Isang malaking kabalintunaan at gatasan ang hungkag na kampanyang kontrainsurhensya ng gubyerno. Patunay ang pagpapakabundat ng mga makinarya ng pasismo sa limpak-limpak na pondo para umano sugpuin ang komunismo. At upang bigyan matwid ito ay gumawa ng salamangka ng kayabangan na limang larangang gerilya na lamang umano ang natitira sa mga rebolusyonaryo.

Kung totoong tinataya nilang mahina na ang CPP-NPA-NDF, bakit patuloy pa rin nilang pinupupog ng militar at pulis ang bawat sulok ng bansa? Kung gayo’y para saan pa ang daan-daang bilyong pisong armas pandigma, bomba at balang taun-taon binibili ng mersenaryong AFP-PNP? Sa sobrang pangamba nga nila’y walang pakundangan na nilang inaatake ang buong sibilyang populasyon. Mas garapalan na nilang sinisikil ang mga karapatan at kalayaang sibil. Mas agresibong binabago ang kasaysayan at tinatarget ang lahat ng progresibo at demokratikong pwersa. Nakakakita sila ng banta ng paglaban at pag-aaklas kahit saan sila lumingon. Nakakakita sila ng binhi ng rebolusyon sa mukha ng bawat isang Pilipinong buong panahong pinagsamantalahan at inalipin. Hindi ba’t ang tindi ng kanilang atake mismo ang nagpapatunay na tinuturing ng kasalukuyang estado na malakas na banta pa rin sa kanyang pag-iral ang rebolusyonaryong kilusan?

Pinatitingkad lamang ng nagkokontrahang mga pahayag na ito na hanggang ngayon, lampas 50 taon na ang lumipas, bigo pa rin ang estadong tapusin ang rebolusyon ng sambayanang Pilipino. Sa likod ng mga enggrandeng paghahambog, nananatili ang katotohanang nanginginig sa takot ang reaksyunaryong estado at amo nitong naghaharing-uri sa harap ng lakas at tatag ng rebolusyonaryong kilusan. Kahit nasa kanila ang kontrol sa rekurso, kahit na anong pagbubuhos ng pondo ang kanilang gawin, kahit na anong paninira at malisyosong pakana ang ipalaganap – nananatili ang pagtangkilik ng malawak na hanay na mamamayan sa rebolusyon.

Nananaginip lamang nang gising si Abalos, ang DILG at ang buong reaksyunaryong estado. Hindi nila kailanman mapipigilan ang patuloy na pagsulong ng rebolusyonaryong kilusan. Tandaan nilang ang lipunang Pilipino ay tila isang malawak na kaparangan. Nagkalat ang mga tuyong sanga na malapit nang magliyab. Ang palagiang krisis na dinaranas ng sambayanang Pilipino, ang pasismo at kabulukan ng estado, ang walang katapusang pang-aapi at pagsasamantala – ang lahat ng ito’y lalo lamang nagpapaalab sa diwang mapanlaban ng sambayanan.