Mga kapwa guro,

Tayo ang tagapag-aruga ng ating bayan. Inialay natin ang ating mga sarili sa pagpupunla ng karunungan. Tayo ang mga tagapagtanggol ng edukasyon bilang likas na karapatan ng bawat Pilipino anuman ang kanyang pinagmulan. Ilinaan natin ang ating talino, lakas at kakayahan para sa kapakanan ng bansa. Marami sa atin ang nagbigay ng deka-dekada ng kanilang panahon sa pagtuturo sa kabataan na ang hinihingi lamang na kabayaran ay ang gamitin nila ang kanilang edukasyon sa pagsisilbi sa mamamayan. Ang ilan sa atin ay nagbuwis ng buhay sa pagsisikap na tupdin ang pananagutang ito.

Sa panahon ng pandemya, itinulak pa natin ang ating mga sarili at hinarap lahat ng balakid sa abot ng ating indibidwal at kolektibong kakayahan. Sinagad natin ang ating mga sarili at lagi’t lagi ay tiniyak na naibibigay natin ang pinakamahusay na edukasyon sa pinakamaraming kaya nating abutin. Hindi tayo napigilan ng kawalan ng pondo. Hindi tayo napatigil ng kawalan ng silid-aralan. Hindi tayo napabagal ng kakarampot na sahod. Sabi nga natin, “problema ka lang, titser kami”.

Tayo ang tumitiyak na walang maiiwan. Ngunit lagi tayong ipinahuhuli ng lipunang ito.

Labis-labis ang ating trabaho ngunit kapos na kapos ang ating sahod. Pinagkakaitan tayo ng seguridad sa trabaho. Tayo ay tinuring na mga makinang ang papel lamang ay magluwal nang magluwal ng balon ng murang lakas-paggawa. Inagawan tayo ng mga demokratikong karapatan. Tayo ay palagiang target ng pasismo ng estado at tinutugis dahil lang sa naninindigan tayo sa alam natin ay totoo at makabubuti sa nakararami.

Ngayon, tayo naman ang magsasalita – sobra na. Ngayong Buwan ng mga Guro, ipakita natin ang ating kalagayan at iparinig ang ating mga kahingian. Padagundungin ang ating mga panawagan sa buong kapuluan!

Karapatan natin ang makatwirang kumpensasyon para sa lahat ng ating pagsisikap at komitment. Karapatan nating manawagan ng makabuluhang dagdag-sahod, overtime compensation at iba pang dagdag na allowance. Bilang mga tagapagtaguyod ng ating mga kabataan at kapakanan ng ating bayan, makatwiran lamang na igiit natin ang 6% ng ating pambansang pondo para maresolba ang mga kakapusan sa pagkatuto sa sektor ng edukasyon. Dapat tayong bigyan ng sapat na suporta upang epektibo at mahusay na maharap ang mga panibagong hamong dala ng pagbabalik sa face-to-face classes sa gitna ng nagpapatuloy na banta ng Covid-19. Hindi tayo dapat paikutin ng mga katawa-tawang palusot na kulang ang pondo. Sukdulang nakaiinsulto at nakapanggagalaiting mayroong bilyun-bilyon ang gubyernong linulustay para sa bomba at bala ngunit wala para sa atin, mga guro.

Sa gitna ng nakapipinsalang panunugis at mga pasistang atake, karapatan nating matamasa ang ating mga demokratikong karapatan. Dapat tayong maging matatag sa paggigiit sa gubyernong ito na itigil ang pang-aatake sa ating institusyon at sa buong bayan. Hindi tayo dapat arbitraryo at walang batayang kinikriminalisa at pinaparusahan dahil lang sa tinutupad natin ang ating pananagutan bilang mga edukador. Hindi tayo dapat manahimik habang tinatangka ng gubyernong itong baluktutin ang kasaysayan. Hindi tayo dapat matinag sa ating propesyon at sa paghahatid ng tunay na karunungan habang pinipilit ng gubyernong pagkaitan ang kabataan ng buung-buong edukasyon. Dapat nating igiit ang katwiran at tunay na kaalaman habang pinaaatras ng gubyerno ang sibilisasyon sa pamamagitan ng mga desperadong taktika tulad ng pagsunog ng mga progresibong libro at pagbabawal sa kritikal na pagsusuri ng lipunan.

Ang pagiging guro ay higit pa sa isang trabaho. Tayo ang moral na kumpas, gabay sa buhay at tagapaghatid ng karunungan sa bawat henerasyon ng kabataang Pilipino. Mandato ng estadong ibigay at protektahan ang lahat ng ating mga sosyoekonomikong karapatan kapwa bilang edukador at bilang mamamayan ng dapat sana’y demokratikong bansang ito. Ang muli nitong pagtangging kilalanin ang ating mga kahingian ay dapat salubungin ng ating lahatang-panig na pakikibaka – mula sa paglulunsad ng mga protestang bayan, pagsasagawa ng mga dayalogo at paglahok sa iba pang porma ng protesta tulad ng mga sit-down at noise barrage. Higit sa lahat, gagap nating liban sa mga ito, lagi nating masasandigan ang demokratikong rebolusyong bayan bilang tanging pinakamataas na daan upang lubusan nating makamit ang ating mga karapatan at interes.

Huwag nating hayaang lumipas lamang ang Buwan ng mga Gurong ito bilang isang hungkag na holiday. Dapat itong magsilbing paalala na kilala natin ang ating mga karapatan at an gating papel sa lipunan. Na tayo, bilang mga guro, ay namamanatang lalaban kasabay ng masa hanggang makamit natin nang lubusan ang lahat ng ating mga demokratikong panawagan.