Hinihimok ng NDF-ST ang mamamayan na pigilan ang pagsasabatas ng Rice Tariffication Bill (RTB), ang huwad na solusyon sa krisis sa bigas na isinusulong ng reaksyunaryong GRP upang bigyang-laya ang importasyon ng bigas at patindihin ang liberalisasyon sa agrikultura.

Iniratsada ng rehimeng US-Duterte ang RTB bilang pagtalima sa liberalisasyon sa agrikultura na itinataguyod ng imperyalistang instrumento sa kalakalan, ang World Trade Organization. Tatanggalin ng RTB ang restriksyon sa importasyon ng bigas sa layuning gawing mas madali ang paglalagak ng sarplas na produkto ng iilang makapangyarihang bansa sa mga neokolonya gaya ng Pilipinas.

Kung matutuloy ang taripikasyon, mababawasan ng P4 ang farmgate price ng palay na magdudulot ng 29% pagbaba ng kita ng apat na milyong pamilyang magsasaka.
Ididikta rin ng presyo ng bigas sa pandaigdigang merkado ang presyuhan ng bigas sa lokal na pamilihan, na nangangahulugang hindi kakayaning ibaba ng gubyerno ang presyo sa panahong bigla itong bumulusok dulot ng mga impluwensyang panlabas.

Palulubhain ng liberalisasyon sa pamamagitan ng RTB ang bulnerabilidad ng industriya ng bigas. Wala rin itong babaguhin sa atrasadong lagay ng agrikultura dahil binabaling nito ang diin ng solusyon sa importasyon, hindi sa produksyon.

Mauugat ang suliranin sa industriya ng bigas sa saligang problema ng mga magsasaka— ang kawalan ng sariling lupa. Karamihan sa mga magsasaka ng palay ay sumasailalim sa mga mapagsamantalang hatian sa ani sa mga may-ari ng lupa. Sa mga malubhang kalagayan, 1/3 lamang ng kabuuang ani ang naiiuwi ng magsasaka habang napupunta sa PML ang kalakhan.

Labis na karukhaan sa kanayunan ang dala ng ganitong mga kondisyon. Walang maayos na irigasyon ang kanilang mga palayan. Wala silang natatanggap na anumang insentibo o subsidyo mula sa reaksyunaryong gubyerno. Dagdag na pabigat sa kanila ang mataas na interest sa inutang sa mga usurero na pambili ng binhi, abono, pestisidyo at iba pang input. Mag-isang kinakargo ng magsasaka ng palay ang P12 kada kilo ng palay na gastos sa produksyon—at pagdating ng bentahan, babaratin pa sila ng mga komersyante o ng mismong NFA.

Umaayon ang RTB sa sistematikong pagpapabaya ng reaksyunaryong gubyerno sa agrikultura at magsasaka. Kakarampot na 5% lang ng pambansang badyet ang inilalaan ng rehimeng US-Duterte sa sektor sa huling dalawang dekada. Ang National Food Authority, na dapat sana’y bibili sa palay ng mga magsasakang Pilipino ay walang sapat na pondong pambili ng kahit 10% man lang ng kabuuang lokal na produksyon, kaya’t naoobliga ang magsasaka na ibenta sa mga komersyante ng bigas ang kanilang ani kahit sa pinakamababang halaga.

Hindi mapapaunlad ng anumang batas, programa o iskema ang sektor ng agrikultura hanggang hindi pagmamay-ari ng magsasaka ang lupang kanyang binubungkal. Hindi rin makatarungan na hingin ng reaksyunaryong gubyerno sa mga magsasaka na iangat ang produksyong pang-agrikultura gayong ito mismo ang naglulugmok sa kanila sa kahirapan.

Imbes na taripikasyon at higit pang liberalisasyon, tunay na reporma sa lupa ang nararapat na ipatupad bilang solusyon sa krisis sa bigas at pagkain. Kailangan ang libreng pamamahagi ng lupa sa mga magsasaka at suporta sa bawat yugto ng produksyon upang mamaksimisa ang produktibidad ng mga palayan at lumikha ng sapat na pagkain para sa mamamayan.

Matagal nang ipinanawagan ng masang magsasaka at rebolusyonaryong kilusan ang tunay na repormang agraryo. Kasama ito sa burador ng NDFP sa Comprehensive Agreement on Socio-Economic Reforms, subalit kasama itong tinalikdan ng reaksyunaryong gubyerno nang tumanggi ang GRP na ituloy ang peace talks.

Kailangang ipabatid sa mamamayan ang panganib na dala ng taripikasyon sa bigas laluna ang epekto nito sa mga lokal na prodyuser ng palay. Ipinapakete ng mga reaksyunaryo ang RTB bilang sagot sa krisis sa bigas at pagmumulan ng dagdag na pondo para sa agrikultura, ngunit ang totoo’y kulang ang makokolektang taripa para paunlarin ang industriya ng bigas. Dapat tunggaliin ang ganitong mga palabas at ilantad ang katangian ng RTB bilang isang maka-imperyalista at kontra-magsasakang polisiya.

Ang kampanya tutol sa RTB ay tiyak na magiging daluyan upang muling patibayin ang bukluran ng mga magsasaka at palakasin ang panawagan para sa tunay na reporma sa lupa. Kasama ng masang magsasaka ang rebolusyonaryong kilusan sa labang ito. Sa pagkakaisa ng mga magsasaka at iba pang mga pwersa ng rebolusyon at sambayanan, maitatayo ang industriya ng bigas sa sarili nitong mga paa at matitiyak na may pagkain sa hapag ng bawat pamilyang Pilipino. ###