhay at kinabukasan natin at ng buong bayan!