Tila walang katapusan ang mga byahe at junket ng inutil na pangulo. Habang nagpapasarap si Marcos II sa ibang bansa, lumalalim ang pagkakabaon sa utang ng bansa. Pumapalo na sa lampas P13.856 trilyon ang utang at patuloy pang lumalaki. Ang utang ng Pilipinas ngayon ang pinakamalaking pagkakautang ng bansa magmula pa ng Malolos Congress noong 1898.

Ang pondong ipinangungutang at winawaldas ng papet na rehimeng US-Marcos para sa kaliwa’t kanang gala ay maaari na sanang ilinaan para sa kagyat na pagresolba sa mga suliranin ng mamamayang Pilipino. Laluna’t sa kada pag-uwi niya ng bansa ay wala naman siyang ibang bitbit kundi dagdag pautang at mga tagibang na kasunduang magsasangkalang lalo sa kapakanan ng taumbayan at pambansang interes.

Ang pinakamalaking interes ni Marcos sa kanyang mga byahe paibang bansa ay ang ilako ang rekurso ng bansa at humikayat ng higit pang maraming foreign direct investments. Iginigiit niya ang delusyong ito umano ang magpapalago sa ekonomya ng bansa. Ngunit ang trabahong mula sa dayuhang pamumuhunan ay mababa ang antas, pangmadalian at artipisyal na sigla sa ekonomya lamang ang maihahatid. Mas malaki ang danyos na idudulot nito kumpara sa benepisyo – magmula sa pagsamantala ng malalaking negosyante sa murang lakas paggawa ng mga Pilipino hanggang sa pandarambong ng likas na yaman ng bansa.

Walang ibang idinulot ang patuloy na pagpapatupad ng rehimen ng mga patakarang neoliberal sa ekonomya kundi walang kaparis na paghihirap ng sambayanan. Tuluy-tuloy ang pagsirit ng presyo ng mga bilihin habang nananatiling mababa ang sahod ng karaniwang mamamayan.

Ibinunga ng ilang dekadang pagpapatupad ng mga neoliberal na patakaran ang labis na pagkalumpo ng ekonomya. Higit na nararamdaman ngayon ng masa ang epekto ng kawalan ng kapasidad ng bansa sa lokal na produksyon, pagsalig sa pag-aangkat ng mga produkto at kawalan ng suporta ng estado sa lokal na produksyon. Iilang malalaking kapitalista at kartel lamang ang may kontrol sa kalakhan ng produksyon, distribusyon at ng mga produkto at pagpresyo sa merkado.

Marapat lamang na patuloy na kundenahin at singilin ang inutil na rehimen sa tahasang pagpapabaya sa mamamayang Pilipino at sa pagwaldas ng pondong pampubliko sa walang pakinabang na mga byahe at gala ni Marcos II. Dapat lamang igiit na ang paggamit sa pondo ng mamamayan ay dapat para sa kanilang kagalingan at interes, hindi sa layaw at kapritso ng ilehitimong pangulo at kanyang mga kroni.