Mahigpit na kinukundena ng NDF-Bikol ang walang patid na pagpupumilit ng rehimeng US-Duterte na isailalim ang buong bansa sa batas militar. Kahapon lamang, hinarang sa Pagbilao, Quezon ang apat na bus ng mga mamamayang Bikolnon na makikiisa sa pambansang protesta sa Maynila ngayong araw. Sapilitang kinumpiska ng mga pulis ang susi ng mga bus. Ito ay tahasang pagpapakita ng kaduwagan ng pasistang diktador na harapin ang mamamayang Pilipino.Lulong na lulong ang terorista’t pasistang administrasyon na buhayin ang bangungot ng diktadurang rehimeng pinatalsik ng mamamayan mahigit apat na dekada makalipas.

Ngunit kailanman ay hindi natinag ng anumang pananakot ang pagkakaisa ng taumbayan. Kapugay-pugay ang tatag ng taumbayan sa gitna ng krisis at ligalig. Sa kabila ng pasismo ng estado, malinaw ang kanilang pagpupunyaging ipakita ang kanilang pagtatakwil sa rehimeng terorista’t diktador. Kaya karapat-dapat na matakot si Duterte – saksi ang kasaysayan na walang diktador na nagtatagumpay.

Taong 1972, sa araw na ito, idineklara ni Marcos ang batas militar. Walang ibang itinuring na batas kung hindi ang salita ng diktador. Walang ibang maaaring mapagkalooban ng karapatang tao kung hindi ang kanyang mga alagad. Walang ibang balita ang maaaring lumabas kung hindi pagpupugay sa kanyang rehimen. Samantala, patuloy na lumubha ang krisis sa ekonomya at pampulitikang ligalig. Walang humpay ang paglalapastangan sa karapatan ng mamamayan. Patung-patong ang panlabas na utang ng bansa dahil sa pagpapapasok ng dayuhang pondo at proyektong para sa huwad na kaunlaran. Walang nakinabang sa mga proyektong ito kung hindi ang kanyang mga kroni at alagad. At hanggang ngayon, pasan ng mamamayan ang bigat ng pagbabayad sa mga utang na ito.

Ngayon, umuulit ang kasaysayan. Hinaharap muli ng mamamayang Pilipino ang patuloy na lumulubhang krisis sa ekonomya. Naitala pa ngang Kabikulan ang nakaranas ng pinakamalubhang pagtaas ng presyo ng mga bilihin at serbisyo. Umiigting ang sabwatan ng mga naghaharing-uri sa loob ng reaksyunaryong gubyerno. Wala ni isang hakbang na tinahak ang korap at pasistang administrasyon para tugunan ang mga ugat ng kahirapan sa lipunan. Bagkus, walang ibang pinagkaabalahan si Duterte kung hindi ang pagbubuo ng kanyang diktadurang kaharian. At nailatag na niya ang pundasyon nito.

Tukoy na niya ang kanyang mga kaaway at binigkis na niya ang kanyang mga kampon. Binansagan niyang “hotbed of shabu” ang Naga para madawit si Leni Robredo, ang tinuturing niyang karibal sa poder. Biglaang nabubuhay ang mga kaso ng kanyang kritiko. Samantala, pinalaya niya si Gloria Macapagal-Arroyo, ang promotor ng madugong programang kontra-insurhensyang Oplan Bantay Laya. Lantaran siyang nakikisosyo sa pamilyang Marcos, na wala ni pisong binayad o isang araw sa kulungang pinanagutan para sa mga kasalanan nila sa mamamayan.

Desperado niyang nirerendahan ang sitwasyon para mapalawig ang Batas Militar sa buong bansa. Pilit niyang ikinikintal sa isip ng mamamayan na walang ibang daan tungo sa kapayapaan kung hindi pasismo’t pandarahas, kahit siya mismo ang gumagawa ng paraan para paapuyin ang ligalig. Makailang ulit nang nagbanta ang duwag na diktador na mayroong mga tangka ng di umano’y destabilisasyon ng gubyerno para bigyang bahid ng kawastuhan ang pasismo’t pandarahas.

Handang-handa naman ang kanyang mga alipures at bayarang hukbo na tumugon sa lahat ng atas – ang todo-gera laban sa mamamayan ay todo-ganansya para sa mga berdugo. Doble sweldo at paglipat sa mas mataas na posisyon ang kapalit ng pagpapatupad ng mga karumal-dumal na operasyong militar. Libu-libong maralita na ang pinagkaitan ng mga batayang karapatan alang-alang sa mga pasistang patakaran ng rehimen. Daan-daang komunidad na ang winasak ng militarisasyon. Lahat ng batas ay binabaluktot para bigyang-bahid ng ligalidad ang pagsasalaula sa mga karapatang tao.

Ngunit ang pagkukumahog ni Duterte na buuhin ang kanyang kaharian ay patunay na marupok ang pundasyon nito. Mulat siyang may taning na ang kanyang diktadurang rehimen. Halata ang takot niya sa maaaring mahantungan ng mga tunggalian sa pagitan ng kanyang mga alagad, laluna sa pagkakaroon ng ibang paksyon sa AFP. Mabilis siyang mangimi sa harap ng mga imperyalistang nag-aagawang kumontrol sa pulitika at ekonomya ng bansa. Higit sa lahat, hindi niya maitatanggi na nangangatog siya sa kaba tuwing nasasaksihan niyang lumalawak ang pwersa ng mamamayang Pilipinong handang tumindig para sa kanilang karapatan.

Ngayon, higit kailanman, mahalagang tanganan ang diwa ng pakikibaka para sa tunay na kalayaan at demokrasya. Nananawagan ang NDF-Bikol sa mamamayang Pilipino, laluna sa masang Bikolnon, na ibayong paigtingin ang pagkakaisa sa harap ng nakaambang batas militar. Panghawakan at isabuhay ang pinakamahalagang aral ng kasaysayan – anumang bagsik ng isang pasista’t diktadurang rehimen, kaya itong pabagsakin ng mamamayang nagkakaisa.

Taong 1986, dumagsa ang daan-daang libong mamamayang naghuhumiyaw sa galit sa diktadurang rehimeng US-Marcos.

Ngayon, dadaluyong muli ang daan-daang libong mamamayang nangangalit. Walang lubay na maniningil ang taumbayan sa tarangkahan ng palasyo ng terorista’t diktadurang rehimeng US-Duterte.

Bago pa man tuluyang mapasailalim sa batas militar ang buong bansa, yayanigin na ang mga lansangan at nayon sa daang libong mamamayang handang tumindig laban sa pagbabalik ng diktadurya. Mas malalawak na alyansa ang bubuuhin ng mamamayan mula sa iba’t ibang dako ng bansa, uri at propesyon. Ibayong lalawak ang mga organisasyong masa sa kanayunan. Patuloy na panghahawakan ng Bagong Hukbong Bayan (BHB) ang tungkulin nitong ipagtanggol ang interes ng mamamayan. Higit pang lalakas ang kilusang masa at tatatag ang rebolusyonaryong pwersa para harapin ang teroristang diktador.

Nararapat lang na magkumahog si Duterte. May taning na ang kanyang rehimen. Mapagpasyang titibagin ng mamamayang Pilipino ang kanyang trono. At di kalaunan, guguho ang kaharian ng nagtatapang-tapangang diktador.

LABANAN ANG DIKTADURYA!
PABAGSAKIN ANG REHIMENG US-DUTERTE!