Ginugunita ng NDFP-ST at ng buong bansa ang ika-50 taong deklarasyon ng Martial Law ng diktador na si Ferdinand Marcos Sr. Isang madilim na yugto ito ng kasaysayan kung saan dinanas ng sambayanang Pilipino ang di mabilang na mga karumaldumal na paglabag sa karapatang tao habang nagpapasasa ang pamilya Marcos, mga kroni at among imperyalistang US sa yaman at rekurso ng bayan. Nakikiisa ang rebolusyonaryong kilusan sa Timog Katagalugan sa iba’t ibang grupo at organisasyon na naglulunsad ng mga pagkilos upang tuligsain ang madilim na bahagi ng kasaysayan at patuloy na ipanawagan ang hustisya at demokrasya. Malaki ang hamon sa mamamayang Pilipino na isulong ang kanilang mga pambansa demokratikong mithiin laban sa pasismo at anti-mamamayang patakaran sa ilalim ng ilehitimong rehimeng Marcos II.

Taas-kamaong pagpupugay ang iginagawad ng NDFP-ST sa lahat ng mga bayani at martir ng sambayanan na nagbuwis ng kanilang buhay sa panahon ng diktadura at hanggang kasalukuyan. Inspirasyon sila upang patuloy na labanan ng bayan ang umiiral na de facto Martial Law ng bulok na estado.

Sa okasyon ng ika-50 taon mula nang ipataw ang Martial Law, nararapat na itanghal ang mga pakikibakang bayan na yumanig sa estado noong panahon ng diktadura. Inspirasyon ng kasalukuyang henerasyon ang mga pagkilos at pakikibaka ng mamamayan sa panahon ng diktadurang US-Marcos at gawing paaralan upang higit na maging mapanlikha sa pakikibaka ngayon para sa hustisya at karapatan. Mayaman ang karanasan ng Timog Katagalugan sa paglulunsad ng mga protesta at pakikibakang bayan sa hanay ng mga inaapi at pinagsasamantalahang sa lipunang Pilipino — ang mga magsasaka, manggagawa, kabataan, kababaihan, pambansang minorya. peti-burgesyang lungsod at iba pang aping uri at sektor.

Tampok na mga pagkilos sa Timog Katagalugan ang mga welga ng mga manggagawa, anti-pyudal na pakikibaka ng mga magsasaka sa niyugan, palay at tubo at mga rali at demonstrasyon ng mga kabataan sa loob at labas ng mga pamantasan para isulong ang kanilang karapatan sa edukasyon. Umabot ng apat na taon ang welga ng mga manggagawa sa Globe Steel Incorporated sa Cainta, Rizal noong 1984, ang pinakamahabang welga sa buong kasaysayan ng Pilipinas. Marahas na binuwag ng mga pwersang PC ang barikada ng mga manggagawa kasama ang kanilang mga pamilya sa picket line.

Samantala, naipagwagi ang unang welga sa rehiyon noong 1978 sa Cayco-Fernandez Farm sa Laguna–isang asyenda na pataniman ng palay at pang-eksport na certified seeds. Samantala, ipinaglaban ng mga magniniyog sa Timog Quezon at Bondoc Peninsula ang kanilang karapatan sa coco levy at pagpapataas ng presyo ng kopra. Sa Laguna at Batangas, nakibaka ang mga maralita’t panggitnang magsasaka at manggagawang bukid sa mga asyenda ng tubo para sa makatwirang sahod at laban sa madayang partehan gayundin ang mga manggagawa sa mga asukarera para sa karapatang mag-unyon, umento sa sahod at benipisyo.

Bago pa ang deklarasyon ng Martial Law, aktibong kumilos ang mga kabataang estudyante ng UPLB laban sa gerang agresyon ng US sa Vietnam. Mariing tinutulan ng mga kabataang estudyante ang paggamit ng isang bahagi ng Bundok Makiling para subukan ang bisa ng Agent Orange, isang chemical defoliant na gagamitin ng US sa naturang gera. Nanguna ang mga balangay ng Kabataang Makabayan at Samahang Demokratiko ng Kabataan sa pagpupundar at pagtatayo ng iba pang mga pambansa-demokratikong organisasyong masa sa iba’t ibang mga pamantasan at sektor sa rehiyon.

Samantala sa mga pamantasan, patuloy na ipinaglaban ng mga kabataang estudyante na maibalik ang isang malaya at demokratikong sanggunian ng mag-aaral at muling mailathala ang kanilang publikasyon na ipinagbawal ng pasistang diktadura. Nakiisa rin sila sa laban ng iba pang mga aping mamamayan para tutulan ang pagtataas ng presyo ng langis at iba pang pangunahing bilihin at paglaban ng mga mamamayan sa mga dambuhalang fish pen sa Laguna de Bay.

Ang masikhay na pakikibaka ng mamamayan sa rehiyon at buong bansa ay iniluwal ng malawakang pagmumulat, pag-oorganisa at pagpapakilos kahit sa gitna ng pasismo ng estado. Mula nang itatag ang NDFP noong 1974, higit na lumawak ang hanay ng mga rebolusyonaryong organisasyon na kumakatawan sa mga inaapi at pinagsasamantalahang mamamayan. Naging malapad na kalasag ito ng bayang nakikibaka laban sa pasistang diktadura hanggang sa tuluyan itong maibagsak sa makasaysayang Pag-aalsang EDSA ng 1986.

Malaki ang tungkulin ng kasalukuyang henerasyon na balikan ang mga aral ng pakikibaka ng sambayanan laban sa diktadurang US-Marcos hanggang sa Pag-aalsang EDSA gayundin ang mga pakikibakang bayan matapos na mapatalsik ang diktadura. Higit na dapat itong tanganan sa gitna ng sistematikong pagrerebisa ng mga Marcos sa kasaysayan kung saan pilit ipinalulunok sa taumbayan na “ginintuang panahon” ang madilim at malupit na paghahari ng diktador at ng batas militar.

Ang pakanang sistematikong pagrerebisa’t pagbaluktot sa kasaysayan ay bahagi ng paghuhugas-kamay ng mga Marcos sa kanilang mga krimen at paglilinis sa imahen ng diktador na si Marcos Sr. Nais burahin ng kasalukuyang rehimen ni Marcos Jr. ang mga kalupitan, atrosidad, walang awat na korapsyon, pandarambong sa yaman ng bayan at pagbagsak ng ekonomiya ng bansa sa panahon ng diktadura at palitan ng mga kasinungalingang sumasamba sa kanilang pamilya. Pinakahuli ang walang kahihiyang pagtatanggol ni Marcos Jr. sa mga karahasan at abuso ng Martial Law ng kanyang amang diktador kung saan itinuring pa nitong “ang mga pang-aabuso noon ay karaniwang pangyayari sa panahon ng digmaan.” Katulad ng kanyang ama at sinundang tirano na si Duterte, ang mga sibilyang biktima ng hibang na kontra-rebolusyonaryong gera ay itinuturing lamang nilang “collateral damage.”

Hindi rin katanggap-tanggap ang pagdedepensa ni Marcos Jr. na ang deklarasyon ng Martial Law ng kanyang amang diktador ay iniresulta ng mga kaguluhan at banta ng “komunistang insurhensya” gayong ang katotohanan, ang deklarasyong ito ng batas militar ang naging tuntungan ni Marcos Sr. para makapanatili sa kapangyarihan nang walang taning. Lumikha si Marcos Sr. ng sitwasyong gagamitin niya para bigyang katwiran ang kanyang deklarasyon. Binomba ng kanyang pasistang tauhan ang miting de avance ng Liberal Party sa Plaza Miranda at sinundan pa ng mga pambobomba sa iba’t ibang panig ng Kamaynilaan na isisisi lahat na kagagawan ng CPP-NPA. Nagpakana rin ng gawa-gawang ambus kay Enrile at gumawa ng kwentong mga partisano ng NPA ang nagtangkang patayin si Enrile. Lahat ng ito ay pakana ni Marcos Sr. para maging swabe at makatwiran ang pagdeklara ng Martial Law sa buong bansa.

Sa gitna ng malawakang kasinungalingan at tumitinding pasismo ng ilehitimong rehimeng Marcos II, nararapat na manindigan ang buong bayan para ilantad ang katotohanan sa panahon ng Martial Law at tuligsain ang mga pakanang pagrerebisa at pambabaluktot sa kasaysayan.

Patuloy na singilin at papanagutin ang mga Marcos, si Duterte at kasapakat nito sa kanilang mga krimen sa bayan. Hindi maitatanggi ang mga paglabag sa karapatang tao sa panahon ng Martial Law. Sa Timog Katagalugan, patuloy na isinusulong ang pagkakamit ng hustisya sa lahat ng mga biktima ng Batas Militar. Tampok na mga kaso ang pagdukot at sapilitang pagkawala sa mga kabataang aktibista kabilang sina Leticia Pascual-Ladlad at ang Southern Tagalog 10 (ST10) na kinabibilangan nina Rizalina Ilagan, Jessica Sales, Gerardo Faustino, Cristina Catalla, Ramon Jasul, Modesto Sison, Samuel Ting (nakilalang Erwin de la Torre), Manny Salvacruz, Salvador Panganiban at Virgilio Silva. Pito sa ST10 ang hindi pa inililitaw hanggang sa kasalukuyan.

Samantala, nagsagawa ang pasistang rehimen ng maramihang pamamaslang sa mga nagpoprotestang magsasaka. Bantog sa mga ito ang Guinayangan massacre noong Pebrero 1, 1981 at Daet massacre noong Hunyo 14, 1981.

Sa una, pinagbabaril ng mga pasista ang anim na libong nagpoprotestang magsasaka laban sa coco levy fund at militarisasyon. Nagresulta ito sa dalawang patay at 27 sugatan.

Sa pangalawa, walang awat na pinagbabaril ang libo-libong nagmamartsang magsasaka para hilingin ang pagtataas ng presyo ng kopra, pagbuwag sa coco levy fund at Cocofed gayundin ang pagprotesta sa pekeng eleksyong presidensyal ng 1981. Apat ang kaagad na namatay at dalawa pa ang pumanaw sa pagamutan habang 50 ang nasugatan.

Sa harap ng atrosidad ng pamilyang Marcos, dapat puspusang makibaka laban sa bagong rehimeng Marcos II, ang anak ng diktador. Nakatitiyak na tulad ng kanyang ama, ipatutupad din ng rehimeng Marcos II ang tiraniya, terorismo at pasismo bilang sandigan laban sa kumukulong galit at pagkilos ng bayan sa lumalalang krisis pang-ekonomiya. Walang ibang modelo ang bagong rehimeng Marcos II kundi ang tiranikong paghahari ng kanyang ama. Kaya dapat na magpakatatag ang mamamayan at mangahas na lumaban sa pinatitindi pang atake ng pasistang estado. Patuloy na patatagin ang malawak na nagkakaisang prente upang labanan ang pasismo at isulong ang pambansa demokratikong rebolusyon.

Ipabatid sa buong bayan at gawing inspirasyon ang naging magiting na paglaban ng sambayanan sa diktadurang US-Marcos I. Sa pamumuno ng rebolusyonaryong kilusan dapat magpunyagi sa gitna ng de facto Martial Law ng estado. Gawing gabay ang mayamang karanasan ng rebolusyonaryong kilusan noong panahon ng diktadura na bagaman mahina at maliit pa lamang ay nagawa nitong makapagpundar, makapagpalawak sa buong bansa at yumabong hanggang sa kasalukuyan.

Dapat higit na palakasin ang NPA, para ipagtanggol ang mamamayan, durugin ang mersenaryong AFP-PNP, at ibagsak ang bulok na estadong kumakatawan sa imperyalismo, pyudalismo at burukrata kapitalismo. Patuloy na isulong ang rebolusyong agraryo sa kanayunan at pambansangg industrialisasyon at buuin at patatagin ang mga organo ng Pulang Kapangyarihan.

Patuloy na magpupunyagi ang rebolusyonaryong kilusan sa buhay-at-kamatayang pakikibaka para tuparin ang pambansa-demokratikong adhikain ng sambayanang Pilipino. Matatag at determinadong isulong ang pambansa demokratikong rebolusyon hanggang sa tagumpay!###