Read in: English

Sa mga nagdaang araw, nagsulputan sa iba’t ibang lugar ang nakilalang mga “community pantry,” kung saan ang mga taong mayroong karampot na sobrang pagkain ay maaaring mag-ambag para ang ibang wala ay maaaring kumuha ng ilang kinakailangan para may kaunting maisubo o mailuto sa kani-kanilang mga tahanan.

Ang mga inisyatibang ito ng damayan ay malakas na pagpuna at pagsasakdal sa malubhang mga kabiguan ng gubyernong Duterte na tugunan ang mga pangangailangan ng mamamayan sa harap ng pandemyang Covid-19 at lumalalang kalagayang pang-ekonomya.

Ang mga proyektong ito ng bayanihan ay kailangang-kailangang tulong para sa mga nawalan ng trabaho at pagkakakitaan at yaong hindi makayanang pakainin o tugunan ang batayang mga pangangailangan ng kanilang mga pamilya sa harap ng tumataas na presyo at dagdag na mga pahirap na buwis.

Gayumpaman, tulad ng sinabi ng mismong nagpasimula ng community pantry, ang mga ito ay mga “panandaliang solusyon para sa sikmurang hungkag.” Wala siyang ilusyon na ang mga ito ay reresolba sa mas malalaking problemang lumilitaw mula sa pangungurakot at militaristang tugon ni Duterte sa pandemya.

Sa harap ng matinding krisis na lumalamon sa buong bansa, ang ganitong mga proyekto ng pagtutulungan ay makakatulong lamang sa ilang libong mamamayan. Upang tugunan ang arawang pangangailangan ng milyun-milyong naghihirap at nagugutom, kailangang gamitin ang rekursong nasa kamay ng estado.

Alam ng mga lumalahok sa mga community pantry at mga katulad na pagsisikap na ang bawat pisong ibinibigay at bawat pisong kinukuha mula sa mga communty pantry ay katumbas ng pisong bigong ibigay ni Duterte sa mamamayan at sa halip ay ginastos sa kanyang binundat na militar at pulis, at para isuksok sa bulsa ng kanyang mga korap na upisyal.

Ang mga community pantry, tulad ng mga proyektong kusinang bayan at iba pang anyo ng damayan na sumibol simula pa nakaraang taon, ay dapat magsilbing taga-udyok at tagapukaw sa mamamayan na tahakin ang landas ng kolektibong pagkilos.

Lampas sa pagdadamayan sa isa’t isa, kinakailangang ibayong patatagin ang pagkakaisa sa hanay ng mga manggagawa, magsasaka, malaproletaryado, mga petiburgesya at pambansang burgesya para tulungan ang isa’t isa na tipunin ang tapang na maglunsad ng militanteng mga pakikibaka.

Tunay na ang ganitong mga panandaliang solusyon ay dapat tuwangan ng mas puspusang pagsisikap para mag-organisa at tumungo sa mga plasa at lansangan para ipaglaban ang mas mataas na sahod at makabuluhang ayuda mula sa estado at iba pang kagyat na kahingiang sosyo-ekonomiko at para sa pampublikong kalusugan at para mapagpasyang wakasan ang kainutilan, korapsyon, panunupil at pagtataksil ng rehimeng Duterte.