Kamakailan, ipinag-utos ni Marcos ang paggamit ng mga ahensya ng gubyerno sa bagong islogan ng bansa: Bagong Pilipinas. Ngunit ano nga ba ang masasabing nagbago sa Pilipinas? Hindi ang matinding krisis at kahirapan. Hindi ang pasismo ng estado. Hindi ang pagkagahaman ng naghaharing-uri. Hindi rin ang pagiging papet ng buong gubyerno sa imperyalismo. Kung tutuusin, kahit nga ang islogang ito ay niretoke lamang mula sa Bagong Lipunan ng kanyang amang diktador na si Marcos Sr. Sadyang mga islogan at salitang hungkag lamang ang nagbabagu-bago at hindi ang bulok na sistemang malakolonyal at malapyudal.

Sa katunayan, ang rehimeng US-Marcos Jr ay pagpapatuloy lamang sa mga nasimulan na ng mga nagdaang papet na rehimen. Ilinuklok ng imperyalistang US si Marcos Jr. sa pwesto upang dugtungan ang legasiya ng pagsasamantala at pang-aapi. Mula sa larangan ng ekonomya hanggang militar, ang mga proyekto, programa at polisiya ni Marcos Jr ay patuloy lamang na sumasalamin sa interes at disenyo ng lokal na naghaharing-uri at ng imperyalistang US.

Ang tunay na layunin ng bagong islogan na ito ay ang ikundisyon ang isip ng mamamayan at isailalim sila sa sikolohikal na manipulasyon. Nais palabasin ni Marcos Jr. na ang kanyang rehimen ang babago sa bansa. Nais niyang baguhin ang imahe ng gubyerno at kunin ang popular na suporta ng taumbayan habang sa aktwal ay patuloy pa ring ipinatutupad ang dati nang mapagsamantalang kalakaran.

Dalubhasa sa sikolohikal na manipulasyon ang kasalukuyang rehimen. Tulad ng naunang rehimeng Duterte, pinabubwelo nito ang disimpormasyon at ang rebisyunismo sa kasaysayan upang maging katanggap-tanggap sa sambayanan ang lahat ng pang-aapi at pagpapahirap na kanilang dinanas sa nakaraan. Sa pagbabago ng persepsyon ng madla sa nakaraan, nagiging mas madali ring baguhin ang kanilang pagtingin sa kasalukuyan. Pinipilit ng rehimen na mabulag ang publiko sa mga kahinaan, kataksilan at krimen ng estado laban sa taumbayan.

Sa gitna ng tusong manipulasyon at saywar na ito, marapat lamang na tandaan ng mamamayan na ang tunay na pagbabago ay dapat nakikita at nararamdaman ng sambayanan, hindi sa papel at salita lamang. Ang tunay na panlipunang pagbabago ay makakamit lamang sa pag-aalis ng mga sagabal sa pag-unlad: ang kontrol ng imperyalismo, burukrata kapitalismo at pyudalismo sa sistema ng bansa. Tanging sa pamamagitan ng mulat at mapagpasyang pagrerebolusyon ng mamamayan mapapawi ang mga batayan ng pagsasamantala at pang-aapi. Ang isang tunay na bagong Pilipinas ay iluluwal lamang ng isang bagong sistemang panlipunan na tunay na malaya at mapagpalaya.