Malaki ang kabuluhan ng First Quarter Storm ng 1970 sa pagpunla ng binhi ng pambansa-demokratikong adhikain ng sambayanang Pilipino sa bansa. Hinawan nito ang pag-usbong ng armadong pakikibaka sa buong kapuluan at malawak na anti-diktadurang pakikibaka sa paghahari ni Marcos na rumurok sa tagumpay ng EDSA 1 na nagpatalsik sa diktadurang US-Marcos. Naging inspirasyon din ito sa anti-korapsyon at anti-pasistang pag-aalsang EDSA 2 na nagpatalsik naman sa rehimeng US-Estrada. Ang parehong anti-pasista tradisyong na naikintal sa popular na kamalayan ng mamamayan ang tanglaw sa kasalukuyang pakikibaka ng mamamayan laban sa tiranya ng kriminal, korap, pasista at papet na rehimeng Duterte.

Nagsisilbing inspirasyon sa lahat ng nakikibakang mamamayan ang FQS para sa pagsusulong ng kanilang pambansang at demokratikong interes. Sa panahon ng batas militar ni Marcos, ang mga aral ng FQS ang isa sa mga sandigan ng mga kabataan, magsasaka, manggagawa at maralita upang walang pag-iimbot na ialay ang kanilang buhay sa paglaban sa diktadura. Naitala na sa mga pahina ng rebolusyonaryong kasaysayan ng mamamayan ang mga nakamit na tagumpay ng FQS at kailanma’y hindi mapapasubalian ng mga naghaharing-uri ni matatawaran ang kabuluhan nito.

Ang FQS ng 1970 ang naging pamantayan ng tunay na militante at rebolusyonaryong kilusang masa na nagluwal ng maraming aktibista at mga proletaryong rebolusyonaryo na malugod na sumapi sa Partido Komunista ng Pilipinas at New People’s Army. Maramihan silang tumungo sa kanayunan upang lumahok at isulong ang armadong pakikibaka. Ani Kasamang Jose Maria Sison, Founding Chairman ng Communist Party of the Philippines “kung wala ang FQS, wala ang kasalukuyang rebolusyonaryong kilusan.”

Ang FQS ay ibinunga ng masinsin at malawakang pagpupukaw, pag-oorganisa at pagpapakilos sa malawak na hanay ng mamamayan para sa kanilang pambansa at demokratikong mithiin. Ito’y isang kilusang propaganda na sa esensya’y kilusan para isulong ang rebolusyong pangkultura at edukasyon upang baguhin ang bulok-sa-kaibuturang malakolonyal at malapyudal na sistemang panlipunan sa Pilipinas. Inilatag nito ang katumpakan ng armadong rebolusyon alinsunod sa linya at programa ng demokratikong rebolusyon ng bayan at estratehiya ng matagalang digmang bayan.

Sa pamamagitan ng FQS at ikalawang kilusang propaganda, naging materyal na pwersa ang simulain ng pambansa-demokratikong rebolusyon na may sosyalistang perspektiba sa pagkilos at pakikibaka ng sambayanang Pilipino laban sa tiranya ng magkasamang paghahari ng imperyalismong US at mga lokal na naghaharing malalaking kumprador, panginoong maylupa at burukratang kapitalista. Malinaw na kung wala ito, hindi makakamit ng CPP at NPA ang inabot na paglakas at paglawak ng rebolusyong Pilipino sa kasalukuyan.

Iniluwal ang FQS ng malalim at kronikong krisis ng malakolonyal at malapyudal na sistema sa Pilipinas. Ibayong pinalubha ang krisis na ito ng pag-igting ng krisis pang-ekonomya at pampulitika sa bansa kung saan hindi na makapaghari sa dating paraan ang lokal na naghaharing malalaking oligarko. Ito ang mga kundisyong nakapaligid nang ilunsad ni Marcos ang kudeta noong 1972 at ipailalim ang buong bansa sa Martial Law. Panahon ito ng masiglang pagsulong ng mga kilusan para sa pambansang pampapalaya sa buong daigdig. Panahon din ito ng Vietnam War at ng malakas na pandaigdigang paglaban sa panghihimasok at digmang agresyon ng US sa Vietnam.

Nagpapatuloy ang mga panlipunang salik na nagbigay-daan sa FQS. Higit na malalim at walang pagkalutas ang krisis ng malakolonyal at malapyudal na sistemang panlipunan sa Pilipinas sa ilalim ng mga nagpalit-palitang neo-liberalistang rehimen mula kay Corazon Aquino hanggang sa kasalukuyan nakaluklok na papet na rehimeng Duterte. Higit sa alinmang panahon, nagniningning ang kabuluhan ng mga tagumpay at aral ng FQS upang mariing labanan at patalsikin ang tiraniko at pasistang rehimeng Duterte.

Nais supilin ng mga panatikong alagad ni Duterte ang tradisyon ng aktibismo ng mga kabataang Pilipino at mamamayan. Ang FQS ay ibinunga ng masinsin at malawakang pagpupukaw, pag-oorganisa at pagpapakilos sa malawak na hanay ng mamamayan para sa kalayaan at demokrasya sapul dekada 1960.

Sa balangkas ng anti-komunistang McCarthyismong panunugis, mariing nilabanan at pinigilan ng 5,000 demonstrador na binubuo ng mga kabataang estudyante at mga manggagawa ang ginagawang pagdinig ng Committee on Anti-Filipino Activities (CAFA) ng reaksyunaryong Kongreso ng Pilipinas noong Marso 1961 kung saan marahas itong sinupil ng mga pulis.

Sinindihan at higit nitong pinag-alab ang mas malawakang mga protesta at kondemnasyon sa pasismo ng estado at sa kanser ng lipunang malakolonyal at malapyudal na lipunang Pilipino na labis na naglulublob sa mamamayan sa walang kapantay na kahirapan at pagsasamantala. Mula sa 5,000 anti-CAFA na mga demonstrador lumawak at naging madalas ang halos lingguhang mga rali mula 50,000 hanggang 100,000 mula Marso 1961 hanggang sa kulminasyon ng FQS.

Sa panibagong pagkakataon, nais kitlin ng rehimeng Duterte at mga sagad-sa-butong anti-komunista na nasa NTF-ELCAC at AFP-PNP ang tipo ng aktibismong nasa tradisyon ng FQS at ng dekada 1960. Sa ngalan ng diumanong anti-komunismo at anti-terorismo, isinasalaksak ng rehimeng Duterte ang Anti-Terror Law sa sambayanan upang supilin ang lahat ng klase ng oposisyon at kritisismo sa paghahari ni Duterte at ng kasapakat na military-civillian junta upang hawanin ang daan sa pagtatayo ng pasistang diktadura sa pamamagitan ng pederalismo at kudetang konstitusyunal. Tulad ni Marcos noon, desperado si Duterte na ganap na maitatag ang kanyang pasistang-paghahari at tumagal pa sa estado-poder.

Ang hakbanging ito ng rehimen ay salaminan ng malalim at walang pagkalutas na krisis ng naghaharing sistema upang hindi na makapaghari sa dating paraan ng mga burges-demokratikong palamuti ang lokal na mga naghaharing oligarko sa bansa. Subalit leksyon ng batas ng kasaysayan na sa bawat pagsupil ay may uusbong na binhi ng paglaban. Kailanman ay hindi maaaring supilin at kitlin ang isang ideya na nakaugat sa isang mapagpalayang kilusan dahil karugtong ng pusod ng bawat mamamayan ang ipinaglalaban nitong interes ng karamihan at kinakatawan nito ang pangako ng katubusan mula sa mapang-api at mapagsamantalang lipunang umaalipin sa kanila. ###