Read in: English

Ginawa ni Duterte na lipunan ng mga pulubi ang bansa. Dahil sa patuloy niyang pagtataguyod sa malakolonyal at malapyudal na kaayusan, bago pa ang pandemya ay bagsak na ang pambansang ekonomya, nalumpo ang lokal na produksyon, nalusaw ang mga kabuhayan at nakalugmok ang masa sa tagos-sa-butong kagutuman. Pinasahol ng kanyang pagpapakapapet at pagtangging itaguyod ang isang ekonomyang nakaaasa-sa-sarili ang abang katayuan ng masang walang magawa kundi umasa na lamang sa ayuda at utang.

Ngunit maging ito ay ipinagkait ni Duterte. Sa kabila ng kanyang gahigante at walang awat na pangungutang, na publiko ang magbabayad, kailangang mamalimos ng masa para sa baryang suporta mula sa gubyerno. Patuloy niyang pinagmamakaawa ang mamamayan para sa ayudang marapat lamang na ibigay sa kanila sa gitna ng pananalasa ng Covid-19 na dulot lang din naman ng kanyang kriminal na kapabayaan, militarismo at kainutilan.

Habang patuloy na nagdarahop ang masa, tigas-mukha namang ipinagtatanggol ni Duterte at ng kanyang mga alipures ang patuloy na pagbuhos ng pondo sa kontramamamayang gera nito. Sa halip na dinggin ang panawagan ng sambayanan na ilipat na sa makabuluhang mga programa ang pondo ng National Task Force to End Local Communist Armed Conflict (NTF-ELCAC) at buwagin ang hungkag na pasistang makinaryang ito, pinagmimistulang inutil ng rehimen ang publiko sa walang humpay na paglalabas nito ng mga retokado at baluktot na datos.

Ayon kay NSA Sec. Hermogenes Esperon, malaki at sapat na ang pondong napunta sa ayuda at pagharap sa pandemya sa ilalim ng dalawang Bayanihan Act at 2021 budget. Ang hindi binanggit ni Esperon, hitik sa mga isiniksik at ilinusot na pondo para sa pasismo at neoliberalismo ang naturang mga batas. Gayundin, kahit ang kulang na pondong ito para sa ayuda ay hindi rin naipamahagi nang buo sa masa. Sa kumbinasyon ng makupad na pagpapatupad at lantarang korupsyon, napaso na lamang ang mga batas ngunit 69% lamang ng target na mabigyan ng ayuda ang nakatanggap.

Marapat lamang na kalampagin ng mamamayan ang natutulog-sa-kangkungang rehimeng US-Duterte para sa sapat at makabuluhang ayuda. Hindi lamang pera ng taumbayan ang dinarambong at linulustay niya kundi ang kinabukasan ng buong lipunang Pilipino. Ngunit higit dito, dapat magkaisa ang sambayanang Pilipino sa pagwakas sa neoliberalismo at paglaban para sa tunay na pag-unlad ng pambansang ekonomya. Hindi Covid-19 ang una’t huling suliraning daranasin ng lipunang Pilipino. Upang hindi na kailanganing umasa sa pampalubag-loob na ayuda, marapat lamang na magpunyagi sa pagpapalakas ng mga tunay na pundasyon ng ekonomya tulad ng agrikultura at pambansang industriyalisasyon.

Hindi kailanman maaasahan ng taumbayan na bumalikwas ang anumang reaksyunaryong administrasyon mula sa mapagsamantalang disenyo ng kanilang mga among naghaharing-uri. Tanging ang rebolusyonaryong kilusan ang nagdadala ng makauring interes ng mamamayan. Upang mawakasan ang pamumulubi ng lipunang Pilipino at matiyak ang kakayahan nitong tumayo sa sariling mga paa, ngayon at sa mga susunod pang panahon, marapat lamang na lumahok ang malawak na hanay ng mamamayan sa demokratikong rebolusyong bayan at tiyakin ang ganap na tagumpay nito.