Amado Guerrero
July 30, 1970
4. Ang Pakanang Patagalin ang Paghahari ng EU
Sa nakaraang sampung (10) taon, mabilis na lumala ang krisis sa
ekonomya ng Pilipinas. Ito ang resulta ng napakasamang maniobra ng
imperyalismong EU na ipapasan sa mga kolonya at malakolonya ang
sariling krisis sa ekonomya, at paghandaan din ang pagtatapos ng
kasunduang Laurel-Langley at Susog Pariti. Ang pakana ng imperyalismong
EU ay gawing gipit na gipit ang kalagayang pampinansya ng Pilipinas
para masiguradong tatagal pa ang mga pribilehiyo ng mga imperyalista.
Kasabay nito, puspusang naghahanda at nagsasagawa ng aktwal na
operasyon ang militar at pulisya para kontrahin ang rebolusyonaryong
kilusang masang pinag-aalab ng krisis sa ekonomya. Inilulunsad din ang
mga kontrarebolusyonaryong kampanyang repormista para lituhin ang
rebolusyonaryong masa.
Dahil sa ganap at kagyat na dekontrol sa dayuhang pera noong
mag-umpisa ang papet na rehimeng Macapagal, nag-uwi nang nag-uwi ng
ganansya ang mga empresa ng EU at buong layang ginamit ng mga
komprador-panginoong maylupa ang kinikita nilang dolyar. Nasaid ang
reserbang dolyar ng reaksyonaryong gobyerno at sa kakulangan ng
suportang dolyar ay bumagsak ang halaga ng piso sa P3.90 mula P2 bawat
dolyar. Para mapanatili ang piso sa bagong halaga, ang reaksyonaryong
gobyerno ng Pilipinas ay binigyan ng mga pautang para sa
"istabilisasyon" sa mabibigat na kundisyon. Pero ang karamihan sa mga
pautang na ito ay hinigop din ng mga empresa ng EU at mga alyado nilang
komprador-panginoong maylupa at burukrata. Inilako ng pinunong papet na
si Macapagal ang patakarang "pagpapapasok sa pamumuhunang dayuhan" at
ang ideya na "magkasamang pagnenegosyo" (joint ventures), at
hinayaan niyang agawin ng mga subsidiyaryo ng EU ang mga dayuhang
pautang para makapag-uwi ng ganansya, makapagparami ng ari-arian dito,
makapang-remata ng mga empresang Pilipino o makapagtambak sa mga ito ng
dayuhang pautang nang sa gayo'y maremata rin sa katagalan, at iba pa.
Noong unang apat na taon ng papet na rehimeng Marcos, ginawang
napakagrabe ng imperyalismong EU ang mga papet na patakaran ng rehimeng
Macapagal. Mas mahusay pa ang papet na rehimeng Marcos sa pagpapatupad
ng mga rekomendasyong ginawa ng IMF at WB noon pa mang 1960. Napataas
kunwari ang buwis ng mga maykaya, pero ang ibinayad ng mga ito ay
ipinapasan naman sa malawak na masa ng mamamayan sa porma ng mga
presyong biglang itinaas. Gumastos nang husto ang papet na rehimeng
Marcos sa obras publikas at iba pang proyektong nagiging dahilan ng
implasyon. Mga subsidiyaryo ng EU at mga komprador-panginoong maylupa
ang binigyan ng pinakamalalaking pautang at garantiya ng gobyerno.
Nagpakasawa ang mga ito sa luho, nagpalawak ng mga asukarera at
minahan, nag-ispekulasyon sa pagmimina. Kumuha ang mga burukratang
kapitalista ng napakalaking kickback mula sa mga kontratang import-eksport laluna sa mga kontrata sa mga dayuhang empresa ng makinarya at konstruksyon.
Noong mag-umpisa ang 1970, malinaw na nagtagumpay na ang papet
na rehimang Marcos na gawing mas bangkrap ang Pilipinas kaysa dati,
dahil sa malaking utang na panloob at panlabas. Lalo pang bumagsak ang
halaga ng piso sa mahigit P6.00 bawat dolyar. Sa loob lamang ng walong
taon, bumaba ang halaga ng piso nang mahigit dalawang daang porsyento
(200%) kung itatapat sa dolyar. Ang debalwasyon ng piso ay idinikta ng
IMF, ahensya ng imperyalismong EU, bilang paunang kundisyong kapalit ng
palugit sa pagbabayad sa dating utang at ng pagbibigay ng bagong
pautang ng imperyalismong EU. Ang awtomatikong resulta ng debalwasyon
ng piso ay ang pagtaas ng presyo ng lahat ng kalakal at ang pagbaba ng
halaga ng lahat ng utang sa dayuhan.
Noong Pebrero 1970, ang halaga sa piso ng isa't kalahating
bilyong dolyar ($1,500,000,000) na utang sa dayuhan ay tumaas ng limang
bilyon, walong daa't limampung milyong piso (P5,850,000,000) hanggang
umabot sa di kukulangin sa siyam na bilyon, tatlong daang milyong piso
(P9,300,000,000) (sa nagbabago pang palitang P6.20 bawat dolyar), bukod
pa sa interes na tumaas din. Noong Hunyo, apat na buwan lamang ang
nagdaan, umabot na sa isang bilyon, siyam na raang milyong dolyar
($1,900,000,000) ang utang sa dayuhan, o di kukulangin sa labing isang
bilyon, pitong daa't walumpung milyong piso (P11,780,000,000) bukod pa
sa interes. Sa taunang bayad lamang sa interes sa mga utang na ito ay
naubos na ang kalahat ng lahat ng dolyar na kinita sa hilaw na
materyales na eksport ng Pilipinas. Sa gayon, ang imperayalismong EU
ang pinakamasahol na usurero sa buong mundo. Hindi tumitigil ang
Pilipinas sa pagmamakaawang pautangin ng imperyalismong EU, dahil
kailangang mag-import ng maraming mahahalagang kalakal na hindi
nililikha ng ekonomyang kolonyal, at dahil kailangang bayaran ang dati
nang utang sa dayuhan. Ang kongkretong ibig sabihin ng mabilis na
pagtaas ng halaga ng nasabing dayuhang pautang ay ang patuloy na
pagbaba ng presyo ng hilaw na materyales at lokal na paggawa para sa
imperyalismong EU, at ang patuloy na paglaki ng gastos sa pag-iimport
ng mga yaring produkto mula sa Estados Unidos at iba pang bayang
imperyalista. Naghihirap ngayon ang masang anakpawis dahil tumataas pa
ang presyo ng mga kalakal, bumaba ang tunay nilang kita, at walang
sapat na pagbabagong ginagawa ang papet na gobyerno. Itinaas sa P8.00
ang minimum na arawang sahod ng mga manggagawa sa industriya, dagdag na
tatlumpu't tatlong porsyento (33%) lamang, pero di bababa sa animnapung
porsyento (60%) ang naging debalwasyon at mabilis pa nitong pinabababa
ang tunay na sahod.
Hindi maaasahan ang isang bangkaroteng papet na gobyerno na
kunin ang mga pag-aari ng EU sa pamamagitan ng dolyar. Sa mga dahilang
pampulitika at pang-ekonomya ay imposibleng magawa ito ng papet na
gobyerno. Itinaas ng paulit-ulit na debalwasyon ng piso ang halaga ng
mga dayuhang pag-aari at tinulungang palawakin ang mga ito sa
napakaraming magkakaugnay na paraan. Sa katunayan, sadyang pinalaki ng
mga monopolyo ng EU ang kanilang pag-aari sa Pilipinas hanggang umabot
sa di kukulangin sa dalawang bilyong dolyar ($2,000,000,000)
(nakarekord na halaga) noong 1969, mula apat na raa't apatnapung
milyong dolyar ($440,000,000) noong 1962.20
Nagawa nila ito sa pamamagitan ng pagpapasok nila rito ng kakaunting
direktang pamumuhunan, at sa pamamagitan ng malakihang pangungutang sa
lokal na mga pautangan. Sila ang humigop ng mismong pinautang nila sa
papet na gobyerno ng Pilipinas sa mabibigat na kundisyon. Ang malinaws
na layunin ng mabilis na pagpapalawak ng mga interes dito ng EU, saklaw
man o hindi ng mga "karapatang pariti", ay pahigpitin ang panloob na
kontrol ng EU sa pulitika at ekonomya ng Pilipinas. Ginagawa ito para
paghandaan ang pagtatapos ng Kasunduang Laurel-Langley at Susog Pariti,
at ipawalang-saysay ang anumang palagay na pwedeng bilhin ang mga
pag-aari ng EU sa loob ng balangkas ng mga reaksyonaryong batas.
Dahil bangkrap ang reaksyonaryong gobyerno at matindi ang
paghihirap ng mamamayang Pilipino, malinaw na kontrarebolusyonaryo ang
magtaguyod ng "mapayapang nasyonalisasyon" ng ekonomya o umasa na
awtomatikong magkakaroon ng independensya sa ekonomya, basta't pormal
na matapos ang Kasunduang Laurel-Langley at ang Susog Pariti. Isa pa,
ang karamihan ng pamumuhunan ng EU (mahigit limampung porsyento [50%])
ay hindi na saklaw ng mga "karapatang pariti" at kung gayo'y
pinapayagan ng batas na manatili sa mga negosyong ang mahigit
apatnapung porsyento (40%) ay pwedeng ariin o kontrolin ng mga
mamumuhunan ng EU.
Para itaguyod ang pagtanggap sa pamumuhunan ng EU sa
Pilipinas, tinutustusan nga ng imperyalismong EU ang mga
kontra-rebolusyonaryong organisasyon at kilusang nagbubuga ng mga
kalokohang tulad ng "mapayapang rebolusyon", "repormang
konstitusyonal", "ligal na proseso", "makatwirang kabayaran", "partihan
sa ganansya", "magkasamang pagnenegosyo", "mabuting pag-istima sa
dayuhang bisita" at iba pang kabalbalang kapareho ng mga ito. Ang
layunin ng lahat ng kontrarebolusyonaryong islogang ito ay pagtakpan
ang kasamaan ng monopolyong kapital ng EU at ilihis ang
rebolusyonaryong kilusang masa na nananawagan ng digmang bayan laban sa
imperyalismong EU at lahat ng lokal na alipuris nito.
Kahit ang pambansang burgesya ay hindi makakaasang mapalaki
ang parte nito sa pagsasamantala sa mamamayang Pilipino. Araw-araw na
nahaharap sa pagkabangkrap ang saray na ito ng lipunan. Ang iilang
kalakal na lokal nilang minamanupaktura ay hindi makaligtas sa pagtaas
ng presyo ng imported na panggatong, kagamitan, pyesa, hilaw na
materyales at iba pa. Halos nasairan na ang mga lokal na pautangang
pwedeng puntahan ng pambansang burgesya. Kung ikukumpara sa saray na
ito, mas may pagkakataon pa ang mga militaristang Hapones at
sosyal-imperyalistang Sobyet na sumali o makipagkumpitensya sa
imperyalismong EU sa pagsasamantala sa mamamayan.
Pinagtibay ang Batas na Pang-engganyo sa Pamumuhunan para
bigyang daan ang pagpapatuloy at pagpapasidhi sa kontrol ng EU sa
ekonomya ng Pilipinas pagkatapos ng Kasunduang Laurel-Langley at Susog
Pariti. Sa katunayan, ang Kumbensyong Konstitusyonal, na pinatatampok
ngayon ng mga kontrarebolusyonaryo na daluyan daw ng "pagbabago" sa
lipunang Pilipino, ay hakbang para payagan ang mga monopolyo ng EU na
nagmamay-ari ng mahigit apatnapung porsyentong (40%) sosyo sa mga
korporasyon pagkaraan ng 1974, kahit sa mga negosyong gumagamit ng
lupang publiko, naglilinang ng likas na yaman at nagpapatakbo ng mga
gamit publiko. Kung paanong tiyak na paghaharian ng mga delegadong
komprador at panginoong maylupa ang Kumbensyong Konstitusyonal, ganoon
din katiyak ang pagpapasok ng pinakamakabuluhang mga susog sa kolonyal
na konstitusyon para makalusot ang Batas na Pang-engganyo sa
Pamumuhunan at ang isang di pantay na tratado ng pagkakaibigan,
komersyo at nabigasyon sa pagitan ng Estados Unidos at Pilipinas.
Ayon sa Batas na Pang-engganyo sa Pamumuhunan, may
kapangyarihan ang Lupon sa Pamumuhunan, isang ahensya lamang ng papet
na presidente, na payagang manatili o maitayo sa Pilipinas ang mga
empresang pinahahariana ng EU kahit hindi nililimitahan ang kanilang
sosyong kapital sa mga korporasyon sa maksimum na apatnapung porsyento
(40%), tulad ng itinakda ng kasalukuyang konstitusyon. Ayon sa Seksyon
19, Paragraph 3 ng batas sa pamumuhunan, pwedeng magmay-ari ang mga
dayuhang mamumuhunan ng kahit sandaang porsyentong (100%) sosyo sa mga
lokal na korporasyon, basta magpahayag sila ng intensyong bentahan ng
sosyo ang mga Pilipino o mga "Pilipinong nasyonal" sa loob ng sampung
(10) taon mula sa petsa ng pagrerehistro ng ganoong mga korporasyon. Sa
ikalabing-isang (11) taon, kailangan daw magbenta ng sosyo ang mga
korporasyong iyon sa pamilihan ng sosyo (stock exchange).
Pero kung hindi makabili ang mga Pilipino o "Pilipinong nasyonal" ng
sapat na sosyo para mapaliit sa apatnapung porsyento (40%) ang direkta
ng sosyong dayuhan, lalong mabuti para sa mga dayuhang mamumuhunan,
dahil mapapayagan silang patuloy na magmay-ari ng mahigit 40% sosyo sa
loob ng dalawampung (20) taon mula sa petsa ng pagrerehistro ng mga
korporasyon. Pagkatapos ng unang taning na 20 taon, pwedeng payagan uli
na ariin at kontrolin ang EU nang walang limitasyon ang mga
korporasyong ito sa susunot na 20 taon.
Ginawang sagrado ng Batas na Pang-engganyo sa Pamumuhunan ang
"Pilipinong nasyonal", korporasyong may maksimum na apatnapung
porsyentong (40%) sosyong dayuhan sa kabuuan ng kapital. Sa gayon,
madalas pag-usapan ngayon ng mga papet na pulitiko ang pagbibigay ng
"tratong nasyonal" sa pamumuhunan ng EU. Layunin ng katawa-tawang
depinisyon ng "Pilipinong nasyonal" na payagan ang mga monopolyo ng EU
na magmay-ari ng mahigit 40% sosyo kahit sa mga lokal na korporasyon,
na dito;y ang mga korporasyong "A" at "B". Kung may 40% sosyong dayuhan
ang korporasyong "A" at kwalipikadong maging "Pilipinong nasyonal",
pwede itong magmay-ari at maghawak ng animnapung porsyentong (60%)
sosyo sa korporasyong "B" kasabay ng 40% sosyo na direktang hawak ng
mga dayuhang mamumuhunan, sa ganoong magkakawing na relasyon ng
korporasyong "A" ay nakakapagpasok ng animnapu't apat na porsyentong
(64%) sosyong dayuhan sa korporasyong "B", kung tatanggalin ang mga
ligal na hadlang. At tiyak namang magkakaroon ang korporasyong "A" ng
malaking impluwensya sa korporasyong "B" na pabor sa kontrol ng
dayuhan.
Sapat nang ariin at kontrolin ng mga monopolyo ng EU ang
apatnapung porsyento (40%) sosyo para makontrol ang buong korporasyon.
Madali itong magagawa kung pananatilihing buung-buong hawak ng mga
mamumuhunang dayuhan ang 40% sosyo at kung sa pamamagitan ng pamilihian
ng sosyo ay pananatilihin namang hiwa-hiwalay ang animnapung porsyento
(60%) sa maliliit na kasosyong Pilipino. Luma nang salamangka ng mga
monopolyong kapitalista ang paggamit ng maliliit pero buong bloke ng
mga sosyo para kontrolin ang maraming maliliit na maysosyo.
Umaalainsunod sa salamangkang ito ng mga imperyalista ang paglulunsad
ng malaking kampanya sa "partihan sa ganansya" (isang mapanlitong
termino para sa manipulasyon ng mga sosyo) para lokohin ang ilang
suamsahod at ilang elementong petiburges na sapilitiang ibigay sa mga
mapagsamantala ang kaunti nilang naipon at kikitain sa hinaharap, o
para hayaan ang mga monopolyo ng EU at mga lokal na reaksyonaryo na
magnakaw sa Sistema ng Segurong Panlipunan (Social Security System o
SSS), Sistema ng Seguro sa Serbisyong Gobyerno (Government Service
Insurance System o GSIS), Bangko sa Pagpapaunlad ng Pilipinas
(Development Bank of the Philippines o DBP) at Pambansang Bangko ng
Pilipinas (Philippine National Bank o PNB). Palibhasa'y talagang
matakaw, gusto ng mga imperyalista ng EU na makagamit ng masa maraming
paraan ng pagpapanatili sa kanilang kapangyarihang pampulitika at
pang-ekonomya sa Pilipinas.
May iba pang paraan ang mga monopolyo ng EU para patuloy na
kontrolin at ariin ang mahigit apatnapung porsyento (40%) ng kapital sa
isang korporasyon at ganoon din ang mahigit 40% ng ganansya, kahit
pagkatapos ng Kasunduang Laurel-Langley at Susog Pariti. Sunud-sunurang
ipinaliwanag ito ng panig ng Pilipino sa panig ng Estados Unidos sa
negosasyon sa Kasunduang Laurel-Langley. Ang mga monopolyo ng EU ay
pwedeng humawak ng walang botong sosyo at bono sa mga korporasyon,
kumontrol sa pagpapautang, magpataw ng mga kontrata sa pamamahala,
magmanipula ng mga kasunduan sa pamimili at kontrata sa tulong ng
taknikal, at napakarami pang iba na pinapayagan ng reaksyonaryong
kapangyarihan. Isa pa, naging layunin ng negosyong Braderman-Virata na
patagalin pa ang mga "karapatang pariti" sa pamamagitan lamang ng
pag-iiba ng tawag dito - "tratong nasyonal" - sa niluluto ngayong
tratado ng pagkakaibigan, komersyo at nabigasyon. Sa komunikeng
inilabas ng mga nagnenegosasyon, malinaw na pumapayag ang mga
imperyalista ng EU at mga lokal nilang tuta na alisin ang mga
"karpatang pariti" ng EU sa larangan ng pagtitingi.
Pinagagrabe ng Batas ng Pang-eengganyo sa Pamumuhunan ang
pagkalaiping pang-ekonomya ng sambayanang Pilipino at ibinebenta sa
imperyalismong EU ang bawat anyo ng soberanyang Pilipino. Ang papet na
estado ay obligado ng batas na ito na kailanma'y huwag kunin o hingin
ang dayuhang pag-aari. Obligado rin ang estado na magbigay ng dolyar sa
mga dayuhang mamumuhunan para mag-uwi sila ng puhunan, maglabas ng kita
at para bayaran ang lahat ng utang sa dayuhan at obligasyon sa
kontrata. Dagdag pa sa mga saligang pribilehiyong ito, ang mga
mamumuhunan ng EU, sa pamamgitan ng kanilang mga korporasyong
nakarehistro sa Lupong sa Pamumuhunan, ay nagtatamasa ng mga
"pang-engganyo" tulad ng pagiging libre sa buwis sa benta ng dibidendo
ng sosyo, pinabilis na depresasyon, pagbawi ng netong lugi sa operasyon
sa susunod na panahon, pautang sa buwis, pagiging libre sa buwis sa
imported na kagamitang pamuhunan, pag-eempleyo ng mga dayuhang
nasyonal, pagkaltas ng muling ipinuhunan sa pagpapalawak, proteksyon
laban sa kompetisyon ng gobyerno, prayoridad sa pagpapautang ng
gobyerno, paggamit ng pondo ng GSIS at SSS, at mga ispesyal na
pang-engganyo para mag-eksport.
Itinakda ng Batas sa Pang-eengganyo sa Pamumuhunan ang isang
modelo ng lehislasyon na naglalayong pamalagiin ang pagmamay-ari at
kontrol ng EU sa mga lokal na empresa nang hanggang sandaang porsyento
(100%). Pinapayagan ng Batas sa Pang-eengganyo sa Pag-eeksport ang
hanggang limampu't limang porsyentong (55%) sosyong dayuhan sa mga
industriyang eksport at hanggang 100% sa mga bagong industriyang
eksport.
Sa pagsunod ng mga reaksyonaryo sa idinikta ng mga amo nilang
imperyalista ng EU, sinimulan na rin nila ang paglikha ng mga sona para
sa malayang kalakalan, tulad ng Mariveles Free Trade Zone (Bataan
Export Processing Zone), para mabigyan ang mga monopolyo ng EU ng mga
permanenteng engklabeng pang-ekonomya na doo'y ligtas sila sa mga batas
sa buwis ng papet na gobyerno ng Pilipinas.
Parehong ginagamit ng imperyalismong EU ang mapayapa't marahas
na mga paraan sa pagsupil sa malakas na panawagan ng sambayanang
Pilipino para sa pambansang paglaya't demokrasya. Tinutustusan at
minamanipula ng CIA at iba pang subersibong ahensya ng imperyalismong
EU ang iba't ibang sangay ng papet na gobyerno, ang mga organisasyong
"sibiko" at "panreporma", ang mga institusyon sa edukasyon at kultura
at ang reaksyonaryong mga institusyon sa edukasyon at kultura at ang
reaksyonaryong masmidya para maglunsad ng kampanya sa propaganda na
lilikha ng "magandang klima para sa dayuhang pamumuhunan" at ng
matinding damdamin laban sa komunismo. Kasabay nito'y marahas at
todo-todong sinisikap na "kitlin habang usbong" pa lamang ang Partido
Komunista ng Pilipinas at Bagong Hukbong Bayan, ibig sabihin, ang
malawak na masa ng mamamayan na bumangon na para lagutin ang tanikalang
kolonyal. Mas maraming kagamitang militar at pagsasanay sa mga teknik
sa kontra-insureksyon ang ibinibigay sa lokal na pulisya at
reaksyonaryong armadong pwersa, sa pamamagitan ng Upisina sa
Kaligtasang Publiko ng AID at sa pamamagitan ng JUSMAG. Sa ngalan ng
antikomunismo ay napakaraming pasistang krimen ang ginagawa laban sa
sambayanan. Araw-araw ang pasismo ay pinasisidhi ng pasistang papet na
rehimeng Marcos sa tangkang takutin ang sambayanan.
Tuwing gagawa ng kasumpa-sumpang krimen ang mga tauhang
militar ng EU at laganap ang paghingi ng hustisya na lumabas kahit sa
reaksyunaryong dyaryo, ang papet na gobyerno ay nagkukunwaring
humihingi sa embahada ng EU ng panibagong negosasyon tungkol sa
Kasunduan ng EU at RP sa mga Base Militar. Paghupa ng ingay, humuhupa
rin ang usapan tungkol sa panibagong negosasyon. Pinangingibabaw ang
taksil na ideya na nagbibigay naman ng kitang dolyar sa papet na
gobyerno ang mga dayuhang base militar. Ang kakarampot na sandaa't
tatlumpung milyong dolyar ($130,000,000) hanggang sandaa't limampung
milyang dolyar ($150,000,000) na kinikita taun-taon ng papet na
gobyerno at mga promotor ng bisyo mula sa mga base militar ng EU ay
malinaw na hindi sapat na kabayaran sa paglabag sa soberanya at
integridad ng teritoryo ng Pilipinas, pati sa aktwal na pagkakait ng
kabuhayan at sabotaheng pang-ekonomya na resulta ng pag-okupa sa mga
lupaing magagamit sa agrikultura at pagmimina, at resulta rin ng walang
prenong ismagling ng mga kalakal ng EU sa pamamagitan ng mga base
militar ng EU.
Tuwing maglulunsad ang imperyalismong EU ng gerang agresyon
laban sa ibang bayan, hindi nag-aatubili ang papet na gobyerno ng
Pilipinas na magtawag ng konsehong panggera o kaya'y lumahok dito, sa
pamamahala ng imperyalismong EU. Lalong lumilinaw kung bakit kailangang
patuloy na hawakan ng imperyalismong EU ang mga base militar nito sa
Pilipinas. Ang mga base militar na ito ang pundamental na garantya para
maprotektahan ang pamumuhunan ng imperyalismong EU sa Pilipinas, at
para makapaglunsad din ng mga gerang agresyon sa Asya. Sa kabila ng mga
usap-usapang tungkol sa pag-alis ng EU sa Asya, paulit-ulit namang
ipinipilit ng imperyalismong EU na mananatili itong "kapangyarihan sa
Pasipiko". Pinag-uusapan kunwari ang "pag-alis" para lamang magkaroon
ng pagkakataon ang mga tutang Pilipino na magmakaawang manatili rito
ang imperyalismong EU, sinasabi naman ng mga pusakal na reaksyonaryong
lokal na hindi pa panahong magkaroon ng "panibagong negosasyon" sa mga
tratado, dahil dumadanas ng krisis pang-ekonomya ang Pilipinas, at
namamalimos ang gobyerno nito ng pautang sa dayuhan.
Mabilis ngayong naibubukod ang imperyalismong EU bilang Numero
Unong kaaway ng mamamayan ng daigdig at ng sambayanang Pilipino, at
desperadong nagtatangka itong itago ang pagiging prinsipal na
nang-aapi't nagsasamantala. Tulad ng dati, gusto nitong palabasin na
kusang nagpapalimos ang gobyerno ng Pilipinas para makakuha ng puhunan,
hindi lamang mula sa Estados Unidos kundi pati sa mga tinatawag na
internasyonal na institusyon at konsorsyum sa pinansya,21
at sa iba pang bayang imperyalista tulad ng Hapon at Unyon Sobyet. Sa
pagpapataw ng Estados Unidos ng mga imperyalistang patakaran nito sa
papet na gobyerno ng Pilipinas, hindi lamang ang AID at ang iba pang
direktang ahensya nito ang ginagamit ng Estados Unidos, kundi pati ang
IMF, ang WB, ang ADB, mga internasyonal na konsorsyum, iba't ibang
ahensya ng UN at mga organisasyong "panrehiyon". Pero kung gagawa ng
panloob na pagsusuri sa kwenta, laging ang imperyalismong EU ang
lalabas na pinakamatakaw sumipsip ng dugo.
Para higpitan ang mga dating dalawahang-panig at maramihang
panig na tratado at kasunduang gumagapos sa Pilipinas, inuudyukan ng
imperyalismong EU ang papet na gobyerno ng Pilipinas na itaguyod ang
mga bagong kasunduanng "panrehiyon" tulad ng ASPAC, ASEAN, SEAMEC at
iba pa. Ipinopropaganda ang mga ito bilang mga organisasyong panrehiyon
na independyente sa imperyalismong EU, pero malinaw namang binubuo ng
mga papet na gobyernong nakatali sa imperyalismong EU sa napakaraming
paraan. Ang pagsisikap ng imperyalismong EU na magtago sa likod ng
ganitong mga huwad na organisasyon ay pinag-iibayo ayon sa "Doktrinang
Nixon" na "Asyano ang palabanin sa kapwa Asyano". Pero hindi maitatago
ng imperyalismong EU ang agresibo nitong kalikasan; sa abot ng
makakaya'y pananatilihin at gagamitin sa ibang bayan ang tauhang
militar nito.
Sa anu't anuman, ang militarismong Hapones ay mabilis na
binubuhay uli ng imperyalismong EU para magsilbing prinsipal na
instrumento nito sa Asya, at pinapapasok nito sa Pilipinas. May ilusyon
itong panatilihing punong-tanod ng EU sa Asya ang Hapon. Sa kagustuhan
ng imperyalismong EU, nagmamaniobra ang papet na rehimeng Marcos para
mapagtibay ang di pantay na tradado ng Hapon at RP sa Pagkakaibigan,
Komersyo at Nabigasyon. Kahit wala ang tratadong ito, pinapayagan ang
Hapon na lumahok sa pandarambong ng mineral ng Pilipinas at ng yaman
nito sa dagat, gubat at agrikultura. Pinapayagan din ang Hapon na
mamuhunan at magtambak ng kalakal sa pamilihan ng Pilipinas.
Pumapangalawa lamang ito ngayon sa Estados Unidos sa pamumuhunan at sa
pagkontrol ng kalakalang panlabas ng Pilipinas.22
Gusto ng mga reaksyonaryo na bigyan ng ispesyal na pribilehiyong
makapaglayag nang malaya sa karagatang teritoryo ng Pilipinas ang mga
plotang pangisda pati ang mga sasakyang-dagat ng Hapon.
Pakana rin ng imperyalismong EU na mag-umpisang magkaroon ang
Pilipinas ng relasyong diplomatiko at pakikipagkalakarlan sa
sosyal-imperyalismong Sobyet. Pumapapel ang sosyal-imperyalismong
Sobyet na kaya nitong magpautang, laluna sa porma ng puhunang kalakal,
at nagtatangka itong makaparte sa hilaw na materyales ng Pilipinas,
magbenta ng patakbuhing mga kalakal nito sa pamilihan sa Pilipinas at
mang-usura. Tulad ng Hapon, ang sosyal-imperyalismong Sobyet ay
minamaniobra ng imperyalismong EU para sobrang magkalat ng pwersa sa
pagdedepensa ng sistemang kapitalista sa mundo, at magkaroon ng parte
sa responsibilidad na magmantini ng mga reaksyonaryong gobyernong sa
saliga'y papet ng imperyalismong EU.
Sa partikular, interesado ang imperyalismong EU na patulungin
ang sosyal-imperyalismong Sobyet sa mga lokal na rebisyonistang taksil
sa pananabotahe sa rebolusyonaryong kilusang masa at patulungin din sa
reaksyonaryong gobyerno sa pagtataguyod ng ilusyon na mayroon ditong
demokrasya. Sa pananabik na makinabang sa pagluluwag ng imperyalismong
EU, ang mga ahenting Pilipino ng sosyal-imperyalismong Sobyet, ang mga
taksil na rebisyonistang Lava, ay madalas magbigay ng impormasyon sa
reaksyonaryong armadong pwersa laban sa Partido Komunista ng Pilipinas,
Bagong Hukbong Bayan at malawak na masa ng mamamayan. Naglulunsad sila
ng mga kampanya ng paninira at gumagawa ng madugong porma ng intriga
laban sa sambayanan.
Ang istratehikong alyansa ng imperyalismong EU, militarismong
Hapones at sosyal-imperyalismong Sobyet na pinasukan ng papet na
gobyerno ng Pilipinas ay pundamental na nakatuon sa sambayanan, sa
rebolusyon, sa komunismo at sa Tsina. Sa aregluhang ito, ginagamit ng
imperyalismong EU ang militarismong Hapones para rendahan ang
sosyal-imperyalismong Sobyet, at ginagamit naman ang
sosyal-imperyalismong Sobyet para rendahan ang militarismong Hapones.
Samantalang magkaalyado sila laban sa pareho nilang kaaway, bilang mga
pwersang imperyalista'y hindi nila maiwasang mag-agawan sa panibagong
paghahati-hati sa mundo. Sa bandang huli'y sila mismo ang sisira sa
kanilang aregluhan.
May kalakasan nga ang imperyalismong EU sa Pilipinas, pero
kung sa mundo ang pag-uusapan ay nanghihina na ito. Hindi na nito
maipapagpaliban ang sariling pagbagsak. Panahon na ngayon ng
Marxismo-Leninismo-Kaisipang Mao Zedong, panahong tumutuloy ang
imperyalismong EU sa ganap na pagbagsak at sumusulong ang sosyalismo sa
pandaigdigang tagumpay.
Hindi tulad noong nakaraang dalawang digmaang pandaigdig, nang
kaya pang samantalahin ng imperyalismong EU ang pagkakapahamak ng iba
pang kapangyarihang imperyalista, ito naman ngayon ang itinutulak ng
pandaigdigang pakikibakang antiimperyalista tungo sa sariling ganap na
pagkapahamak. Dahil masyadong nakakalat ang pwersa ng imperyalismong EU
sa buong mundo para apihin ang mga mamamayan, hindi na nito kayang
harapin ang malalakas na hambalos ng parami nang paraming mamamayan sa
parami nang paraming lugar. Naglalagablab ang mga digmaang bayan sa
buong mundo, laluna sa Asya, Aprika at Amerika Latina. Sa yugtong ito
na napakaraming aping mamamayan ang nagbabangon para gawing pangunahing
tunguhin ang rebolusyon, mabilis na tumutuloy ang imperyalismong EU sa
ganap na pagbagsak. Kung maglulunsad ito ng gerang pandaigdig,
mapapabilis lamang ang sarili nitong pagkawasak. Kung hindi naman, wala
pa rin itong pag-asang ipanalo ang mga gerang agresyon nito, tulad ng
inilulunsad laban sa sambayanan ng Byetnam, Kampuchea, Laos at iba pang
bayan. Sa mismong lupain ng imperyalismong EU, pinag-iibayo ng
proletaryadong puti at itim ang rebolusyonaryong pakikibaka nila sa
mapandigmang imposisyon ng malaking burgesya. Nakikipag-alyansa ang
imperyalismong EU sa iba pang kapangyarihang imperyalista pero lagi
namang sinasamantala ng mga ito ang kagipitan niyon. Kahit mukhang
malaking halimaw ang imperyalismong EU, sa esensya ay tigreng papel ito
na nag-aagaw-buhay na.
Samantalang tumutuloy na sa kapahamakan ang imperyalismong EU
at mga kaalyado nito, kinokonsolida naman ng mga sambayanang Tsino at
Albanes ang sosyalismo at sinisigurado na may makapangyarihang baseng
likuran ng pakikibakang anti-imperyalista sa buong mundo. Patuloy na
lumalawak ang pandaigdigang nagkakaisang prente para ihiwalay ang mga
pusakal na kontrarebolusyonaryo. Maaliwalas ang kinabukasn ng lahat ng
aping sambayanan habang hinahawakan nila ang mga saligang sandatang
ginagamit ng mga sambayanang Tsino at Albanes para makamit ang
maningning nilang mga tagumpay. Ang rebolusyong Pilipino ay
tinatanglawan ngayon ng dakilang unibersal na katotohanan ng
Marxismo-Leninismo-Kaisipang Mao Zedong. Ang Partido Komunista ng
Pilipinas, ang rebolusyonaryong partido ng proletaryadong Pilipino, ay
itinatag uli sa tamang batayang teoretikal para pamunuan ang sambayanan
tungo sa tagumpay.
__________________________
20
Ang hula-hulang tantyang ito ay galing sa Foreign Information Service
ng First National City Bank ng New York, "The Philippines' Return to a
Free Market Economy" (Polyeto, Enero 1963), mga pahina 5-6.
21
Itinaguyod ng WB noong Oktubre 1970 ang pagtatayo ng isang
internasyonal na "grupong konsultatibo" para lalong higpitan ang
pampinansyang pagkakagapos ng Pilipinas.
22
Parang lobong hinihipan ang direktang pamumuhunan ng Hapon, laluna mula
noong 1970. Kahit ipinapakita sa mga upisyal na rekord ng Pilipinas na
labinlimang milyong dolyar ($15,000,000) lamang ang ipinuhunan dito ng
mga kumpanyang Hapones, ipinapahayag ng mga publikasyong Hapones na ang
direktang pamumuhunan ng Hapon ay umabot na sa apat na raa't limampung
milyong dolyar ($450,000,000). Noong Setyembre 1971, nakapagpautang na
rin ang Hapon ng kabuuang apat na raa't tatlumpu't walong milyong
dolyar ($438,000,000) sa pribadong sektor at sa gobyerno ng Pilipinas.
Kitang-kita sa larangan ng pakikipagkalakalan sa mga dayuhan kung gaano
katindi ang paglusob ng Hapon sa ekonomya ng Pilipinas. Noong 1970,
napalitan pa nga ng Hapon ang EU bilang "numero unong kapareha" ng
Pilipinas sa kalakalan. Noong 1971, nabawi ng EU ang numero unong
posisyon at mahigpit na pumapangalawa ang Hapon. Kontrolado ng dalawang
ito ang di kukulangin sa pitumpu't limang porsyento (75%) ng
pakikipagkalakalan ng Pilipinas sa mga dayuhan.
__________________________
