Read in: English

Hayaan niyong sagutin ko si Gen. Hermogenes Esperon na kahapon ay nagsabing nagpapakalat ng kasinungalinan ang Partido Komunista ng Pilipinas hinggil sa Barangay Development Program ng National Task Force to End Local Communist Armed Conflict (NTF-ELCAC).

1. Una, iniimbitahan ko ang midya at lahat ng mambabasa na suyurin ang pagbabalita ng Philippine News Agency sa press conference ng NTF-ELCAC. Ni minsan, sa artikulong “”NTF-ELCAC grants ₱20-M dev’t fund for 215 villages in Region 11″ (https://www.pna.gov.ph/articles/1128387), kung saan naroon ang malawig na pahayag ni Gen. Esperon, ay hindi sinabing ang bawat barangay ay makatatanggap ng P20 milyon. Idinetalye pa nito kung paanong hahatiin ang P20 milyon sa iba’t ibang ahensya ng gubyerno na magpapatupad ng BDP.

2. Sinasabi ngayon ni Gen. Esperon na P20 milyon ang ipapamahagi sa bawat isa sa 800 barangay na prayoridad ng NTF-ELCAC. May pangalan ba ang mga barangay na ito? May ginawa bang ebalwasyon ang NTF-ELCAC sa pangangailangan ng bawat isa sa mga barangay na ito kabilang ang sosyoekonomikong kalagayan ng taumbayan?

Malamang sa malamang, ang mga barangay na tinukoy ng NTF-ELCAC ay nasa mga erya na target ng mga plantasyon ng oil palm (na mahigpit na itinutulak ni Duterte para sa mga malalaking multinasyunal korporasyon) o operasyong mga mina.

3. Gusto ko ring tukuyin na sa sinasabing 800 mga barangay na magiging prayoridad ng NTF-ELCAC, 83 (o higit 10%) ay nasa Davao City na pinagmulan ni Pres. Duterte, na siyang namumuno sa NTF-ELCAC. Tingin ko, isang bulag-sa-pulitika lamang ang hindi makakakita kung paanong ang pondo ng bayan ay tiwaling ginagastos para pagslibihan ang interes ng naghaharing pangkating pampulitika.

Malinaw ngayon na ang P16.4 bilyong pondo para sa BDP ng NTF-ELCAC ay pinalawak na pork barrel. Walang duda, ang pondo para sa mga proyektong imprastruktura ay mapupunta lang sa bulsa ng mga lokal na kontraktor at upisyal ng lokal na gubyerno, na sinauna pang kwento sa Pilipinas. Ang kaibahan lang ngayon, direkta nang nakasawsaw ang mismong mga aktibo at dating upisyal ng AFP.

4. Naninindigan kami na hindi tinutugunan ng Barangay Development Program ng NTF-ELCAC ang batayang pang-ekonomikong pangangailangan ng mamamayan. Wala ni isa sa mga pang-imprastrukuturang prayoridad ng NTF-ELCAC ang tutugon sa batayang suliranin ng mga magsasaka at mamamayang Lumad: pagmamay-ari sa lupa. Mga pantapal na solusyon lang ang mga ito. Palabas lang.

Makailang ulit na nagyabang noon si Duterte na hindi na kailangan ng mga magsasaka ang BHB dahil siya mismo ang magpapatupad ng reporma sa lupa. Klarong kahungkagan. Ni isang parsela ng lupa ay walang libreng naipamahagi si Duterte sa mahihirap na mga magsasaka sa halos 1,700 araw sa pagkapangulo.

Anong pakinabang ang makukuha ng mga magsasaka sa mga “farm-to-market road” kung karamihan sa mga ito’y walang pinupuntahan, kung saan walang mga sakahan, o kung saan kinakamkam ng malalaking plantasyon at kumpanyang mina ang lupa ng mga magsasaka? Kung kinakamkam ng malalaking panginoong-maylupa ang 50-70% ng kanilang ani? Kung binabarat ng malalaking kumersyal na mangangalakal ang presyo ng kanilang mga produto?

Nagyayabang ang NTF-ELCAC na magtatayo ng mga eskwelahan at mga sentrong pangkalusugan. Dahil wala namang karagdagang pondo sa badyet ni Duterte para sa karagdagang mga guro at manggagawang pangkalusugan, walang kahahantungan ang mga proyektong ito.

Ang mga proyektong daanan na may pinakamalaking bahagdan sa pondo ng NTF-ELCAC ay magiging kapakipakinabang lamang sa mga malalaking kapitalista para madaling mapuntahan ang kanilang plantasyon, minahan, at mga proyektong pang-enerhiya.

Nagsisilbi rin ang mga daanang ito para sa layuning kontrainsurhensya dahil bibigyan nito ang AFP ng mga daanan para madaling pasukin ang mga interyor na lugar para maipusisyon ang kanilang mga tropa at igarison ang mga magsasaka at
Lumad sa sariling lupa.