Kasama ng buong manggagawa sa pribado at pampublikong sektor, mga organisasyon at indibidwal na may pagpapahalaga sa kapakanan ng bayan, nakikiisa ang Revolutionary Council of Trade Union – NDF – Southern Tagalog (RCTU-NDF-ST) sa mariing pagtuligsa at pagtutol sa plano ni Marcos na itatag ang Maharlika Investment Fund (MIF).

Ganap na niratsada tungo sa senado ang panukalang MIF noong ika-15 ng Disyembre, bago matapos ang sesyon sa Kongreso ngayong taon. Isa sa mga pinakamabibilis na panukalang batas na nailusot ng supermajority ang MIF, na niratsada sa loob ng 18 araw lamang sa Kongreso.

Naunang pinanukala ang MIF sa pamamagitan ng HB 6398 o ang Maharlika Investment Fund Act, isang P275 bilyon na sovereign wealth fund. Magmumula ang P250 bilyon nitong pondo mula sa mga kontribusyon sa Social Security System (SSS) at Government Service Insurance System (GSIS), mga bangkong Land Bank of the Phils. (LBP) at Development Bank of the Phils. (DBP), habang ang P25 bilyon ay mula sa pambasang pondo.

Nais ni Marcos Jr na mabilis na mabuo ang MIF sa pamamagitan ng kanyang supermajority sa kongreso, sa pamamagitan ng kanyang pinsan at nakaluklok na House Speaker na si Martin Romualdez, bagitong anak na si Sandro Marcos, ang mandarambong na si Gloria Arroyo, at iba pang mga kongresista na maagang tumalikod sa interes ng taumbayan na naghalal sa kanila at ngayon ay nagsisilbing tagasunod lamang sa kapritso ng Malacañang.

Kasuklam-suklam ang planong ito ni Marcos Jr dahil itatatag ang MIF sa gitna ng matinding kahirapang dinaranas ng manggagawa at mamamayan bunga ng sunod-sunod at di-makontrol na pagtaas ng presyo ng mga bilihin at serbisyo, kawalan ng hanapbuhay at mababang sahod ng manggagawa habang inutil naman siya para tugunan ang pangangailangan ng mamamayan. Dagdag pa, nais nilang gamitin at ipansugal sa MIF ang pinaghirapang ipon ng mga pensiyonadong manggagawa sa pribado at publiko na ilampung taong nag-ipon at nagtiwalang magagamit nila ang pondo pagretiro. Walang pangingimi na sisimutan at nanakawan ang mga pensyonadong nag-ambag ng kanilang lakas at talino sa panahon ng kanilang kabataan at kalakasan.

Ayon sa mga may akda nito, kikita ang gobyerno mula sa mga pamumuhunang pinansyal, subalit sa katunayan, isusugal ng gobyerno sa kawalang katiyakan ang paglalagay ng daan-daang bilyon o trilyong piso ng pampublikong pondo na nasa ilalim ng kontrol ng ilang economic managers at kroni ni Marcos Jr. Nakaplanong ilagak na puhunan ang pampublikong pera sa negosyong real estate at sa mga pinansyal na pamilihang dayuhan at lokal, na walang katiyakan dahil sa kasalukuyang pandaigdigang krisis na hindi malutas-lutas at patuloy pa ang paglubha.

Laman din ng panukala ang pagbibigay ng malaking kapangyarihan sa mga mamamahala dito, malilibre sila sa pananagutan at hindi uubligahin na ibunyag sa publiko kung saan nila ginamit ang pera, dagdag pa na malaya silang gumawa ng lampas sa itinatadhana ng mga umiiral na batas na patungkol sa pamamahala ng pampublikong pondo gaya ng korporasyong pag-aari at kontrolado ng gobyerno (GOCC’s). Hindi rin saklaw ng mga umiiral na batas tungkol sa istandardisasyon ng suweldo at serbisyong sibil ang panukala, kung kaya, malaya nilang maitatakda ang halaga ng kompensasyon ng sarili nila na makukuha sa anyo ng mga suweldo, honoraria, allowance, per diem at mga bonus.

Malinaw na behikulo ito sa panibagong pagnanakaw ng pondo ng bayan ng mga Marcos. Hanggang ngayon,napakaliit na halaga pa lamang ang nabawi ng gobyerno mula sa tinatayang nasa $15 bilyong ninakaw noong panahon ng paghahari ng napatalsik na diktador na si Marcos Sr., habang nasa humigit-kumulang P250 bilyong halaga ng buwis ang hindi pa nababayarang pagkakautang sa gobyerno. Lubos na nakakagalit ang planong ito para sa mga ordinaryong kasapi ng SSS at GSIS dahil garapalan nilang gagamitin ang pondo samantalang napakaliit na pension ang natatanggap ng mga ordinaryong mamamayan para matugunan ang tumataas na halaga ng pamumuhay.

Ngunit resulta ng malakas na oposisyon ng ibat-ibang sektor ng lipunan, biglang kumambyo ang mga pasimuno nito. Nilabas nila ang kapalit na panukala, ang HB 6608, na naglayong hindi na gagamitin ang SSS at GSIS pension fund at sa halip ay kukunin na lamang sa mga dibidendo ng kita ng Bangko Sentral ng Pilipinas (BSP, DBP at LBP na mga bangkong pagmamay-ari ng gobyerno). Lubhang kumaunti rin ang inisyal na pondo tungong P115 bilyon na lamang. Ngunit nananatiling pondo ng bayan ang pagmumulan ng MIF at lubhang malabo ang gagamiting mga pamamaraan upang maging bukas sa publiko ang paggamit ng pondo.

Lubos sa kanyang lahing Marcos, nasa dugo ni Marcos Jr. ang paglustay sa pondo ng bayan sa pamamagitan ng pagliliwaliw at pagpapahirap sa bayan. Patunay ang pagtutulak ng pondong ito na manhid siya sa panawagan ng mamamayan na tanggalin at huwag nang magdagdag ng mga buwis sa mga pangunahing bilihin upang maibsan ang pagdurusa ng mga tao at taasan ang sahod sa harap ng nagsisiritang presyo ng mga bilihin, na umabot na nga sa pinakamabilis na 8% inflation rate ngayong buwan ng Nobyembre.

Patuloy na nananawagan ang mga manggagawa at karaniwang kawani ng gobyerno ng umento na sahod dahil malayo na ang halaga ng kasalukuyang sahod para magkaroon ng maayos na buhay ang kanilang pamilya.

Kung nais ni Marcos Jr na maibsan ang paghihirap ng mamamayan, dapat niyang kagyat na itigil ang pagtutulak sa MIF, at sa halip ay ibasura ang mga anti-mamamayang batas na todo-todong nagpapahirap sa sambayanang Pilipino gaya ng 12% eVAT sa langis, excise tax at Oil Deregulation Law na pangunahing dahilan kung bakit hindi makontrol ang pagtaas ng presyo ng langis sa bansa. Dapat kagyat na ibaba ang di-makatwirang presyo ng langis. Kaakibat nito, dapat kagyat na itaas ang minimum na sahod ng mga manggagawa na kapantay ng halaga ng Family Living Wages (FLW) at kagyat na magbigay ng dagdag sahod na sa lahat ng mga manggagawa bilang pamalit sa halagang nilamon ng implasyon at pagdausdos ng halaga ng sahod.

Nananawagan ang RCTU sa lahat ng mamamayan na magkaisa, sama-samang tutulan, labanan at biguin ang Maharlika Investment Fund bilang panibagong iskema ni Marcos Jr ng pagnanakaw sa kaban ng bayan. Sa halip ng harapang pandarambong, dapat ibalik ng pamilyang Marcos ang lahat ng perang ninakaw nila mula sa mamamayang Pilipino.

Lalong higit, nananawagan ang RCTU sa lahat ng manggagawa na aktibong palakasin ang rebolusyonaryong kilusang manggagawa at ilagay ang sarili sa unahan ng pakikibaka ng mamamayan laban sa lahat ng anti-mamamayang pakana ng ilehitimong rehimeng Marcos II.

Malinaw na walang kaginhawahang aasahan ang sambayanan sa panunungkulan ni Marcos Jr. Tanging ang rebolusyonaryong kilusan sa pamumuno ng Partido Komunista ng Pilipinas ang makapagsusulong ng tunay na pagbabago at kaunlaran ng sambayanan sa pamamagitan ng Pambansa Demokratikong Rebolusyon na may Sosyalistang hinaharap.###