Limampung taon na mula nang iluwal ng marahas at malagim na panahon ng batas militar ang mga makabayan, progresibo at rebolusyonaryong nag-alay ng kanilang buhay upang hadlangan, labanan at patalsikin ang diktador sa pangingibabaw habambuhay. Hanggang ngayon, patuloy na sinisingil ng sambayanan, kasabay ng mga pamilya ng mga martir, ang mga Marcos sa kanilang hindi mabilang na mga kasalanan sa mamamayan.

Hindi kailanman kikilalanin ng mga manggagawa at ng buong sambayanan ang ilehitimong rehimeng Marcos II. Kahit saan sila magpunta, tiyak na susundan sila ng pang-uusig at paniningil. Hindi sila tatantanan ng malaking bilang ng mga biktima ng kanilang pambubusabos, pamamaslang, panunupil at iba pang paglabag sa karapatan.

Walang kahihiyan silang tumapak muli sa Malacanang, ang palasyo ng kanilang kapalaluan. “Binawi” ang hindi naman sa kanila. Walang patid na nagpapakasasa sa yamang ninakaw nila upang maka-upong muli sa pinakamataas na pusisyon sa bayan. Iniambang muli ang mga kanyon ng panunupil laban sa lahat ng itinuturing nilang mga kalaban. Mahigpit na hinawakan ang mga makinaryang mag-aabswelto sa kanilang mga pananagutan sa taumbayan.

Inaasahan nilang sa pagkamit nilang muli ng kapangyarihan, nasa mga kamay nila ang pagtakwil sa nakaraan. Ngunit ang sandata ng mga mandirigmang nakibaka noong Sigwa ay naipasa na sa bagong henerasyon ng mga rebolusyonaryo ngayon. Ang itinanim na binhi ng pakikibaka sa mga kanayunan ay umusbong sa libu-libong mga Pulang mandirigma at Partidista ng kasalukuyang panahon. Pinanday kapwa ng mabuting mga karanasan at mga pagkakamali.

Ang mga manggagawa, mga magsasaka, mga kabataan, taong-simbahan, propesyunal, lahat ng maliliit at walang kapangyarihan – sila ang kakaharapin ng ilehitimong rehimeng Marcos II. Ipagpapatuloy nila nang may higit na tapang at kapursigihan ang paniningil sa anak ng diktador at lahat ng kanilang mga alagad. Hanggat hindi nalulubos ang paniningil, hindi titigil ang mamamayang inagawan, ninakawan at pinatay.

Nananawagan ang RCTU sa lahat ng mga Bikolanong may pagpapahalaga sa tunay na kasaysayan na huwag ito hayaang patayin sa limot ng ilehitimong rehimeng Marcos II. Para naman sa mga progresibo’t rebolusyonaryo, lingunin ang nakaraan at halawan ito ng aral. Gamitin ito upang higit na umunlad pa ang mga pamamaraan ng pagtupad ng makasaysayang tungkuling kamtin ang tagumpay tungo sa pinapangarap na maalwan, malaya at makatarungang bukas.