“Limos” ang tawag ng Unyon ng Manggagawa sa Agrikultura (UMA) sa iginawad na dagdag-sahod kamakailan sa iba’t ibang rehiyon.

“Ang sabi namin, umento. Bakit ang ibinigay, limos?” batikos ni Ayik Casilao, tumatayong pinuno ng UMA. Nasa ₱30 lamang and idinagdag sa minimum na sahod ng mga manggagawa sa agrikultura sa Cagayan Valley, ₱40 sa Central Luzon, at ₱35 sa Soccsksargen.

Isa itong klase ng diskriminasyon, ayon kay Casilao. Mas mababa ang “limos-sahod” sa agrikultura sa barya-baryang dagdag-sahod para sa mga manggagawa sa industriya at serbisyo. Sa pangkabuuan, nasa ₱20 hanggang ₱40 na mas mababa ang sahod ng mga manggagawa sa agrikultura kumpara sa iba pang manggagawa. Malayo din ito sa iginigiit ng grupo na ₱150 agarang dagdag, at malayong-malayo sa nakabubuhay na sahod.

“Ganito kalala ang diskriminasyon laban sa agri-workers: mas mababa na nga ang minimum wage nila, ni hindi pa ipinapatupad ang standards na ito ng employers nila,” pagbubunyag ni Ka Ayik. Inihalimbawa niya ang pagpapasahod ng pamilyang Lorenzo sa plantasyon nito ng bioethanol sa Isabela, kung saan sumasahod lamang ng ₱16 hanggang ₱240 ang mga manggagawang-bukid para sa iba’t ibang trabaho sa asyenda.

Pinalala pa ng militarisasyon ang kalagayan ng mga magbubukid. Marahas na pinipigilan ng militar ang pag-oorganisa ng mga magbubukid ng kanilang mga samahan at unyon. Sa Isabela, nasa anyo ito ng pagbabahay-bahay ng mga sundalo para pagbantaan at takutin ang mga myembro ng samahan at unyon, at pwersahin silang umalis sa mga pambansang organisasyon.

“Ang gusto ng rehimeng kasabwat ng mga landlord at komprador, makuntento tayo sa barya,” ayon Ka Ayik. “Kaysa maggawad ng nakabubuhay na sahod, limos — o di kaya’y abuloy sa patay — ang ipabibigay ng estado.”