Amado Guerrero
July 30, 1970
6. Ang Papet na Rehimeng Marcos, 1966-
Ang paglipat ni Magsaysay sa Partido Nacionalista mula Partido
Liberal para kumandidatong presidente noong 1953 ay ginawa rin ni
Ferdinand Marcos noong 1965, nang hindi ipinapaliwanag kung nagkaroon
ng anumang pagbabago sa mga prinsipyong pampulitika, at sa gayo'y
minsan pang nalantad na walang anumang saligang pagkakaiba ang dalawang
papet na reaksyonaryong partido. Si Marcos pa man din ang presidente ng
partidong iniwan niya at matalik siyang kasamahan ni Macapagal.
Tinalo ni Marcos si Macapagal noong eleksyon ng 1965 at naging
ikaanim siyang president ng papet na republika. Pagkaraan ng
panunungkulan ni Marcos, kumandidato siya uli noong 1969 at tinalo niya
si Sergio Osmena, Jr. ng Partido Liberal. Sa dalawang eleksyong
presidensyal na ito, ang nakaharap niya ay mga kalaban na nagsasabing
mas magaling silang tuta ng imperyalismong EU. Sa kabilang banda, ang
gusto ng imperyalismong EU ay isang papet na kapareho ni Marcos, na
pinakaepektibong makakagamit ng kontrarebolusyonaryong dalawahang
taktika sa panahong tampok ang pagsulong ng rebolusyonaryong kilusang
masa sa kalunsuran at kanayunan.
Habang ang papet na rehimeng Marcos ay nagpapanggap na
"makabansa" na interesado sa kalayaang pang-ekonomya ng bansang
Pilipino at nangangakong tatapusin ang Kasunduang Laurel-Langley sa
1974, laluna ang karapatang pariti, pinagtibay ng rehimen noon pa mang
1967 ang Batas na Pang-engganyo sa Pamumuhunan na nagdedeklarang
patakaran ng estado na akitin ang dayuhang pamumuhunan at nagsasabing
"Pilipinong nasyonal" ang korporasyong may maksimum na dayuhang sosyong
apatnapung porsyento (40%). Sa pakahulugang ito, pwedeng lumikha ang
mga imperyalista ng EU ng sistema ng magkakawing na mga korporasyon. Sa
sistemang ito, ang "Pilipinong nasyonal" na mayroon nang apatnapung
porsyentong (40%) sosyo na itinatago nito ay namumuhunan sa isa pang
korporasyon, kaya ang nangyayari ay humigit sa apatnapung porsyento
(40%) ang dayuhang sosyo ng nasabing korporasyon. Gayunman, malinaw na
pinapayagan ng batas na lumampas sa apatnapung porsyento (40%) ang
dayuhang sosyo sa dati o bagong korporasyong nakarehistro sa Lupon ng
Pamumuhunan (Board of Investments o BOI), at manatiling ganoon nang
walang taning hanggat hindi binibili ng mga "Pilipinong nasyonal" ang
mga sosyong ibebenta sa pamilihan ng sosyo sa ikalabing-isang taon
pagkaraang magrehistro ang korporasyon. Hindi lamang ginagarantyahan ng
Batas sa Pag-eengganyo sa Pamumuhunan ang karapatan sa ari-arian ng mga
dayuhang mamumuhunan, kundi ginagarantyahan pa ang karapatang hindi
kunin ang nasabing ari-arian at inilalantad ang pangingibabaw ng
dayuhang pamumuhunan sa anumang soberanyang pinagsasabi ng kasalukuyang
papet na estado. Ang mga "pag-eengganyo" na ibinibigay ng batas ay wala
pang kapantay sa pag-abuso sa soberanya ng sambayanang Pilipino at ang
layunin ng mga iyon ay palalain ang kolonyal na katayuan ng Pilipinas.
Isang nakakapinsalang kampanyang propaganda na sumusuporta sa
pananatili ng interes ng mga monopolyo ng EU sa Pilipinas ang inilunsad
ng mga kontrarebolusyonaryo, laluna ng CIA at ng mga Heswitang
Amerikano sa pamamagitan ng pangkatin nina Manglapus at Manahan.
Iwinasiwas ng Christian Social Movement o CSM, Movement for the
Advancement of Nationalism o MAN, Upisina ng Konggreso sa Pagpaplano ng
Ekonomya (Congressional Economic Planning Office o CEPO) at iba pang
grupong repormista ang mga islogan nilang "mapayapang rebolusyon",
"repormang konstitusyonal", at "partihan sa ganansya", at pinalaganap
ang mapanlinlang na linya na maisusulong ang nasyonalisasyon ng
ekonomya sa pamamagitan ng lehislasyon at pamilihan ng sosyo. Sinasabi
sa mga manggagawa na pwede silang maging kapitalista at pwedeng sumosyo
sa mga dayuhang mamumuhunan kung bibili sila ng sosyo at isasangla ang
sahod na hindi pa man nila natatanggap. Kapareho ito ng dating
kasinungalingan na paulit-ulit na sinasabi sa mga magsasakang walang
lupa na pwede silang magkaroon ng lupa kung bibili ng lupa sa mga
panginoong maylupa.
Marami nang pag-iingay tungkol sa isa pang kolonyal na
Kumbensyong Konstitusyonal. Pinalalaganap na isa itong paraan para
baguhin ang umiiral na kondisyon. Gayunman, ang tunay na layunin ng
Kumbensyong Konstitusyonal ay iakma ang pagkakasulat ng kolonyal na
konstitusyon sa mga batas na kapareho ng Batas sa Pang-eengganyo sa
Pamumuhunan at ng inihahanda ngayong tratado sa pagkakaibigan, komersyo
at nabigasyon ng Estados Unidos at Pilipinas. Sa tuwi-tuwina'y
ipinapaalala sa malawak na masa ng mamamayan na kailangan nilang akitin
at tanggapin nang mabuti ang mga "turistang may dolyar", ibig sabihin,
ang mga monopolyo ng EU. Ang bawat munisipalidad o baryo ay pinaaasang
magiging puntahan ng mga turista ayon sa pakanang kontrahin ang
tumitinding damdamin ng bayan laban sa imperyalismong EU.
Ganap na pinawalan ng saysay ng papet na rehimeng Marcos ang
repormistang pananaw na makukuha ng reaksyonaryong gobyerno o ng mga
negosyanteng Pilipino ang mga interes na pang-ekonomya ng
imperyalismong EU ayon sa "ligal na proseso" at "makatwirang
pagbabayad" at buong katapatang sinunod ng papet na rehimeng ito ang
dikta ng imperyalismong EU na ubusin ang pera ng reaksyonaryong
gobyerno at pahirapan ang mamamayan sa pamamagitan ng implasyon at
paulit-ulit na debalwasyon. Sa kabila ng pagtaas ng mga buwis, umabot
sa di kukulangin sa anim na bilyong piso (P6,000,000,000) ang panloob
na utang ng reaksyonaryong gobyerno dahil gastos ito nang gastos sa mga
proyektong lalo lamang nagpapatingkad sa malakolonyal at malapyudal na
katangian ng ekonomya. Dagdag sa panloob na utang na ito, mahigit isang
bilyon, siyam na raang milyong dolyar ($1,900,000,000) ang naging
panlabas na utang, pangunahin sa imperyalismong EU. Sa gayon, ang bansa
ay nahirapan nang husto sa wala pang katulad na krisis sa pinansya.4
Naghihirap ang malawak na masa ng mamamayan sa mabilis na tumataas na
mga presyo dahil mabilis na umuunti ang mabibili ng piso sa loob at
labas ng bansa.
Sinamantala ng imperyalismong EU ang kagipitan sa pinansya ng
papet na gobyernong Pilipino, at sa pamamagitan ng IMF ay idinikta ang
debalwasyon ng piso kahit mapinsala ang malawak na masa ng mamamayan.
Noong mag-umpisa ang 1970, bumaba ang halaga ng piso at naging mahigit
anim na piso bawat dolyar ng EU mula sa tatlong piso at nubenta
sentimos bawat dolyar. Ikalawang beses na ito sa loob lamang ng walong
taon na ang debalwasyon ay ipinataw sa mamamayan nang walang katugong
dagdag sa kanilang kita. Mula 1962 ay mahigit sandaa't limampung
porsyento (150%) na ang itinaas ng presyo ng maraming pangunahing
kalakal. Wala kahit isang kalakal sa Pilipinas na hindi naapektuhan ng
tumataas na gastos ng pag-iimport ng panggatong, kagamitan, pyesa,
hilaw na materyales at iba pa. Araw-araw na nahaharap sa pagkabangkrap
ang pambansang burgesyang Pilipino dahil naalis sa lokal na pamilihan
ang kanilang mga produkto at hindi sila makakuha ng sapat na utang sa
bangkrap na papet na gobyerno.
Dahil sa debalwasyon ng piso, awtomatikong tumaas ang halaga
ng mga ari-arian ng EU sa Pilipinas, pati na ang halaga ng panlabas na
utang ng Pilipinas. Walang saysay at istupido na asahan na ang mga
monopolyo ng EU ay mabibili ng reaksyonaryong gobyerno at ng mga
pribadong Pilipinong mamimili ng sosyo. Sa kabilang banda, masahol pa
kaysa dati ang reaksyonaryong gobyerno na namamalimos ng mapang-usurang
dayuhang pautang, at ang mga empresang pag-aari ng Pilipino ay mas
madaling makuha, maasimila o madurog ng mga monopolyo ng EU kung
ikukumpara sa dati. Dahil sa debalwasyon, lalo lamang umasa ang
Pilipinas sa dolyar ng EU at lalo lamang lumala ang malakolonyal at
malapyudal na katangian ng ekonomya.
Kahit buong kayabangang idineklara ng papet na rehimeng Marcos
na saklaw ng reporma sa lupa ang maraming munisipalidad laluna sa
Gitnang Luzon, ang totoo'y walang pera ang reaksyonaryong gobyerno para
maisagawa ang tinatawag nitong programa daw sa reporma sa lupa. Sa
kanayunan ng Pilipinas, naging napakalinaw na sa paglulunsad lamang ng
digmang bayan maisasagawa ng uring magsasaka ang rebolusyong agraryo.
Sa kalunsuran, nagigipit nang husto ang proletaryado dahil sa
maramihang pagtatanggal sa trabaho at implasyong kagagawan ng
imperyalismo sa loob at labas ng Pilipinas.
Ang mga reaksyonaryong uri lamang sa lipunang Pilipino ang may
parte sa mga mapagsamantalang pribilehiyo at pakinabang na tinatamasa
ng imperyalismong EU. Ang malaking burgesyang komprador at uring
panginoong maylupa ang napapaburan anang husto ng awtomatikong pagtaas
ng pisong katumbas ng dolyar na kinikita nila sa pag-eeksport ng hilaw
na materyales. Sila ang prinsipal na nakikinabang sa iba't ibang
proyekto sa obras publikas na nagpapadali sa paghahakot ng inieeksport
na hilaw na materyales at iniimport na yaring produktor. Tumatanggap
sila ng iba't ibang porma ng "pang-eengganyo" sa pag-eeksport. Sila ang
binibigyan ng pinakamalalaking pautang para magtayo at magtayo uli ng
mga pasilidad sa pagmamanupaktura. Kasabwat ang papet na rehimeng
Marcos sa salamangka ng imperyalismong EU na gawing suki ang Pilipinas
sa pagbili ng asukal para magkaroon ng dagdag na pribilehiyo dito sa
bayan. Alinsunod dito'y ibinigay ng papet na rehimen ang
pinakamalalaking pautang para makapagpatayo ng mga bagong asukarera sa
maraming lugar. Sa pagdidiposisyon sa pondo ng gobyerno at pag-aapruba
ng gobyerno sa mga proyektong pangnegosyo, ang krisis sa ekonomya ay
pinalalala ng mga burukratang kapitalista, na pinangungunahan ni
Marcos, sa pamamagitan ng pangingikil ng kickback sa lahat ng klase ng kontrata sa gobyerno.
Bilang masugid na papet ng imperyalismong EU, dinaig ni Marcos
si Macapagal sa pagpapadala ng mga mersenaryong tropang Pilipino para
lumahok sa gerang agresyon ng EU sa Byetnam at buong Indotsina. Kahit
lumalala ang pagkabangkrap ng reaksyonaryong gobyerno, ipinadala pa rin
ni Marcos ang Philcag sa Timog Byetnam. Hanggang ngayon, may mga
mersenaryong Pilipino roon na iba lamang ang tawag tulad ng Philcon,
Operation Brotherhood at mga kumpanya sa inhinyera. Garapal na
ginagamit ng imperyalismong EU ang mga base militar nito, at ang
himpapawid at karagatan ng Pilipinas, para maglunsad ng mga gerang
agresyon sa Asya. Sa mga base militar, ang mga tauhang militar ng EU ay
patuloy na pumapatay, nanggagahasa at gumagawa ng lahat ng klase ng
pang-aabuso sa mamamayang Pilipino, pero ang papet na rehimeng Marcos,
tulad ng lahat ng naunang papet na rehimen, ay nakikipagsabwatan sa mga
imperyalistang EU sa "pakikipagnegosasyon" na humahantong lamang sa
pagtataguyod sa mga karapatang ekstrateritoryal ng mga imperyalistang
EU. Imbis na ipaglaban ang soberanya ng sambayanan, pinakakawalan ng
reaksyonaryong gobyerno ang pulisya at mga tropa nito para salakayin
ang mga anti-imperyalistang aksyong protesta ng mamamayan.
Ginagaya ng papet na rehimeng Marcos ang bawat "bagong"
patakaran ng imperyalismong EU at sinusunod ang bawat "bagong" hakbang
nito. Sinusunod ng rehimen ang "bagong patakaran sa Asya" ni Nixon na
"Asyano ang palabanin sa kapwa Asyano". Masugid na sinusuportahan ang
sosyohan ng EU at Hapon sa Pasipiko at ang panggugulo ng sosyohang ito
sa Asya. Yumuyuko ang rehimen sa patakaran ng mga imperyalista ng EU na
buhayin uli ang militarismong Hapones at gawin itong punong-tanod ng
imperyalismong EU sa Asya. Ang militarismong Hapones na nagbabangon uli
ay itinataguyod na "panrehiyong lider" ng Asya sa pamamagitan ng ADB,
Konseho ng Asyano sa Pasipiko (Asian Pacific Council o ASPAC),
Asosasyon ng mga Bansa sa Timog-Silangang Asya (Association of
Southeast Asian Nations o ASEAN), Konsehong Pang-ekonomya ng mga
Ministro sa Timog-Silangang Asya (Southeast Asian Ministers' Economic
Council o SEAMEC), "Porum na Asyano" at iba pa.
Bago pa man pagtibayin ang di pantay na Kasunduan ng Hapon at
RP sa Pagkakaibigan, Komersyo at Nabigasyon, hinihimok na ng papet na
rehimeng Marcos ang mga monopolyong Hapones na lusubin ang Pilipinas.
Sila ngayon ang pangalawang pinakamalaking dayuhang mamumuhunan.
Itinatambak dito ang mga kalakal ng Hapon at pinapasok ng mga puhunang
Hapones ang bawat importanteng larangan ng negosyo. Ang Hapon ay
pangalawa lamang sa Estados Unidos sa pagkuha ng tanso, troso, pulot at
bakal. Mahigit tatlumpung porsyento (30%) ngayon ang parte ng Hapon sa
kalakalang panlabas ng Pilipinas. Hindi nirerespeto ng mga sasakyang
militar at plotang pangingisda nito ang karagatang nasa teritoryo ng
Pilipinas. Sa desperadong tangka ng papet na rehimeng Marcos na lokohin
ang mamamayang Pilipino tungkol sa Hapon, pinalalaganap ang
kasinungalingan na mabait ang Hapon para makautang kapalit ng
pandarambong sa likas na yaman ng Pilipinas at pagsasamantala sa
mamamayan. Pinalalabas pang kabutihang-loob sa mamamayan ang ibinabayad
ng Hapon sa napinsala ng gera na ibinubulsa naman ng mga lokal na
reaksyonaryo. Ang istratehikong Pan Philippine Highway ay tiklop-tuhod
na tinawag na "Japanese Friendship Highway".
Unti-unti ring inuumpisahan ng papet na rehimeng Marcos ang
pakikipagkalakalan at relasyong diplomatiko sa sosyal-imperyalismong
Sobyet at iba pang bayang rebisyonista ayon sa patakaran ng
imperyalismong EU na panatilihin ang pandaigdigang pakikipag-alyansa sa
Unyong Sobyet laban sa Tsina, mamamayan, rebolusyon at komunismo. Sa
bigong tangka ng imperyalismong EU na huwag itong mapagtuunan ng
atensyon, itinataguyod nito ang sama-samang pang-aapi at pagsasamantala
ng Estados Unidos, Hapon at Unyong Sobyet sa sambayanang Pilipino.
Kaugnay nito, may pakana ang mga imperyalista na palakasin ang
napakasamang hangin ng modernong rebisyonismo sa loob ng bayan. Ang mga
lokal na ahente ng modernong rebisyonismo, ang reaksyonaryong
pangkating burges ayon sa imperyalistang pakanang isabotahe ang
rebolusyonaryong kilusang masa.
Sa pagsasagawa ng mga reaksyonaryong patakaran, di maiiwasan
ng papet na rehimeng Marcos na malantad ang pasistang katangian nito.
Dahil hindi na makaya ang krisis sa pulitika at ekonomya na
pinagbagsakan nito sa bansa at dahil hindi na rin maloko ang mamamayan
sa pamamagitan ng mga ipokritong islogan tulad ng "pwede uling maging
dakila ang bansang ito" o "bagong Pilipinismo", buong bangins na
ginagamit ng papet na rehimeng Marcos ang makinarya ng estado para
supilin ang malawak na masa ng mamamayan sa pamamagitan ng terorismo,
paisa-isa man o malawakan. Sa paglulunsad ng kampanyang
anti-demokratiko, pakutya pang iwinawasiwas ang bandera ng "liberal na
demokrasya".
Sa pamamagitan ng JUSMAG, nagsusuplay ang imperyalismong EU ng
mas maraming kagamitang militar sa reaksyonaryong armadong pwersa at
nag-uudyok dito na maglunsad ng mga kampanyang kontra-insureksyon, ibig
sabihin, salakayin ang malawak na masa ng mamamayan. Sa pamamagitan ng
Ahensya sa Internasyonal na Pagpapaunlad (Agency of International
Development o AID), ang imperyalismong EU ay nagbibigay din ng
kagamitan sa komunikasyon at kagamitang anti-riot para salakayin ang
mga organisasyong masa at lansagin ang mga aksyong protesta. Nagpupunta
pa nga sa larangan ang mga tauhang militar ng EU para pangasiwaan ang
mga operasyon ng pulisya at militar. Ang malinaw na layunin ng
pagpapatindi ng imperyalismong EU sa lokal na pasismo ay supilin ang
lumalaking rebolusyonaryong kilusang masa na pinag-aalab ng mabilis na
pagbulusok ng naghaharing sistema.
Habang tumitindi ang pasismo, ang mga pribadong hukbo at mga
upisyal na yunit ng mamamatay-tao kapareho ng "Monkees", "BSDU" (Barrio
Self-Defence Unit), "Home Defense Forces", "Ispesyal na Pwersa"
(Special Forces), "pansagupang pwersa ng probinsya" (Provincial Strike
Forces) at iba pa ay garapal na gumagawa ng brutalidad laban sa
mamamayan. Kahit malinaw nang lumilitaw ang tiranikong katangian ng
reaksyonaryong gobyerno, ang mga kontrarebolusyonaryo ay nagtatayo ng
mga grupong repormista para palakihin ang kumpyansa sa reaksyonaryong
gobyerno at siraan ang rebolusyonaryong kilusang masa.
Katangian ng papet na rehimeng Marcos ang mga masaker,
maramihang pag-aaresto, pangingidnap, asasinasyon, panggagahasa,
panununog, pangingikil, at pandarambong sa mga bahay. Ang mga masaker
sa Culatingan at Corregidor, ang masaker sa Lapiang Malaya, ang mga
masaker sa Capas, Mendiola at Tarlac ay malilinaw na katibayan ng
pasistang katangian ng papet na rehimen at ilang halimbawa lamang ng
marami pang brutalidad sa mga manggagawa, magsasaka, istudyante,
intelektwal at pambansang minorya.5
Sa nakaraang eleksyong presidensyal, ang papet na rehimeng Marcos ay
gumamit ng wala pang katulad na pandaraya at terorismo para
siguraduhing mananatili ito sa kapangyarihan. Sa paraang wala pang
katulad ay ginamit ang pondo at pasilidad ng gobyerno, at ang
reaksyonaryong armadong pwersa ng gobyerno at mga pangkatin ng mga
panginoong militar, para panatilihin sa kapangyarihan ang pasistang
pangkating Marcos.
Sa ilalim ng papet na rehimeng Marcos, umabot sa bagong
kasukdulan ang rebolusyonaryong kilusang masa. Noong 1966, ang
sunud-sunod na mga protestang masa laban sa pagkakasangkot ng Pilipinas
sa gerang agresyon ng EU sa Byetnam ay humantong sa kasukdulan noong
Oktubre 23 at 24 nang mariing tuligsain ng napakaraming manggagawa,
magsasaka't istudyante ang miting na idinaos sa Maynila, at dinaluhan
ng pinuno ng mga imperyalista ng EU na si Johnson at ng mga papet na
pinunong Asyano. Noong 1967, kinundena sa malalakas na demonstrasyon
ang pang-ekonomyang pang-aalipin ng mga monopolyo ng EU sa sambayanan,
ang mga base militar ng EU at mga brutalidad dito, at ang gerang
agresyon sa Byetnam. Noong 1968, sumiklab sa buong kapuluan ang mga
militanteng demonstrasyon laban sa negosasyon ng Estados Unidos at
Pilipinas na naghahandang patagalin ang "tratong nasyonal" sa mga
monopolyo ng EU nang lampas sa 174, laban sa mga base militar ng EU,
laban sa ibayong Amerikanisasyon ng Unibersidad ng Pilipinas at buong
sistemang pang-edukasyon, at laban sa suporta ng mga Briton at
Amerikano sa "Malaya".
Nangyari noong 1969 ang mga rebelyon ng mga istudyante at
titser laban sa reaksyonaryong sistema ng edukasyon, mga demonstrasyon
sa Maynila ng mga magsasaka laban sa mga panginoong maylupa at
pasistang paghahari sa kanayunan at mga welga ng mga manggagawa na
sinuportahan ng mga aktibistang istudyante. Buong bagsik na sinalubong
ng mga militanteng demonstrasyon ang pagdating dito ng mga pinunong
imperyalista ng EU na sina Nixon at Agnew sa magkahiwalay na okasyon.
Samantalang nagngangalit ang mga militanteng aksyong masa sa Maynila at
iba pang syudad, mas marami kaysa dati ang mga rebolusyonaryong
manggagawa, istudyante at intelektwal na nagpunta sa kanayunan para
magsarbey doon at lumahok sa gawaing masa sa hanay ng magsasaka.
Mabilis na sumulong ang bagong demokratikong tipo ng rebolusyon sa
kultura na pinamumunuan ng muling tatag na Partido Komunista ng
Pilipinas.
Taun-taon, sa kabila ng pasistang brutalidad ay lumalakas ang
rebolusyonaryong kilusang masa, dumadalaw, lumalaki, lumalaganap sa mga
probinsya at naghahatid ng mas malinaw na rebolusyonaryong mensahe sa
mamamayan. Noong 1970, nangyari ang wala pang katulad na mga aksyong
masa na sa tuwina'y direktang nilahukan ng limampung libo hanggang
isang daang libong (50,000 - 100,000) mamamayan, isang dakilang
paglalagom ng rebolusyonaryong pagpupunyagi sa nakaraang dekada at
senyal ng unos sa kabuuan ng kasalukuyang dekada. Nag-umpisa ang mga
aksyong masang ito sa mga demonstrasyon ng mga manggagawa, magsasaka,
istudyante at intelektwal noong Enero 26 at Enero 30-31. Ang
pagtatangka ng mga reaksyonaryo na ibandera ang kontrarebolusyonaryong
islogang "mapayapang rebolusyon" ay nilunod ng rebolusyonaryong islogan
ng masa na "matagalang digmang bayan" na sagot sa pasistang brutalidad
sa kanila, at sagot din sa paulit-ulit na banta ng papet na rehimeng
Marcos na pormal na idedeklara ang batas militar. Inihudyat ang Sigwa
ng Unang Kwarto ng 19706
na hinog na ang rebolusyon sa kultura na pinangungunahan ng mga
rebolusyonaryong kabataang may oryentasyong
Marxismo-Leninismo-Kaisipang Mao Zedong at mulat sa demokratikong
rebolusyon ng bayan. Ang esensya ng rebolusyon sa kultura ay malinaw na
lumitaw na kilusang propaganda para sa pambansa-demokratikong
pakikibaka sa imperyalismong EU, pyudalismo at burukratang-kapitalismo.
Dahil nahaharap ang papet na rehimeng Marcos sa bumabagsik na
paglaban ng rebolusyonaryong masa, inulit-ulit nito na pormal na
idedeklara ang batas militar sa kabila ng katotohanang walang taros
itong nagsasagawa ng pasistang pananakot sa kalunsuran at kanayunan,
laluna sa kanayunan na ang masang magsasaka ay pinagbubuntunan ng galit
ng mga unipormadong tropa at katulong nilang maton. Sa paggamit ng
papet na rehimeng Marcos ng higit pang kontrarebolusyonaryong
karahasan, pinagngnangalit nito ang sambayanan at pinabibilis ang
pagbagsak ng malakolonyal at malapyudal na sistema.
Hindi na pwedeng salakayin ng papet na rehimeng Marcos ang
rebolusyonaryong masa nang hindi lumalasap ng ganting salakay. Itinatag
uli ang Partido Komunista ng Pilipinas na binibigyan ng
makapangyarihang inspirasyon ng Marxismo-Leninismo-Kaisipang Mao Zedong
at tinatahak nito ang landas ng armadong rebolusyon para ipaglaban ang
pambansang paglaya at demokrasyang bayan. Ang Bagong Hukbong Bayan, na
pinamumunuan ng Partido, ay masigasig na nagtatayo ng mga
rebolusyonaryong base sa kanayunan at patuloy na nagtatagumpay sa
matagalang digmaang bayan. Ginagamit ngayon ng Partido Komunista ng
Pilipinas ang istratehikong prinsipyo ni Tagapangulong Mao na kubkubin
ang kalunsuran mula sa kanayunan.
Noong matapos ang 1969, wala pa mang isang taong naitatatag
ang Bagong Hukbong Bayan, nang magkaroon ng makabuluhang pagtaas ang
antas ng armadong paglaban ng mga gerilyang magsasaka kung ikukumpara
sa antas na naabot noong mga sinundang taon, ang bilang ng kaaway na
napatay ng Bagong Hukbong Bayan ay mahigit isang daa't limampung
porsyento (150%) ang taas sa karaniwang bilang ng kaaway na napapatay
taun-taon mula 1966 hanggang 1968. Mula Marso 29, 1969 hanggang Marso
29, 1970, di kukulangin sa dalawang daang (200) tropang kaaway, ispiya,
lokal na tirano at masasamang elemento ang nalipol ng Bagong Hukbong
Bayan.7
Kahit sa Partido at Bagong Hukbong Bayan nakakonsentra ang salakay ng
kaaway, matagumpay na natagalan nila ang mga asolt ng kaaway, at
nakapagkamit ng ibayong lakas. Ang dahilan nito ay nagsasagawa sila ng
rebolusyonaryong armadong pakikibaka para idepensa ang malawak na masa
ng mamamayan.
__________________________
4
Noong Pebrero 1972, ang panloob na utang ng reaksyonaryong gobyerno ay
pitong bilyon, sandaang milyong piso (P7,100,000,000) at ang panlabas
na utang ay labing-apat na bilyon, apat na raa't limampung milyong piso
(P14,450,000,000) o dalawang bilyon, sandaa't tatlumpu't apat na
milyong dolyar ($2,134,000,000) sa palitang anim na piso pitumpu't
pitong sentimo bawat dolyar ng EU.
5
Idagdag pa sa listahan ng mga masaker na isinagawa ng papet na rehimeng
Marcos ang masaker sa Maynila, masaker sa Tacub, unang masaker sa Plaza
Miranda, masaker sa Cabugao at marami pang iba. Ang ikalawang masaker
sa Plaza Miranda noong Agosto 21, 1971 ay sinundan, pagkaraan lamang ng
ilang oras, ng suspensyon ng kasulatang habeas corpus sa buong bayan.
Binawi lamang ang utos sa pagsususpindi pagkaraang makakuha sa
reaksyonaryong Korte Suprema ang pangkating EU-Marcos ng desisyong
umaayon dito. Pero mayroon man o walang pormal na suspensyon ng
kasulatang habeas corpus, ang pangkating EU-Marcos at mga armadong
alipuris nito ay talagang nagmamantini na ng kalagayang batas militar
sa malalawak na lugar sa Pilipinas.
6
Ang unang Sigwa ng 1970 ay isang dakilang pangyayari sa kasaysayan at
dito'y lumitaw ang maraming organisasyong masang sumasaklaw sa mga
manggagawa, magsasaka, kabataan, kababaihan at aktibista sa kultura.
7
Noong Marso 3, 1972, nakalipol na ang Bagong Hukbong Bayan ng mga
walong daang (800) tropa ng kaaway; mga siyam na raang (900) impormer,
despotikong panginoong maylupa at masasamang elemento; at dalawampu't
dalawang (22) upisyal na militar ng EU. Nareyd na nito ang ilang
malalaking kampo ng kaaway, kabilang ang hedkwarter ng Task Force
"Lawin" at ang Akademyang Militar ng Pilipinas (Philippine Military
Academy o PMA). Nakawasak o malubhang nakapinsala na rin ito ng anim na
sasakyang panghimpapawid ng kaaway, kabilang ang limang helikopter at
iba't ibang tipo ng sasakyang panlupa at kagamitan sa komunikasyon. Sa
loob ng wala pang tatlong taon, dumami nang walong beses ang mga
pultaym na iskwad-panlaban, bukod pa sa mas maraming partaym na lokal
na gerilya at milisyang bayan.
__________________________
