Mas marami pang manggagawa ang matutulak sa mga trabahong mababa ang kalidad at barat ang sahod sa 2023, ayon sa International Labor Organization sa ulat nito na pinamagatang World Employment and Social Outlook. Ito ay habang muling pumapasok, kundiman pumasok na, sa resesyon ang pinakamalalaking ekonomya sa mundo.

Kasabay ng krisis sa trabaho ang tumataas na gastos sa pamumuhay dulot ng nagtataasang presyo ng pagkain at singil sa batayang mga serbisyo sa buong mundo. Tinatayang tataas din ang tantos ng disempleyo.

“(H)indi pa mangyayari ang full recovery (ganap na pagbawi) at hindi pa maaabot ng mga bansa ang antas bago magpandemya (sa 2023),” ayon sa ulat. Magdudulot ang paghina ng mga ekonomya ng pangmatagalang pinsala sa mga manggagawa at papatinding kahirapan at di pagkakapantay-pantay, anito.

Ayon sa institusyon, lumaki lamang nang 2.3% ang pandaigdigang empleyo noong 2022, at lalaki lamang ito nang 1% ngayong taon. Noong nakaraang taon, tinayang nasa 205 milyon ang walang trabaho, malayong mataas pa rin kumpara sa 186 milyong walang trabaho bago magpandemya. Dagdag dito ang 268 milyong inalis sa bilang sa pwersa ng lakas-paggawa. Sa katapusan ng 2022, inilagay ng ILO ang tantos ng disempleyo sa 5.8%, mas mataas pa rin kumpara sa 5.4% noong 2019.

Sa 2023, tinatayang tataas pa ang pandaigdigang disempleyo nang 3 milyon o tungong 208 milyon o sa tantos na 5.8%.

Dagdag dito, nasa dalawang bilyong manggagawa na ang nasa impormal na sektor noong 2022. May taya din itong 214 milyong manggagawa o 6.4% ng mga may trabaho ay nabubuhay sa labis na kahirapan kung saan wala pang $1.90 (P95) ang kinikita nila kada araw.

Samantala, napilitan na ang World Bank na ibaba ang tantya nitong paglago ng pandaigdigang ekonomya sa taong 2023 mula 3% tungong 1.7% na lamang. Ang mga kapitalistang bansa ay lalago na lamang nang 0.5%, mula sa unang taya na 2.5%, anito.

Gayundin, nagbabala ang World Bank na mahaharap ang atrasadong mga bansa ng ilang taon na mabagal na pag-unlad dulot ng dambuhalang mga utang at mahinang (dayuhang) pamumuhunan dahil tiyak na kokopoin ito (kapital) ng abanteng mga kapitalistang bansa.

Sa gayon, lalong nagiging hungkag ang paghahabol ng rehimeng Marcos sa dayuhang pamumuhunan para “paunlarin” ang lokal na ekonomya. Lalo rin nitong ibinabaon ang bansa sa walang katapusang kumunoy ng pangungutang.