Ikinalulugod ng NDFP-ST at mamamayan ng Timog Katagalugan ang positibong resulta ng International Labour Organization High Level Tripartite Mission (ILO HLTM) na inilunsad sa Pilipinas noong Enero 23-27. Sa HLTM, tinalakay ang kahilingan ng mga manggagawang Pilipino sa pagtataguyod ng karapatan sa paggawa at kinundena ang pandarahas ng estado sa kanilang hanay. Matapos ang HLTM, nanawagan ang ILO sa GRP na pangunahan ang pagsasampa ng mga kaso laban sa mga salarin ng extrajudicial killings, sapilitang pagkawala at iba pang paglabag sa karapatang tao ng mga manggagawa. Inatasan din nito ang GRP na magsumite ng ulat sa ika-111 International Labor Conference na gaganapin sa Hunyo 5.

Binabati ng NDFP-ST ang mga manggagawa ng Timog Katagalugan at buong bansa na lumahok sa ILO HLTM. Inilantad nila ang tunay na kalagayan ng mga manggagawa sa bansa na hindi lamang binabayo ng krisis kundi dinadahas ng estado. Nasaksihan ng ILO ang pang-aatake ng estado sa mga manggagawa lalo nang aktwal na pumunta ang NTF-ELCAC sa HLTM noong Enero 24 para i-red-tag ang mga delegado.

Ang ILO ay ahensya ng United Nations na itinatag noong 1919 upang mamahala sa mga suliranin ng mga bansa sa paggawa. Nirerehistro nito ang mga paglabag sa mga internasyunal na patakaran sa paggawa subalit hindi nito kayang magpataw ng mga sangsyon sa mga gubyerno. Binubuo ang ILO ng mga gubyerno (2 representasyon), kapitalista (1) at mga manggagawa (1). Mayroon itong 187 member states.

Mahalaga para sa manggagawang Pilipino na mailantad sa buong mundo sa pamamagitan ng ILO ang panunupil sa kanila ng mga dayuhang monopolyo kapitalista’t malalaking burgesya kumprador kasabwat ang teroristang estado ng GRP. Lalung kailangan ito sa harap ng pinapalaganap na mga fake news na ginagamit para magpaganda ng imahe ang rehimeng US-Marcos-Duterte sa internasyunal na komunidad. Pangunahing target ng panunupil ang mga militanteng unyon at mga progresibong samahan ng mga manggagawa na nagtataguyod sa kagalingan at mithiin ng mga manggagawa. Hinaharas ng AFP-PNP at NTF-ELCAC ang mga unyong nagwewelga, strike at nakikipagnegosasyon ng paborableng collective bargaining agreement (CBA) laban sa kapitalista. Iligal na pinapasok ng mga ahente ng militar ang mga pagawaan, opisina ng mga unyon at kahit ang komunidad ng mga manggagawa. Pinapaslang ang mga lider-unyonista kagaya nina Dandy Miguel, tagapangulo ng unyon sa Fuji Eectric at organisador ng mga mangagagawa na si Emmanuel Asuncion ng Bayan-Cavite sa layuning wasakin ang makauring paglaban.

Makatwiran ang pakikibaka ng mga manggagawa para sa sahod, kaligtasan sa paggawa at kaseguruhan sa trabaho. Nararapat ikaloob sa manggagawa ang taas-sahod sa harap ng pumapaimbulog na implasyon na umabot na ng 8.7% ngayong Enero, 2023. Sa Timog Katagalugan, nasa P329-470 lamang ang arawang sahod, malayong malayo sa itinakdang P1,140 family living wage o sapat na sahod para sa pamilyang may limang miyembro (Nobyembre 2022).

Patuloy na lumalala ang kawalan ng trabaho kung saan naitala ang 73.2% na walang trabaho at nasa impormal na sektor noong 2022. Binubuo ito ng 2.6 milyong walang trabaho at 32.8 milyong impormal na manggagawa. Higit itong lumala sa panahon ng pandemya at nagpatuloy kahit sa panahon ng “muling pagbubukas” ng ekonomya ng Pilipinas. Higit pang dumarami ang mga kontraktwal na pinagsasamantalahan ng mga kapitalista sa pagawaan at manpower agencies. Talamak pa ang malawakang pagtatanggal sa trabaho sa tabing ng mga iskemang cost-cutting o palusot na bankrupt na ang pagawaan. Walang nalikha ang reaksyunaryong gubyerno na mga istable at produktibong trabaho para sa mamamayan. Ang nakaraang rehimeng Duterte ang pinakainutil sa paglikha ng mga trabaho sa lahat ng mga nagdaang reaksyunaryong rehimen matapos ang Martial Law. Ito rin ang tatahakin ng sektor ng paggawa sa ilalim ng ilehitimong rehimeng Marcos-Duterte na ang tanging inaasahan sa paglikha ng trabaho ay Build, Better More at paglalako ng murang lakas paggawa sa dayuhang kapitalista.

Ipinagkakait ng kapitalista ang ligtas na kalagayan sa paggawa lalo sa panahon ng pandemya kung saan sapilitang pinagtrabaho ang mga manggagawa sa mga kalakarang “no work, no pay”. Hindi rin ipinagkaloob ng mga kapitalista ang libreng test kits at personal protective equipment. Bago pa man ang pandemya, hindi na sumusunod ang mga kumpanya sa mga safety standards sa paggawaan na nagresulta sa mga aksidente at pagkamatay ng mga manggagawa. Noong 2020 naiulat ang mabilis na hawahan ng Covid-19 sa mga pagawaang Gardenia Bakeries Philippines, Inc., F. Tech Philippines Manufacturing, Inc., Nidec Philippines, Alaska Milk Corporation, Coca-Cola FEMSA Sta. Rosa, Imasen Philippine Manufacturing Corporation, Technol Eight Philippines Corporation, Optodev Inc., Interphil Laboratories, Edward Keller Philippines, Toshiba Philippines at Nexperia Philippines.

Sa kabila nito, nagpupunyagi ang mga manggagawang Pilipino sa kanilang pakikibaka. Sa gitna ng pandemya, nakapagsara ng paborableng CBA ang mga unyon sa Alaska Milk Corporation, Honda Cars, Nexperia, Fuji Electric at Technol Eight. Matapang nilang iginiit ang karapatan ng mga manggagawa sa harap ng pang-aatake ng AFP-PNP at NTF-ELCAC.

Ang matagumpay na pagtatambol ng mga isyu ng mga manggagawang Pilipino sa ILO ay nakamit dahil sa pagkakaisa at pagsisikap ng militanteng pagkilos ng mga manggagawa at kanilang mga unyon. Patunay itong kailangan ng mga manggagawa na organisahin nila ang kanilang sarili at magtayo ng mga liga o unyon para isulong at makamit ang kanilang mga kahilingan. Ang mga unyong ito ang kanilang lakas at tunay na kumakatawan sa adhikain at interes ng mga manggagawa laban sa kapitalista. Nakikipagbigkis sila sa iba pang mga unyon upang mapatibay ang pakikihamok ng sangmanggagawa laban sa kapitalista at estado. Dapat higit pang paramihin ang mga militanteng unyon at samahan ng mga manggagawa sa Pilipinas.

Mahigpit ang pangangailangan para pasiglahin ang kilusang unyon at paggawa sa Pilipinas sa harap ng tumitinding krisis ng monopolyo kapitalismo na nagbubunga ng grabeng kahirapan sa manggagawa ng daigdig. Iniluwal ng labis na krisis ng monopolyo kapitalismo ang sunud-sunod na mga welga at strike ng mga manggagawa sa kapitalistang bansang US, UK, France at China; at mga malakolonyang India, South Korea at iba pa. Dapat makipagkapitbisig ang mga manggagawang Pilipino sa iba pang manggagawa ng daigdig. Suportahan ang iba’t ibang mamamayan na lumalaban para ibagsak ang imperyalismo.

Higit pang titibay ang mga unyong ito sa pag-anib ng mga manggagawa sa Revolutionary Council of Trade Unions, ang rebolusyonaryong bigkis ng uring manggagawa. Ang ganap na paglaya ng mga manggagawa sa tanikala ng pagsasamantala ay maisasakatuparan lamang sa landas ng bagong tipong pambansa demokratikong rebolusyon. Sa pamumuno ng uring manggagawa, ibabagsak ang estadong nang-aapi sa lahat ng mamamayan at hahawanin ang daan tungo sa lipunang sosyalista.###