Mula kay Ramos hanggang kay Marcos Jr. ngayon, walang puknat na tinatangka ng bawat rehimen na palitan at baguhin ang Konstitusyong 1987 para sa interes ng imperyalistang amo at kani-kaniyang ambisyong makapanatili sa kapangyarihan. Matagal nang hinahangad ng mga imperyalista at dayuhang kapitalista na lubusang buksan ang Pilipinas at bigyang-daan ang 100% dayuhang pagmamay-ari at kontrol sa lupa, walang sagkang dayuhang pamumuhunan at largadong pandarambong ng rekurso ng bansa. Sa pagsidhi ng krisis na kinasasadlakan ngayon ng daigdig, lalong nagiging desperado ang naghaharing-uring mag-apuhap ng mga paraan upang isalba ang sarili.

Naninindigan ang NDF-Bikol na anumang pagbabago sa Konstitusyon na hindi nagmula sa inisyatiba at tulak ng mamamayan gaya ng mga panukalang itinutulak ngayon ng mga alipures ng papet na si Marcos Jr. ay mag-aanak lamang ng dagdag pang paghihikahos, masasahol na patakarang pang-ekonomya at paglala ng bangkaroteng malakolonyal at malapyudal na lipunan.

Totoong napakatagal nang alipin ng sosyoekonomikong krisis ang lipunang Pilipino. Kahirapan, kagutuman, pang-aapi at pagsasamantala ang araw-araw na reyalidad ng taumbayan. Ngunit hindi ito masosolusyunan ng simpleng pag-amyenda sa Konstitusyon laluna kung ang pagbabago ay magsisilbi lang din naman sa interes ng iilang naghahari-harian. Ang tunay na ugat ng kahirapan ng bansa ay ang pamamayagpag ng tatlong salot ng imperyalismo, pyudalismo at burukrata kapitalismo. Hanggat hindi napapalitan ng panibago ang bulok na sistema, anumang hakbangin upang repasuhin ang mga batas na umiiral sa loob nito ay lalo lamang magpapanaknak sa kalagayang panlipunan.

Makabayan at demokratikong tungkulin ng mamamayan ang patuloy na paghadlang sa pagbabago ng Konstitusyong pinaglalawayan ng mga naghaharing-uri. Marapat lamang na ipagtanggol ang mga karapatan, kalayaang sibil at saligang mga burges-demokratikong prinsipyong dati nang nakalatag sa Konstitusyon at patuloy na singilin ang estado sa pagkakait nito.