Amado Guerrero
July 30, 1970
3. Pasismo
Ang mga burukratang kapitalista ay gumaganap ng ispesyal na
tungkuling lokohin ang mamamayan sa pamamagitan ng mga abrakadabra sa
pambansang sobinismo at populismong burges. Ginagamit nila ang
parlamentarismo para pahinain at wasakin ang anumang rebolusyonaryong
kilusan sa pambansang pagpapalaya at demokrasyang bayan laban sa mga
kasamaan ng imperyalismong EU, pyudalismo at burukratang kapitalismo.
Kapag nadedesperado na sila, walang palyang gagamitin nila ang estado
bilang mapamilit na instrumento ng diktadura ng uri nila. Nananawagan
sila ng "pambansang disiplina" para supilin ang mga demokratikong
karapatan ng mamamayan. Ipokrito nilang binibigkas ang matutunog na mga
salita ng konstitusyon at ang ngalan ng sambayanan para supilin ang
mamamayan at bigyan ng katwiran ang kamuhi-muhi nilang mga krimeng
pasista.
Ang burukratang kapitalismo ang basihan ng lokal na pasismo.
Masyadong malaki ang nakukuhang premyo ng mga burukratang kapitalista
sa imperyalismong EU at lokal na uring mapagsamantala kaya hindi nila
babaguhin ang kanilang mapang-aping katangian at hindi nila papaburan
ang sambayanan. Gagawin nila ang lahat para protektahan ang interes ng
sarili nilang pangkatin at panatilihin ang pinagmumulan ng kanilang
katiwalian. Sa harap ng oposisyong nagmumula kahit sa iba pang
pangkating kauri nila, hindi sila nag-aatubiling gumamit ng armadong
pwersa para mapanatili sa anumang paraan ang kanilang kapangyarihan.
Sa harap ng isang rebolusyonaryong kilusang masa, mas mabagsik
pa ang mga burukratang kapitalista sa paggamit ng kanilang armadong
kapangyarihan. Nasa unahan sila ng mga nagdedepensa sa mga amo nilang
imperyalista at pyudal. Lagi nilang nagagamit sa kontrarebolusyonaryong
layunin ang reaksyonaryong armadong pwersa ng Pilipinas at ang lokal na
pulisya. Kung hindi nila mismo magapi ang rebolusyonaryong kilusang
masa, inaasahang lalabas sa mga base militar ng EU ang mga tropang
agresor nito at lalo pa silang itutulak na gerahin ang mamamayan.
Ang mga burukratang kapitalista na nagiging garapal na pasista
ay tumutulad sa kanilang mga among imperyalista sa kalupitan. Pitong
dekada na silang tinuturuan ng imperyalismong EU na maglunsad ng
kontrarebolusyonaryong karahasan at pinahuhusay nito ang kanilang
sandata at teknik. Ang imperyalismong Hapones ay nagbigay din sa kanila
ng tatlong taong treyning sa paghaharing pasista at handa na namang
magbigay ng higit pa. Mula noong mag-umpisa ang siglong ito, wala kahit
isang dekada sa kasaysayan ng Pilipinas na hindi nabahiran ng dugo ng
mamamayan dahil sa imperyalismo at mga tuta nito.
Ang kasalukuyang papet na republika ay nakasandig sa
kontrarebolusyonaryong karahasan ng imperyalismong EU at lokal na mga
uring mapagsamantala. Para makabalik sa kapangyarihan ang mga
imperyalista ng EU at ang mga burukratang kapitalista ng gobyernong
komonwelt, kailangan nilang maglunsad ng malupit na gerang agresyon
laban sa sambayanang Pilipino. Inulit nila ang unang gerang agresyon na
inilunsad ng EU noong umpisa ng siglo.
Lumitaw ang pasismo sa Pilipinas at nanalanta sa inang bayan
nang akuin ng pangkating burukratang kapitalista na pinamumunuan ni
Roxas ang pangunahing responsibilidad sa pagsupil sa rebolusyonaryong
kilusang masa. Naging target ng pasistang pananalakay ang mga ayaw
magpaalipin uli sa imperyalismong EU at lokal na mga uring
mapagsamantala. Pinakawalan laban sa kanila ang Kor sa Paniniktik
(Counter-Intelligence Corps), Kumand ng Pulis Militar (Military Police
Command) at mga Gwardyang Sibilyan (Civilian Guards).
Walang tigil ang militar sa panunupil sa malawak na masa ng
mamamayan sa ilalim ng mga papet na rehimen nina Quirino at Magsaysay.
Inilunsad ng PC at ng ilampung pangkat ng batalyong pangkombat (battalion combat teams
o BCT) ng Hukbo ng Pilipinas ang pinakamadugong mga kampanya para
itaguyod ang paghahari ng mga amo nilang dyuhan at pyudal. Ang
kontrarebolusyon ay tinampukan ng pormal na suspensyon ng kasulatang habeas corpus
(sa katunaya'y deklarasyon ng batas militar) noong 1950, na lalong
nagbigay sa mga pasistang animal ng permisong abusuhin ang
kaliit-liitang porma ng kalayaang sibil. Pinakamatindi ang mga dagok sa
uring manggagawa at magsasaka at kahit ang petiburgesya ay pinapagdanas
ng kasumpa-sumpang pananakot. Sa utos ng imperyalismong EU, inihampas
ang pasismo sa bayan sa pamamagitan ng mga ahensyang tulad ng JUSMAG at
CIA.
Lantad ang pagsidhi uli ng pasismo sa ilalim ng papet na
rehimeng Marcos. Garapal ang reaksyonaryong armadong pwersa at pulisya
sa pagmamasaker, pagpatay, pangingidnap at pang-aaresto sa gawa-gawang
dahilan. Mabangis na nilalansag ang mga makabayang aksyong masa at
pinapatay, nilulumpo't maramihang inaaresto ang mga demonstrador.
Marahas na kumikilos para buwagin ang mga makabayang organisasyong
masa. Kahit hindi porma na sinususpindi ang kasulatang habeas corpus,
talagang pinaiiral ang batas militar. Ang mamamayan ay diniditine nang
walang taning, tinotortyur at pinapatay, at ang mga bahay ay
niririkisa, dinadambong at sinusunog pa nga nang walang
pagsasaalang-alang kahit sa reaksyonaryong mga batas. Lalong lumalawak
ang saklaw ng lahat ng pang-aabusong ito.
Nasa programa ng EU sa kontrainsureksyon ang lahat ng
pasistang kilos ng papet na rehimeng Marcos. Araw at gabi, inuudyukan
ng CIA, JUSMAG at Upisina sa Kaligtasang Publiko ng AID ang AFP, ang
Komisyon sa Pulisya (Police Commission), ang Pambansang Kawanihan sa
Imbestigasyon, (National Bureau of Investigation o NBI) at ang lokal na
pulisya na maglunsad ng pinakamasamang kampanya sa panunupil sa
mamamayan. Hindi pa nasiyahan sa regular na hukbo, konstabularya at
pulisya, inoorganisa rin ang ispesyal na mga gang ng mamamatay-tao
tulad ng "Monkees", "special forces", BSDU at "provincial strike force"
para lalo pang apihin ang mamamayan. Kahit ang Kor ng Sinanay na
Reserbang Upisyal (Reserved Officers Training Corps o ROTC) at
Panimulang Pagsasanay sa Militar (Preparatory Military Training o PMT)
ay inihahanda ngayon para sa kontrainsureksyon habang sinasalakay naman
sa mga demonstrasyon ang malawak na masang istudyante. Parami nang
paraming kabataan ang pinipilit kumuha ng pasistang pagtetreyning sa
mga kampo militar. Ang mga nagtetreyning sa mga sentro sa "home
defense" ay ginagamit sa mga operasyong militar laban sa mamamayan sa
Gitnang Luzon at iba pang lugar.
Garapal na ginagampanan ni Marcos mismo, bilang punong
burukratang kapitalista sa buong bayan, ang kanyang pagiging papet na
punong kumander. Araw-araw niyang isinisigaw ang bantang pormal na
idedeklara ang batas militar at sa katunaya'y direktang ipinapakana
niya at ng kanyang mga kampon hindi lamang ang terorismo laban sa
piling mga makabayan at demokrata kundi pati na rin ang malawakang
pang-aabusong militar sa mamamayan. Sinusulsulan niya ang mga pinuno ng
armadong pwersa na magbantang ipataw ang batas militar samantalang
hindi naman kinakalimutan ng mga imperyalista ng EU na pukawin sila sa
ambisyong mapalitan ang punong kumander nila sakaling hindi niya
makontrol ang sitwasyon. Ang mga berdugong upisyal ng reaksyonaryong
armadong pwersa ay kumukuha ng inspirasyon sa pasistang pamumuno mula
sa Kolehiyo ng Depensang Pambansa (National Defense College),
Akademyang Militar ng Pilipinas (Philippine Military Academy) at
pagtetreyning nila sa Estados Unidos.
Sa islogang "aksyong sibiko" ng Pentagon, mabilis na lumalaki
ang pondo para sa militar at pinapasok ng reaksyonaryong armadong
pwersa ang mga gawaing dati'y nakareserba sa mga sibilyan. Ang pondo
para sa ibang sangay ng gobyerno ay inililipat para mapanatili ang
pasistang makinarya. Sa mga layuning "makatao", isinasangkot ang
reaksyonaryong armadong pwersa sa mga gerang agresyon ng EU sa ibang
bayan.
Dahil nagdeklara ng gera si Marcos laban sa Partido Komunista
ng Pilipinas, sa makabayang mga organisasyong masa at sa kabuuan ng
mamamayan, mas libre ngayong pumatay ng tao, manunog at mandambong ang
mga pangkatin at dinastya ng mga burukratang kapitalista sa buong
bayan. Ang pagbubuo ng mga BSDU at "provincial strike forces" ay lalong
nagbibigay sa kanila ng kapangyarihang salakayin ang mamamayan. Lalong
nagkaroong ng awtoridad na mangikil at mandambong ang mga armadong gang
na dati'y binibigyan pa ng mga burukratang kapitalista ng balatkayo
bilang awtorisadong badigard at ahensya sa seguridad ng kanilang mga
asyenda at kumpanya. Buong layang napapagkumbinasyon ng mga burukratang
kapitalista ang mga reakysonaryong tropa at pulisya at ang sarili
nilang mga pribadong mamamatay-tao at mangingikil para mapanatili ang
sarili sa kapangyarihan. Pinabibilis ang paglakas ng mga panginoong
militar.
Ang pagtindi ng pasismo ay hindi talaga tanda ng lakas. Sa
esensya, ipinapakita rito ng mga pusakal na reaksyonaryo ang kanilang
kawalan ng pag-asa at kahinaan. Nakikita na hindi na nila maloloko ang
mamamayan sa pamamagitan ng salita. Ang ibayong pandarambong ng
reaksyonaryong armadong pwersa at mga armadong pangkating pasista ay
magpapadali sa pagbagsak ng kasalukuyang sistema. Tumitindi ang pasismo
dahil nga dumadaluyong ang rebolusyonaryong kilusang masa at nagiging
mas marahas ang hidwaan ng mga reaksyonaryo. Maaasahan na lalong
magiging madaya at terorista ang mga papet na eleksyon sa Pilipinas.28
Ang pagkakalantad sa marahas na katangian ng mga reaksyonaryo ay
magtuturo lamang sa masa na idepensa ang kanilang sarili at igiit ang
sariling kapangyarihan.
Bilang parte ng pagtindi ng pasismo, ang mga pusakal na
reaksyonaryo ng Simbahang Katoliko ay tumutulong sa kasalukuyang
gobyernong tiraniko na siraan at insultuhin ang Partido Komunista ng
Pilipinas at iba pang organisasyong may katangiang
pambansa-demokratiko. Sa katunayan, mas abala ang CSM at mga
organisasyong alyado nito sa pagpigil sa demokratikong rebolusyon ng
bayan na pinamumunuan ng Partido Komunista kaysa pagpapalimos ng
konsesyon sa mga tirano. Mas interesado silang pahinain ang mamamayan
sa harap ng pananalakay ng imperyalismong EU, pyudalismo at burukratang
kapitalismo. Ang Opus Dei, ang instrumentong kleriko ng pasistang
Espanyol na si Franco, ay dinala sa Pilipinas at nag-organisa sa
kilusang Cursillo na ang layunin ay sulsulan sa panatisismong
antikomunista ang mga lumang organisasyong kleriko at gawing punyal ang
krus para patayin ang mamamayan sa isang krusadang antikomunista.
Talagang isa ngang sangkap ang kleriko-pasismo sa pagtindi ng pasismo.
Magsuot man ng abito ang pasismo, siguradong lalabanan ito ng masang
Katoliko mismo at ng malawak na masa ng mamamayan na tinuruan na ng
istorikong karanasan tungkol sa mga kasamaan ng paghahari ng mga
prayle.
Dahil nawawalan na ng pag-asa ang mga pusakal na reaksyonaryo,
bumabaling sila sa mga pinakaatrasadong institusyon at paraan para
mapanatili ang kanilang mapang-aping kapangyarihan. Pero ngayo'y mas
mainam kaysa dati ang panloob at panlabas na mga kundisyon para sa
armadong paglaban sa papet na republika. Hindi maikakaila ang
pagkabangkarote sa pulitika at ekonomya ng kasalukuyang sistema.
Isusumpa lamang ng masa ang mga maghahangad na depensahan iyon. Ang
pangunahing nagpoprotekta sa kasalukuyang bulok na sistema, ang
imperyalismong EU, ay lalong nahihiwalay sa loob at labas ng bayan at
pinagtutuunan ng pinakadeterminadong mga digmang bayan.
4. Repormismo at Modernong Rebisyonismo
Ang pagtindi ng repormismo at rebisyonistang aktibidad ay katugon
ng pagtindi ng pasistang aktibidad. Hindi titigil ang mga pusakal na
reaksyonaryo sa paggamit ng mga repormistang salamangka kasabay ng
napakasamang gawaing kontrarebolusyonaryo. Gagawin nila kahit ang
makisama sa mga modernong rebisyonista. Ang repormismo at modernong
rebisyonismo ang marupok na kalasag ng pasismo.
Malaking kahangalan ang umasa na pwede munang lubusin ang mga
posibilidad na ligal bago ilunsad ang armadong rebolusyon. Hindi
matatapos ang paggawa ng mga batas at parlamentaryong salamangka kung
hindi lalabanan ng armadong rebolusyon ang mga reaksyonaryo. Pwede pa
nga nilang sulatin uli ang kanilang konstitusyon para lamang dagdagan
ito ng dekorasyon. Sa maselang yugtong ito ng kasaysayan ng Pilipinas,
nadadalian ang mga reaksyonsaryo sa pagpapakana ng isa pang kumbensyong
konstitusyonal29 at pagkakalat ng usap-usapan tungkol sa "mapayapang rebolusyon".
Pwedeng samantalahin ang ilang batas ng mga reaksyonaryo sa
taktikal lamang na layunin. Hangal ang sinumang maniwala na palaging
magagamit ang mga reaksyonaryong batas laban sa mga gumawa nito,
laluna't malinaw nang nahati ang malawak na masa ng mamamayan at ang
mapang-aping minorya. Walang makikita kahit isang pangyayari sa
kasaysayan na mapayapang ipinakansela ng mga rekasyonaryo ang mga
pribilehiyo ng kanilang uri.
Sa panahong isinisigaw ng mamamayan ang digmang bayan laban sa
araw-araw na karahasan ng pagsasamantalang dayuhan at pyudal, lalong
nauuso kahit sa mga pusakal na kontrarebolusyonaryo ang paggamit ng mga
pananalitang "rebolusyonaryo". Sa kung anu-anong porum ay "reporma sa
istruktura" ang itinatalak ng mga tagapagsalita ng mga organisasyon ng
mga komprador at panginoong maylupa, at ng mga burukratang kapitalista
sa mga sangay na ehekutibo, lehislatibo at panghusgado ng
reaksyonaryong gobyerno. Biglang-bigla, para bang lahat na'y nagiging
rebolusyonaryo, pati na ang mga kontrarebolusyonaryo.
Pero sa simpleng pagsusuri sa mga salita ng mga reaksyonaryo,
malinaw nating makikita na papayagan lamang nila ang "rebolusyon" na
"mula sa itaas" o kaya'y doon sa "puso ng indibidwal". Inirereserba
nila ang pinakamapait na mga mura para sa mga tunay na rebolusyonaryo
sa malawak na masa ng mamamayan. Ang pangunahing dahilan nila sa
pagsasalita tungkol sa "rebolusyon" ay para ikatwiran o pagtakpan ang
pasistang kabangisan nila sa sambayanan. Para mapatunayan ang puntong
ito, kailangan lamang suriin ang sinasabi ng mga kontrarebolusyonaryong
tulad ni Marcos at ng mga kampon niya, ng CSM at iba pang organisasyong
kleriko, at kung sinu-sino pa.
Kapag ginagamit na ang pinakamararahas na hakbang laban sa
rebolusyonaryong masa saka maririnig sa mga reaksyonaryo ang
pinakamatatamis na salita ng pagmamalasakit. Mas pinag-uusapan ang
"gawaing sibiko", "pagpapaunlad ng komunidad", "repormang
konstitusyonal" at "partihan sa ganansya". Sa ngayon, malinaw na
dumarami ang mga organisasyong nagbubuga ng napakaraming
kasinungalingan. Aktibung-aktibo ngayon ang CIA at ang mga Heswitang
Amerikano sa pagtatayo at pagpapatakbo ng mga repormistang organisasyon.30 Ang kailangan lamang gawin ay ilantad ang katangian ng uri ng mga nag-oorganisa at sumusuporta sa kanila.
Abala rin ngayon ang mga "makabansa" ni Marcos at ang mga
taksil na rebisyonistang Lava sa pagtatangkang pagandahin ang malupit
na pasistang larawan ng papet na rehimeng Marcos at nakikipagkolaboreyt
sila sa isa't isa para padaliin ang pagtindi ng paghaharing
imperyalista. Magkaagapay silang kumikilos sa MAN, CEPO, Sentrong
Pambatas (Law Center) ng Unibersidad ng Pilipinas at sa napakarami pang
organisasyong nagkukunwaring antiimperyalista pero laging naggigiit na
konsesyon lamang ang mahihingi sa imperyalismong EU at lokal na mga
uring mapagsamantala at dapat daw ilimita ang pakikibaka sa
parlamentaryong pakikibaka.
Ang mga taksil na rebisyonistang Lava ay binibigyan ng lahat
ng layang kailangan nila para isabotahe ang rebolusyonaryong kilusang
masa. Bumalik sila sa dating kalokohan, na may suporta ng
imperyalismong EU, papet na rehimeng Marcos at sosyal-imperyalismong
Sobyet. Ispesyalidad nila ang paninira sa pamamagitan ng MAN, at ang
madugong pang-iintriga laban sa rebolusyonaryong masa sa pamamagitan ng
gang ng Monkees-Armeng Bayan-Masaka (Lava). Mula sa "mapayapang"
buladas ni Krushchev, ang burges na pangkating reaksyonaryo ng mga
Lava, tulad ng mga amo nilang sosyal-imperyalista, ay bumabaling sa
lantarang karahasan ni Brezhnev laban sa mga proletaryong
rebolusyonaryo at sa samabayanan.
Tuluy-tuloy ang papet na rehimeng Marcos at mga taksil na
rebisyonistang Lava tungo sa diplomatiko't pangkalakalang relasyon sa
sosyal-imperyalistang Sobyet, ayon sa mga garantyang ibinibigay ng
imperyalismong EU at militarismong Hapones. Hungkag na pinaaasa-asa ang
pambansang burgesya at ang mga may pananaw ng pambansang burgesya na
pwede silang tulungan ng sosyal-imperyalistang Sobyet laban sa mga
imperyalista.
Hindi totoo na makakapagbigay ng suporta sa bansa ang
sosyal-imperyalistang Sobyet, o kahit man lamang sa pambansang
burgesya. Imbis na makatulong ang sosyal-imperyalistang Sobyet sa
alinmang seksyon ng rebolusyong Pilipino, ang magagawa lamang nito ay
patibayin nang kaunti ang gumigiray nang estadong papet, at
makipagsabwatan sa malaking burgesyang komprador para dayain ang
sambayanang Pilipino sa palitan ng pinakamahal at walang kwentang
kalakal ng Sobyet at ng hilaw na materyales mula sa Pilipinas.
Interesado lamang ang imperyalismong EU na payagang makaparte nang
kaunti ang sosyal-imperyalistang Sobyet sa pagsasamantala sa Pilipinas
dahil magkaalyado sila sa paglaban sa mamamayan, sa rebolusyon, sa
komunismo at sa Tsina.
Kaakit-akit sa papet na rehimeng Marcos ang diplomatiko at
pangkalakalang relasyon sa sosyal-imperyalismong Sobyet dahil pareho
sila sa iisang bagay: pareho silang may katangiang burukratang
kapitalista. Ang kaibahan lamang nila sa isa't isa ay monopolyong
burukratang kapitalista ang isa at ang isa nama'y papet na burukratang
kapitalista. Laging nag-uugnayan ang mga burukratang kapitalista
hanggat may mga tao silang mapapagsamantalahan.
Ang burukratang kapitalismo ngayon ay nagtatangkang magpahaba
ng buhay sa tulong ng imperyalismong EU, militarismong Hapones at
sosyal-imperyalismong Sobyet. Nagtatangka rin itong takpan ang mga
kasamaan nito sa pamamagitan ng repormistang pagtataguyod ng
pinakareaksyonaryong institusyong pyudal sa Pilipinas. Pero sapat na
ang natutuhan ng sambayanang Pilipino sa sarili nilang kasaysayan at
mga problema kaya hindi na sila maloloko.
__________________________
28
Ang ikalawang masaker sa Plaza Miranda, na halos lumipol sa buong
pambansang liderato ng Partido Liberal, ay lalo pang nagpaigting sa
pasidhi nang pasidhing karahasan ng mga kontradiksyon ng mga
reaksyonaryo. Siyam na tao ang namatay agad at daan-daana ang malubhang
nasugatan sa pagsabod ng dalawang granadang pragmentasyon na inihagis
ng mga maton ng pangkating EU-Marcos. Pagkaraan lamang ng tatlong oras,
upisyal na ipinroklama ni Marcos ang pagsususpindi sa kasulatang habeas
corpus, at hindi lamang laban sa mga Komunista siya naglunsad ng
pananakot kundi pati sa mga lider ng Partido Liberal at iba't ibang
demokratikong organisasyon.
29
Ang mga delegado ng malaking burgesyang komprador at ng uring malaking
panginoong maylupa ang nakakaraming mayorya sa kumbensyong ito.
30
Ang mga imperyalista ng EU ay patuloy pa ring nagtatayo ng mga
organisasyong lantaran sa pagtatraydor. Halimbawa, noong 1972 ay
itinayo ng CIA ang "Philippine Statehood-U.S.A. Movement" na
nananawagang ikabit ang Pilipinas sa Estados Unidos.
__________________________
